VulgSistine - Luke - 7

7:1  Cum autem implesset omnia verba sua in aures plebis, intravit Capharnaum.

7:2  Centurionis autem cuiusdam servus male habens, erat moriturus: qui illi erat pretiosus.

7:3  Et cum audisset de Iesu, misit ad eum seniores Iudaeorum, rogans eum ut veniret, et sanaret servum eius.

7:4  At illi cum venissent ad Iesum, rogabant eum solicite, dicentes ei: Quia dignus est ut hoc illi praestes.

7:5  diligit enim gentem nostram: et synagogam ipse aedificavit nobis.

7:6  Iesus autem ibat cum illis. Et cum iam non longe esset a domo, misit ad eum Centurio amicos, dicens: Domine noli vexari: Non enim sum dignus ut sub tectum meum intres.

7:7  propter quod et meipsum non sum dignum arbitratus ut venirem ad te: sed dic verbo, et sanabitur puer meus.

7:8  nam et ego homo sum sub potestate constitutus, habens sub me milites: et dico huic vade, et vadit: et alio veni, et venit: et servo meo, fac hoc, et facit.

7:9  Quo audito Iesus miratus est: et conversus sequentibus se turbis, dixit: Amen dico vobis, nec in Israel tantam fidem inveni.

7:10  Et reversi, qui missi fuerant domum, invenerunt servum, qui languerat, sanum.

7:11  Et factum est: deinceps ibat Iesus in civitatem, quae vocatur Naim: et ibant cum eo discipuli eius, et turba copiosa.

7:12  Cum autem appropinquaret portae civitatis, ecce defunctus efferebatur filius unicus matris suae: et haec vidua erat: et turba civitatis multa cum illa.

7:13  Quam cum vidisset Dominus, misericordia motus super eam, dixit illi: Noli flere.

7:14  Et accessit, et tetigit loculum. (Hi autem, qui portabant, steterunt) Et ait: Adolescens, tibi dico, surge.

7:15  Et resedit qui erat mortuus, et coepit loqui. Et dedit illum matri suae.

7:16  Accepit autem omnes timor: et magnificabant Deum, dicentes: Quia propheta magnus surrexit in nobis: et quia Deus visitavit plebem suam.

7:17  Et exiit hic sermo in universam Iudaeam de eo, et in omnem circa regionem.

7:18  Et nunciaverunt Ioanni discipuli eius de omnibus his.

7:19  Et convocavit duos de discipulis suis Ioannes, et misit ad Iesum, dicens: Tu es qui venturus es, an alium expectamus?

7:20  Cum autem venissent ad eum viri, dixerunt: Ioannes Baptista misit nos ad te dicens: Tu es, qui venturus es, an alium expectamus?

7:21  (in ipsa autem hora multos curavit a languoribus, et plagis, et spiritibus malis, et caecis multis donavit visum.)

7:22  Et respondens, dixit illis: Euntes renunciate Ioanni quae audistis, et vidistis: Quia caeci vident, claudi ambulant, leprosi mundantur, surdi audiunt, mortui resurgunt, pauperes evangelizantur:

7:23  et beatus est quicumque non fuerit scandalizatus in me.

7:24  Et cum discessissent nuncii Ioannis, coepit de Ioanne dicere ad turbas: Quid existis in desertum videre? arundinem vento agitatam?

7:25  Sed quid existis videre? hominem mollibus vestibus indutum? Ecce qui in veste pretiosa sunt et deliciis, in domibus regum sunt.

7:26  Sed quid existis videre? prophetam? Utique dico vobis, et plusquam Prophetam:

7:27  hic est, de quo scriptum est: Ecce mitto angelum meum ante faciem tuam, qui praeparabit viam tuam ante te.

7:28  Dico enim vobis: Maior inter natos mulierum propheta Ioanne Baptista nemo est. qui autem minor est in regno Dei, maior est illo.

7:29  Et omnis populus audiens et publicani, iustificaverunt Deum, baptizati baptismo Ioannis.

7:30  Pharisaei autem, et legis periti consilium Dei spreverunt in semetipsos, non baptizati ab eo.

7:31  Ait autem Dominus: Cui ergo similes dicam homines generationis huius? et cui similes sunt?

7:32  Similes sunt pueris sedentibus in foro, et loquentibus adinvicem, et dicentibus: Cantavimus vobis tibiis, et non saltastis: lamentavimus, et non plorastis.

7:33  Venit enim Ioannes Baptista, neque manducans panem, neque bibens vinum, et dicitis: Daemonium habet.

7:34  Venit Filius hominis manducans, et bibens, et dicitis: Ecce homo devorator, et bibens vinum, amicus publicanorum, et peccatorum.

7:35  Et iustificata est sapientia ab omnibus filiis suis.

7:36  Rogabat autem illum quidam de Pharisaeis ut manducaret cum illo. Et ingressus domum Pharisaei discubuit.

7:37  Et ecce mulier, quae erat in civitate peccatrix, ut cognovit quod Iesus accubuisset in domo Pharisaei, attulit alabastrum unguenti:

7:38  et stans retro secus pedes eius, lacrymis coepit rigare pedes eius, et capillis capitis sui tergebat, et osculabatur pedes eius, et unguento ungebat.

7:39  Videns autem Pharisaeus, qui vocaverat eum, ait intra se dicens: Hic si esset propheta, sciret utique, quae, et qualis est mulier, quae tangit eum: quia peccatrix est.

7:40  Et respondens Iesus, dixit ad illum: Simon, habeo tibi aliquid dicere. At ille ait: Magister, dic.

7:41  Duo debitores erant cuidam foeneratori: unus debebat denarios quingentos, et alius quinquaginta.

7:42  Non habentibus illis unde redderent, donavit utrisque. Quis ergo eum plus diligit?

7:43  Respondens Simon dixit: Aestimo quia is, cui plus donavit. At ille dixit ei: Recte iudicasti.

7:44  Et conversus ad mulierem, dixit Simoni: Vides hanc mulierem? Intravi domum tuam, aquam pedibus meis non dedisti: haec autem lacrymis rigavit pedes meos, et capillis suis tersit.

7:45  Osculum mihi non dedisti: haec autem ex quo intravit, non cessavit osculari pedes meos.

7:46  Oleo caput meum non unxisti: haec autem unguento unxit pedes meos.

7:47  Propter quod dico tibi: Remittuntur ei peccata multa, quoniam dilexit multum. Cui autem minus dimittitur, minus diligit.

7:48  Dixit autem ad illam: Remittuntur tibi peccata tua.

7:49  Et coeperunt qui simul accumbebant, dicere intra se: Quis est hic, qui etiam peccata dimittit?

7:50  Dixit autem ad mulierem: Fides tua te salvam fecit: vade in pace.