WelBeiblNet - Job - 3

3:1  Job oedd y cyntaf i siarad, a melltithiodd y diwrnod y cafodd ei eni.

3:2  Dyma ddwedodd e:

3:3  “O na fyddai'r diwrnod y ces i fy ngeni yn cael ei ddileu o hanes! – y noson honno y dwedodd rhywun, ‘Mae bachgen wedi'i eni!’

3:4  O na fyddai'r diwrnod hwnnw yn dywyllwch, fel petai'r Duw sydd uchod heb erioed ei alw i fod, a golau dydd heb wawrio arno!

3:5  O na fyddai tywyllwch dudew yn ei guddio; a chwmwl yn gorwedd drosto, a'r düwch yn ei ddychryn i ffwrdd!

3:6  O na fyddai tywyllwch dudew wedi cipio'r noson honno, fel na fyddai'n cael ei chyfrif yn un o ddyddiau'r flwyddyn, ac na fyddai i'w gweld ar galendr y misoedd!

3:7  O na fyddai'r noson honno wedi bod yn ddiffrwyth, heb sŵn neb yn dathlu'n llawen ynddi!

3:8  O na fyddai'r rhai sy'n dewino wedi melltithio'r diwrnod hwnnw – y rhai sy'n gallu deffro'r ddraig yn y môr!

3:9  O na fyddai'r sêr wedi diffodd y noson honno, a'r bore wedi disgwyl yn ofer am y golau, a heb weld pelydrau'r wawr –

3:10  am ei bod heb gloi drysau croth fy mam, a'm rhwystro rhag gweld trybini.

3:11  Pam wnes i ddim cael fy ngeni'n farw, neu ddarfod wrth ddod allan o'r groth?

3:12  Pam oedd gliniau yn disgwyl amdana i, a bronnau i mi ddechrau eu sugno?

3:13  Heb hynny byddwn yn gorwedd yn dawel, yn cysgu'n drwm a gorffwys yn y bedd,

3:14  gyda brenhinoedd a'u cynghorwyr, y rhai fu'n codi palasau sydd bellach yn adfeilion;

3:15  gydag arweinwyr oedd â digon o aur, ac wedi llenwi eu tai ag arian.

3:16  Pam na ches i fy nghuddio fel erthyl marw, neu fabi wnaeth ddim gweld y golau?

3:17  Yn y bedd mae holl brysurdeb pobl ddrwg wedi peidio, a'r gweithwyr oedd dan orthrwm yn cael gorffwys.

3:18  Mae caethion yn cael ymlacio'n llwyr, heb lais y meistri gwaith yn gweiddi.

3:19  Mae pobl fawr a chyffredin yno fel ei gilydd, a'r caethwas yn rhydd rhag ei feistr.

3:20  Pam mae Duw'n rhoi golau i'r un sy'n dioddef, a bywyd i'r rhai sy'n chwerw eu hysbryd?

3:21  Maen nhw'n ysu am gael marw, ond yn methu – yn chwilio am hynny yn fwy na thrysor cudd.

3:22  Maen nhw'n hapus, ac yn dathlu'n llawen pan maen nhw'n cyrraedd y bedd.

3:23  Pam rhoi bywyd i berson heb bwrpas, a'i gau i mewn rhag dianc o'i drybini?

3:24  Yn lle bwyta dw i'n gwneud dim ond ochneidio; dw i'n griddfan ac yn beichio crio.

3:25  Mae'r hyn oeddwn yn ei ofni wedi digwydd; yr hyn oedd yn peri arswyd wedi dod yn wir.

3:26  Does gen i ddim llonydd, dim heddwch, dim gorffwys – dim ond trafferthion.”