VulgClementine - Wisdom - 12

12:1  O quam bonus et suavis est, Domine, spiritus tuus in omnibus !

12:2  Ideoque eos qui exerrant partibus corripis, et de quibus peccant admones et alloqueris, ut relicta malitia credant in te, Domine.

12:3  Illos enim antiquos inhabitatores terræ sanctæ tuæ, quos exhorruisti,

12:4  quoniam odibilia opera tibi faciebant per medicamina et sacrificia injusta,

12:5  et filiorum suorum necatores sine misericordia, et comestores viscerum hominum, et devoratores sanguinis a medio sacramento tuo,

12:6  et auctores parentes animarum inauxiliatarum, perdere voluisti per manus parentum nostrorum :

12:7  ut dignam perciperent peregrinationem puerorum Dei, quæ tibi omnium carior est terra.

12:8  Sed et his tamquam hominibus pepercisti, et misisti antecessores exercitus tui vespas, ut illos paulatim exterminarent.

12:9  Non quia impotens eras in bello subjicere impios justis, aut bestiis sævis, aut verbo duro simul exterminare :

12:10  sed partibus judicans, dabas locum pœnitentiæ, non ignorans quoniam nequam est natio eorum, et naturalis malitia ipsorum, et quoniam non poterat mutari cogitatio illorum in perpetuum.

12:11  Semen enim erat maledictum ab initio ; nec timens aliquem, veniam dabas peccatis illorum.

12:12  Quis enim dicet tibi : Quid fecisti ? aut quis stabit contra judicium tuum ? aut quis in conspectu tuo veniet vindex iniquorum hominum ? aut quis tibi imputabit, si perierint nationes quas tu fecisti ?

12:13  Non enim est alius deus quam tu, cui cura est de omnibus, ut ostendas quoniam non injuste judicas judicium.

12:14  Neque rex, neque tyrannus in conspectu tuo inquirent de his quos perdidisti.

12:15  Cum ergo sis justus, juste omnia disponis ; ipsum quoque qui non debet puniri, condemnare, exterum æstimas a tua virtute.

12:16  Virtus enim tua justitiæ initium est, et ob hoc quod Dominus es, omnibus te parcere facis.

12:17  Virtutem enim ostendis tu, qui non crederis esse in virtute consummatus, et horum qui te nesciunt audaciam traducis.

12:18  Tu autem dominator virtutis, cum tranquillitate judicas, et cum magna reverentia disponis nos : subest enim tibi, cum volueris posse.

12:19  Docuisti autem populum tuum per talia opera, quoniam oportet justum esse et humanum ; et bonæ spei fecisti filios tuos, quoniam judicans das locum in peccatis pœnitentiæ.

12:20  Si enim inimicos servorum tuorum, et debitos morti, cum tanta cruciasti attentione, dans tempus et locum per quæ possent mutari a malitia :

12:21  cum quanta diligentia judicasti filios tuos, quorum parentibus juramenta et conventiones dedisti bonarum promissionum !

12:22  Cum ergo das nobis disciplinam, inimicos nostros multipliciter flagellas, ut bonitatem tuam cogitemus judicantes, et cum de nobis judicatur, speremus misericordiam tuam.

12:23  Unde et illis qui in vita sua insensate et injuste vixerunt, per hæc quæ coluerunt dedisti summa tormenta.

12:24  Etenim in erroris via diutius erraverunt, deos æstimantes hæc quæ in animalibus sunt supervacua, infantium insensatorum more viventes.

12:25  Propter hoc tamquam pueris insensatis judicium in derisum dedisti.

12:26  Qui autem ludibriis et increpationibus non sunt correcti, dignum Dei judicium experti sunt.

12:27  In quibus enim patientes indignabantur per hæc quos putabant deos, in ipsis cum exterminarentur videntes, illum quem olim negabant se nosse, verum Deum agnoverunt ; propter quod et finis condemnationis eorum venit super illos.