FarOPV - Psalms - 109

109:1  خدای تسبیح من، خاموش مباش!

109:2  زیرا که دهان شرارت ودهان فریب را بر من گشوده‌اند، و به زبان دروغ برمن سخن گفته‌اند.

109:3  به سخنان کینه مرا احاطه کرده‌اند و بی‌سبب با من جنگ نموده‌اند.

109:4  به عوض محبت من، با من مخالفت می‌کنند، و اما من دعا.

109:5  و به عوض نیکویی به من بدی کرده‌اند. و به عوض محبت، عداوت نموده.

109:6  مردی شریر را براو بگمار، و دشمن به‌دست راست او بایستد.

109:7  هنگامی که در محاکمه بیاید، خطا کار بیرون آیدو دعای او گناه بشود.

109:8  ایام عمرش کم شود ومنصب او را دیگری ضبط نماید.

109:9  فرزندان اویتیم بشوند و زوجه وی بیوه گردد.

109:10  و فرزندان او آواره شده، گدایی بکنند و از خرابه های خودقوت را بجویند.

109:11  طلبکار تمامی مایملک او را ضبط نماید و اجنبیان محنت او را تاراج کنند.

109:12  کسی نباشد که بر او رحمت کند و بر یتیمان وی احدی رافت ننماید.

109:13  ذریت وی منقطع گردند و در طبقه بعد نام ایشان محو شود.

109:14  عصیان پدرانش نزد خداوند به یاد آورده شودو گناه مادرش محو نگردد.

109:15  و آنها در مد نظرخداوند دائم بماند تا یادگاری ایشان را از زمین ببرد.

109:16  زیرا که رحمت نمودن را به یاد نیاورد، بلکه بر فقیر و مسکین جفا کرد و بر شکسته دل تااو را به قتل رساند.

109:17  چون که لعنت را دوست می‌داشت بدو رسیده و چون که برکت رانمی خواست، از او دور شده است.

109:18  و لعنت رامثل ردای خود در بر‌گرفت و مثل آب به شکمش درآمد و مثل روغن در استخوانهای وی.

109:19  پس مثل جامه‌ای که او را می‌پوشاند، و چون کمربندی که به آن همیشه بسته می‌شود، خواهدبود.

109:20  این است اجرت مخالفانم از جانب خداوند و برای آنانی که بر جان من بدی می‌گویند.

109:21  اما تو‌ای یهوه خداوند به‌خاطر نام خود بامن عمل نما؛ چون که رحمت تو نیکوست، مراخلاصی ده.

109:22  زیرا که من فقیر و مسکین هستم ودل من در اندرونم مجروح است.

109:23  مثل سایه‌ای که در زوال باشد رفته‌ام و مثل ملخ رانده شده‌ام.

109:24  زانوهایم از روزه داشتن می‌لرزد و گوشتم ازفربهی کاهیده می‌شود.

109:25  و من نزد ایشان عارگردیده‌ام. چون مرا می‌بینند سر خود رامی جنبانند.

109:26  ‌ای یهوه خدای من مرا اعانت فرما، و به حسب رحمت خود مرا نجات ده،

109:27  تا بدانند که این است دست تو، و تو‌ای خداوند این را کرده‌ای.

109:28  ایشان لعنت بکنند، اما تو برکت بده. ایشان برخیزند و خجل گردند و اما بنده توشادمان شود.

109:29  جفا کنندگانم به رسوایی ملبس شوند و خجالت خویش را مثل ردا بپوشند.

109:30  خداوند را به زبان خود بسیار تشکر خواهم کرد و او را در جماعت کثیر حمد خواهم گفت.

109:31  زیرا که به‌دست راست مسکین خواهد ایستادتا او را از آنانی که بر جان او فتوا می‌دهندبرهاند.