Dari - Job - 9

9:1  ایوب جواب داد:

9:2  «همۀ اینها را که گفتی می دانم و قبلاً شنیده ام. اما یک انسان فانی چطور می تواند در برابر خدا راست و نیک باشد؟

9:3  چه کسی می تواند با خدا بحث کند؟ کسی قادر نیست که از هزار سوالی که می کند، یکی را هم جواب بدهد.

9:4  زیرا خدا حکیم و دانا و توانا است. کسی نمی تواند در برابر او مقاومت کند و موفق شود.

9:5  بی خبر کوهها را منتقل می سازد و با خشم غضب آن ها را واژگون می کند.

9:6  زمین را از جایش تکان می دهد و پایه های آن را به لرزه می آورد.

9:7  اگر به آفتاب فرمان بدهد، طلوع نمی کند و ستارگان در شب نمی درخشند.

9:8  خدا به تنهائی آسمان ها را پهن کرد و بر موجهای بحر می خرامد.

9:9  دُب اکبر، جبار، ثریا و ستارگان جنوب را آفرید.

9:10  عقل ما از درک کارهای بزرگ و بیشمار او عاجز است.

9:11  از کنار من می گذرد و من او را دیده نمی توانم. حرکت می کند و من احساس نمی کنم.

9:12  هرچه را بخواهد می رباید و کسی نمی تواند مانع او شود و بگوید که چه می کنی؟

9:13  خدا از خشم خود دست نمی کشد و دشمنان خود را که با هیولای بحری کمک کردند، پایمال می سازد.

9:14  پس من چطور می توانم با او بحث کنم و جواب درست بدهم؟

9:15  گرچه گناهی ندارم، چیزی گفته نمی توانم، بجز اینکه از خدائی که داور من است، طلب رحمت کنم.

9:16  حتی اگر مرا بگذارد که حرفی بزنم، یقین ندارم که به سخنان من گوش بدهد.

9:17  او تُندباد را می فرستد و مرا پاشان می سازد و بدون جهت به زخمهایم می افزاید.

9:18  مرا نمی گذارد که نفس بکشم و زندگی مرا تلخ و زار می سازد.

9:19  با او یارای مقابله را ندارم، زیرا قادر و توانا است. اگر به محکمه شکایت ببرم، چه کسی می تواند او را احضار کند؟

9:20  اگر بیگناه هم باشم، حرف زبانم مرا محکوم می سازد و هر چیزی که بگویم، مجرم شناخته می شوم.

9:21  گرچه گناهی ندارم، اما برای من فرقی نمی کند، زیرا از زندگی سیر شده ام.

9:22  خدا بیگناه و گناهکار را یکسان از بین می برد.

9:23  وقتی مصیبتی برسد و بیگناهی را ناگهان هلاک کند، خدا می خندد.

9:24  اختیار زمین را به دست مردم شریر داده و چشمان قضات را کور کرده است. اگر خدا این کار را نکرده چه کسی کرده است؟

9:25  زندگی من سریعتر از نامه رسان تیزرَو می گذرد و بدون آنکه روی خوشی را ببینم.

9:26  سالهای عمرم مانند کشتی های سریع السیر و عقابی که بر شکار خود فرود می آید، به سرعت سپری می شوند.

9:27  اگر خندان باشم و سعی کنم که غمهای خود را از یاد ببرم، چه فایده؟

9:28  زیرا می ترسم که مبادا غم و رنج دوباره به سراغ من بیایند و می دانم که خدا مرا خطاکار می شمارد.

9:29  پس اگر محکوم شوم چرا تلاش بیجا کنم؟

9:30  اگر خود را با صابون بشویم و دستهای خود را با صافترین آبها پاک کنم،

9:31  تو مرا در لای و کثافت فرو می بری تا لباس خودم از من نفرت کند.

9:32  تو مانند من یک انسان فانی نیستی که بتوانم به تو جواب بدهم و با تو به محکمه بروم.

9:33  کسی نیست که بین ما داوری کند و ما را آشتی بدهد.

9:34  اگر از مجازات من دست برداری و هیبت تو مرا به وحشت نیندازد،

9:35  آنگاه می توانستم بدون ترس با تو حرف بزنم، اما متأسفانه اینطور نیست.