NorthernAzeri - Job - 14

14:1  Qadından doğulan insanın ömrü azdır, Həyatı sıxıntı ilə doludur.

14:2  Çiçək kimi açar, solar, Kölgə kimi keçib-gedər.

14:3  Gözlərini beləsinəmi dikirsən? Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?

14:4  Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar? Heç kim!

14:5  İnsana ömür günləri müəyyən edilib, Aylarının sayını Sən bilirsən, Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan, Bu həddi keçən yoxdur.

14:6  Sən ondan gücünü çək, İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi Bir az dincəlsin.

14:7  Bir ağac üçün ümid var, Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər, Şaxələri əskilməz.

14:8  Kökü yerdə qocalsa da, Kötüyü torpaqda məhv olsa da,

14:9  Suyun iyini duyanda çiçəklənər, Cavan ağac kimi şaxələnər.

14:10  Amma insan ölər, dəfn olunar, Son nəfəsini verər, yox olar.

14:11  Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi, Çaylar azalıb quruduğu kimi

14:12  İnsan da yatar, bir daha qalxmaz, Göylər yox olanadək oyadılmaz, Yuxularından ayılmaz.

14:13  Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin, Qəzəbin keçənədək saxlayaydın, Mənə möhlət verəydin, Sonra məni yada salaydın.

14:14  İnsan ölsə, dirilərmi? Növbəm çatanacan Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.

14:15  Sən çağıranda cavab verəcəyəm, Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.

14:16  O zaman addımlarımı sayacaqsan, Günahımı nəzərə almayacaqsan.

14:17  Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək, Günahımın üstünü örtəcəksən.

14:18  Amma dağın uçub dağılması kimi, Qayanın yerindən qopması kimi,

14:19  Su daşları yuvarladığı kimi, Sellər torpağı yuyub apardığı kimi Sən də insanın ümidini yox edirsən.

14:20  Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir. Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.

14:21  Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz, Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.

14:22  Hamı öz canının ağrısını duyur, Yalnız özü üçün yas tutur».