FarHezareNoh - Acts - 13

13:1  در کلیسایی که در اَنطاکیه بود، انبیا و معلّمانی چند بودند: برنابا، شَمعون معروف به نیجِر، لوکیوس قیرَوانی، مَناحِم که برادرخواندة هیرودیسِ حاکم بود و سولُس.

13:2  هنگامی که ایشان در عبادت خداوند و روزه به‌‌سر می‌بردند، روح‌القدس گفت: «برنابا و سولُس را برای من جدا سازید، به‌‌جهت کاری که ایشان را بدان فرا‌‌خوانده‌ام.»

13:3  آنگاه، پس از روزه و دعا، دست بر آن دو نهاده، ایشان را روانة سفر کردند.

13:4  بدین قرار آن دو که از جانب روح‌القدس فرستاده شده بودند، به سِلوکیه رفتند و از آنجا از راه دریا به قپرس رسیدند.

13:5  چون وارد سالامیس شدند، در کنیسه‌های یهود به کلام خدا موعظه کردند. یوحنا نیز در خدمت ایشان بود.

13:6  آنان سرتاسر جزیره را در‌‌نَوَردیدند تا به پافوس رسیدند. در آنجا به فردی یهودی به نام بارْ‌یَشوع برخوردند که جادوگر و نبی دروغین بود.

13:7  او از دوستان «سِرگیوس پولُسِ» والی بود. والی که مردی خردمند بود، برنابا و سولُس را به حضور فرا‌‌خواند، زیرا می‌خواست کلام خدا را بشنود.

13:8  امّا عَلیمای جادوگر – که ترجمة نامش چنین است – به‌‌مخالفت با ایشان برخاست و کوشید والی را از ایمان آوردن، بازدارد.

13:9  در این هنگام سولُس، که پولُس نیز نامیده می‌شد، پر از روح‌القدس شده، بدو چشم دوخت و گفت:

13:10  «ای فرزند ابلیس، ای دشمن هر پارسایی، که پر از مکر و فریبی! چرا از کج کردن راههای راست خداوند بازنمی‌ایستی؟

13:11  بدان که دست خداوند بر‌‌ضد توست. اکنون کور خواهی شد و تا مدتی قادر به‌‌دیدن آفتاب نخواهی بود.» در دم، مه و تاریکی او را فرو گرفت، و دور زده کسی را می‌جست که دستش را بگیرد و راه را به او بنماید.

13:12  چون والی این واقعه را دید، ایمان آورد، زیرا از تعلیمی که دربارة خداوند می‌دادند، در شگفت شده بود.

13:13  آنگاه پولُس و همراهانش از راه دریا از پافوس به پِرگة پامفیلیه رفتند. امّا در آنجا یوحنا از ایشان جدا شد و به اورشلیم بازگشت.

13:14  آنها از پِرگه گذشتند و به اَنطاکیة پیسیدیه رسیدند. در روز شَبّات، به کنیسه در‌‌آمدند و نشستند.

13:15  پس از تلاوت تورات و کتب پیامبران، رهبرانِ کنیسه نزد ایشان فرستادند و گفتند: «برادران، اگر پند و اندرزی برای مردم دارید، بگویید.»

13:16  پولُس ایستاد و با دست اشاره کرده، گفت: «ای مردان اسرائیلی و ای غیریهودیان خداترس، گوش فرا‌‌دهید!

13:17  خدای قوم اسرائیل، پدران ما را برگزید و قوم ما را در زمان غربتشان در مصر سرافراز ساخت و با قدرتی عظیم آنها را از آن سرزمین به‌‌در آورد،

13:18  و قریب به چهل سال رفتارشان را در بیابان تحمل کرد.

13:19  او هفت قوم را که در کنعان بودند، نابود ساخت و سرزمینشان را به قوم خود به میراث داد.

13:20  اینها همه حدود چهارصد و پنجاه سال به‌‌طول انجامید. «پس از آن، تا زمان سموئیل نبی، خدا داوران را بدیشان داد.

13:21  آنگاه پادشاهی خواستند و خدا شائول، پسر قیس، از قبیلة بنیامین را به ایشان داد، که چهل سال حکومت کرد.

13:22  پس از برداشتن شائول، داوود را برانگیخت تا شاه ایشان گردد، و بر او چنین گواهی داد: ‹داوود پسر یِسای را دلخواه خویش یافتم؛ او خواست مرا به‌‌طور کامل به‌جا خواهد آورد.›

13:23  «از نسل همین مرد، خدا طبق وعدة خود، نجات‌دهنده یعنی عیسی را برای اسرائیل فرستاد.

13:24  پیش از آمدن عیسی، یحیی تعمید توبه را به همة مردم اسرائیل موعظه می‌کرد.

