FarOPV - Psalms - 107

107:1  خداوند را حمد بگویید زیرا که اونیکو است و رحمت او باقی است تا ابدالاباد.

107:2  فدیه شدگان خداوند این را بگویند که ایشان را از دست دشمن فدیه داده است.

107:3  وایشان را از بلدان جمع کرده، از مشرق و مغرب واز شمال و جنوب.

107:4  در صحرا آواره شدند و دربادیه‌ای بی‌طریق و شهری برای سکونت نیافتند.

107:5  گرسنه و تشنه نیز شدند و جان ایشان در ایشان مستمند گردید.

107:6  آنگاه در تنگی خود نزدخداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

107:7  و ایشان را به راه مستقیم رهبری نمود، تا به شهری مسکون درآمدند.

107:8  پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب وی با بنی آدم.

107:9  زیرا که جان آرزومند را سیر گردانید و جان گرسنه را از چیزهای نیکو پر ساخت.

107:10  آنانی که در تاریکی و سایه موت نشسته بودند، که درمذلت و آهن بسته شده بودند.

107:11  زیرا به کلام خدامخالفت نمودند و به نصیحت حضرت اعلی اهانت کردند.

107:12  و او دل ایشان را به مشقت ذلیل ساخت. بلغزیدند و مدد کننده‌ای نبود.

107:13  آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند وایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

107:14  ایشان را از تاریکی و سایه موت بیرون آورد وبندهای ایشان را بگسست.

107:15  پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی آدم.

107:16  زیرا که دروازه های برنجین را شکسته، وبندهای آهنین را پاره کرده است.

107:17  احمقان به‌سبب طریق شریرانه خود و به‌سبب گناهان خویش، خود را ذلیل ساختند.

107:18  جان ایشان هرقسم خوراک را مکروه داشت و به دروازه های موت نزدیک شدند.

107:19  آنگاه در تنگی خود نزدخداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

107:20  کلام خود را فرستاده، ایشان را شفا بخشید و ایشان را از هلاکتهای ایشان رهانید.

107:21  پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی آدم.

107:22  و قربانی های تشکر را بگذرانند و اعمال وی رابه ترنم ذکر کنند.

107:23  آنانی که در کشتیها به دریارفتند، و در آبهای کثیر شغل کردند.

107:24  اینان کارهای خداوند را دیدند و اعمال عجیب او را درلجه‌ها.

107:25  او گفت پس باد تند را وزانید و امواج آن را برافراشت.

107:26  به آسمانها بالا رفتند و به لجه‌ها فرود شدند و جان ایشان از سخنی گداخته گردید.

107:27  سرگردان گشته، مثل مستان افتان وخیزان شدند و عقل ایشان تمام حیران گردید.

107:28  آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریادبرآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید.

107:29  طوفان را به آرامی ساکت ساخت که موجهایش ساکن گردید.

107:30  پس مسرور شدندزیرا که آسایش یافتند و ایشان را به بندر مرادایشان رسانید.

107:31  پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی آدم.

107:32  و او را در مجمع قوم متعال بخوانند و درمجلس مشایخ او را تسبیح بگویند.

107:33  او نهرها رابه بادیه مبدل کرد و چشمه های آب را به زمین تشنه.

107:34  و زمین بارور را نیز به شوره زار، به‌سبب شرارت ساکنان آن.

107:35  بادیه را به دریاچه آب مبدل کرد و زمین خشک را به چشمه های آب.

107:36  و گرسنگان را در آنجا ساکن ساخت تا شهری برای سکونت بنا نمودند.

107:37  و مزرعه‌ها کاشتند وتاکستانها غرس نمودند و حاصل غله به عمل آوردند.

107:38  و ایشان را برکت داد تا به غایت کثیرشدند و بهایم ایشان را نگذارد کم شوند.

107:39  و بازکم گشتند و ذلیل شدند، از ظلم و شقاوت و حزن.

107:40  ذلت را بر روسا می‌ریزد و ایشان را در بادیه‌ای که راه ندارد آواره می‌سازد.

107:41  اما مسکین را ازمشقتش برمی افروزد و قبیله‌ها را مثل گله هابرایش پیدا می‌کند.

107:42  صالحان این را دیده، شادمان می‌شوند و تمامی شرارت دهان خود راخواهد بست.

107:43  کیست خردمند تا بدین چیزهاتفکر نماید؟ که ایشان رحمت های خداوند راخواهند فهمید.