WelBeiblNet - Job - 29

29:1  Yna aeth Job yn ei flaen i ddweud:

29:2  “O na fyddai pethau fel roedden nhw o'r blaen, pan oedd Duw yn gofalu amdana i.

29:3  Roedd golau ei lamp uwch fy mhen, ac rôn i'n cerdded drwy'r tywyllwch yn ei olau e.

29:4  Roedd popeth yn mynd yn iawn, ac roedd Duw fel ffrind agos i'r teulu.

29:5  Roedd yr Un sy'n rheoli popeth gyda mi bryd hynny, a'm plant i gyd o'm cwmpas i.

29:6  Rôn i'n byw yn fras – ar ben fy nigon, roedd ffrydiau o olew yn llifo rhwng y meini.

29:7  Rôn i'n cerdded drwy giât y ddinas, ac yn eistedd ar y cyngor yn y sgwâr.

29:8  Roedd dynion ifanc yn camu o'r ffordd i mi, a'r dynion hŷn yn codi ar eu traed.

29:9  Roedd yr arweinwyr yn dal eu tafodau, ac yn rhoi eu llaw dros eu cegau.

29:10  Roedd y swyddogion yn cadw'n dawel, fel petai eu tafodau wedi glynu wrth dop y geg.

29:11  Roedd pawb oedd yn gwrando arna i'n canmol, a phawb oedd yn fy ngweld yn siarad yn dda,

29:12  am fy mod i'n achub y tlawd oedd yn galw am help, a'r plentyn amddifad oedd heb neb i'w helpu.

29:13  Roedd pobl oedd bron wedi marw yn fy mendithio, ac roeddwn i'n gwneud i'r weddw ganu'n llawen.

29:14  Roedd cyfiawnder fel gwisg amdana i, a thegwch fel mantell a thwrban.

29:15  Rôn i'n llygaid i'r dall ac yn draed i'r cloff.

29:16  Rôn i'n dad i'r rhai mewn angen, ac yn gwrando ar achos y rhai dieithr.

29:17  Rôn i'n dryllio dannedd y dyn drwg, ac yn gwneud iddo ollwng ei ysglyfaeth.

29:18  Dyma roeddwn i'n ei dybio: ‘Bydda i'n aros gyda'm teulu nes i mi farw, ac yn cael byw am flynyddoedd lawer.

29:19  Bydda i fel coeden a'i gwreiddiau'n cyrraedd y dŵr, a'r gwlith yn aros ar ei changhennau.

29:20  Bydd fy nerth yn cael ei adnewyddu, a'm bwa yn newydd yn fy llaw.’

29:21  Roedd pobl yn gwrando'n astud arna i, ac yn cadw'n dawel wrth i mi roi cyngor.

29:22  Ar ôl i mi siarad doedd gan neb ddim mwy i'w ddweud – roedd fy ngeiriau yn disgyn yn dyner ar eu clustiau.

29:23  Roedd disgwyl i mi siarad fel disgwyl am law, disgwyl yn frwd am y glaw yn y gwanwyn.

29:24  Pan fyddwn i'n gwenu, bydden nhw wrth eu boddau; doedden nhw ddim eisiau fy nigio i.

29:25  Fi oedd yn dangos y ffordd, fi oedd yn ben; rôn i fel brenin yng nghanol ei filwyr; rôn i'n cysuro'r rhai sy'n galaru.