13:25  چون یحیی دور خود را به‌‌پایان می‌رسانید، گفت: ‹مرا که می‌پندارید؟ من او نیستم؛ بلکه او پس از من می‌آید و من حتی شایسته نیستم بند کفشش را بگشایم.›

13:26  «ای برادران، ای فرزندان ابراهیم، و ای غیریهودیان خداترس که در اینجا حضور دارید! این پیام نجات برای ما فرستاده شده است.

13:27  مردم اورشلیم و بزرگان ایشان عیسی را نشناختند و با این‌‌حال با محکوم کردنش، گفته‌های پیامبران را که هر شَبّات تلاوت می‌شود، تحقق بخشیدند.

13:28  آنها با اینکه هیچ علتی برای مجازات مرگ نیافتند، از پیلاتُس خواستند او را بکشد.

13:29  و چون تمام آنچه را که درباره‌اش نوشته شده بود، به‌‌انجام رساندند، او را از صلیب پایین آورده، به قبر سپردند.

13:30  امّا خدا وی را از مردگان برخیزانید.

13:31  و آنان که با او از جلیل به اورشلیم آمده بودند، روزهای بسیار او را دیدند و اکنون نیز نزد قوم ما شاهدان اویند.

13:32  «اکنون ما به شما بشارت می‌دهیم که خدا آنچه را که به پدران ما وعده داده بود،

13:33  آن را با برخیزانیدن عیسی، به ما که فرزندان ایشانیم وفا کرد. همان‌‌گونه که در مزمور دوّم نوشته شده: ‹تو پسر من هستی؛ امروز، من تو را پدر شده‌ام.›

13:34  «و خدا او را از مردگان برخیزانید تا هرگز فساد نبیند، چنانکه آمده است: » ‹برکات مقدّس و مطمئنی را که به داوود وعده داده شده، به شما خواهم بخشید.›

13:35  و بر همین مبنا در جای دیگر گفته شده که: « ‹نخواهی گذاشت قدّوست فساد ببیند.›

13:36  «و امّا داوود پس از آنکه به ارادة خدا مردم عصر خویش را خدمت کرد، بخفت و به پدران خود پیوسته، فساد را دید.

13:37  ولی آن‌‌کس که خدا برخیزانید، فساد را ندید.

13:38  «پس، ای برادران، بدانید آن آمرزش گناهان که به‌‌واسطة همین شخص فراهم آمده است، به شما اعلام می‌شود.

13:39  اکنون هر که ایمان بیاورد، به‌‌واسطة او پارسا شمرده می‌شود در هر‌‌آنچه نتوانستید به‌‌واسطة شریعت موسی پارسا شمرده شوید.

13:40  مراقب باشید این نوشتة کتب پیامبران بر سر شما نیاید که می‌گوید:

13:41  «‹بنگرید، ای استهزاگران، حیرت کنید و هلاک شوید، زیرا در زمان شما کاری خواهم کرد، که هر‌‌چند آن را به شما بازگویند هرگز باور نخواهید کرد.›

13:42  چون پولُس و برنابا از کنیسه بیرون می‌رفتند، مردم از آنها استدعا کردند که شَبّات آینده نیز در این‌باره با ایشان سخن بگویند.

13:43  پس از اینکه جماعت کنیسه را ترک کردند، بسیاری از یهودیان و اشخاص خداپرست که به یهودیت گرویده بودند، از پی پولُس و برنابا به‌‌راه افتادند. آن دو با این گروه سخن گفتند و آنها را به پایداری در فیض خدا ترغیب کردند.

13:44  شَبّات بعد، به‌تقریب، تمامی مردم شهر گرد آمدند تا کلام خداوند را بشنوند.

13:45  امّا یهودیان چون ازدحام مردم را دیدند، از حسد پر شدند و با بی‌حرمتی به مخالفت با سخنان پولُس برخاستند.

13:46  آنگاه پولُس و برنابا دلیرانه گفتند: «لازم بود کلام خدا پیش از همه برای شما بیان شود. امّا چون آن را رد کردید و خود را شایستة حیات جاوید ندانستید، پس اکنون رو به‌‌سوی غیریهودیان می‌نهیم.

13:47  زیرا خداوند به ما چنین امر فرموده که: ‹تو را نوری برای غیر یهودیان قرار دادم، تا نجات را به کرانهای زمین برسانی.›

13:48  چون غیریهودیان این را شنیدند، شادمان شدند و کلام خداوند را حرمت داشتند؛ و آنان که برای حیات جاوید تعیین شده بودند، ایمان آوردند.

13:49  بدین‌سان کلام خداوند در سرتاسر آن ناحیه منتشر شد.

13:50  امّا یهودیان، زنان خداپرست و متشخص و نیز مردان سرشناسِ شهر را شوراندند و آنها را به آزار پولُس و برنابا برانگیختند. پس پولُس و برنابا را از آن ناحیه راندند.

13:51  ایشان نیز به اعتراض، غبار پاهای خود را بر ایشان تکاندند و به شهر قونیه رفتند.

13:52  و امّا شاگردان پر از شادی و روح‌القدس بودند.