Alb - Proverbs - 17

17:1  Éshtë më mirë një copë bukë thatë me paqe se sa një shtëpi plot me kafshë të vrara me grindje.

17:2  Shërbëtori që vepron me urtësi ka për të sunduar mbi të birin që e turpëron dhe do të marrë një pjesë të trashëgimisë bashkë me vëllezërit.

17:3  Poçi është për argjendin dhe furra për arin, por ai që provon zemrat është Zoti.

17:4  Njeriu i keq dëgjon buzët e liga, gënjeshtari dëgjon gjuhën e çoroditur.

17:5  Ai që përqesh të varfërin fyen Atë që e ka krijuar; ai që kënaqet me fatkeqësinë e tjetrit nuk do të mbetet pa u ndëshkuar.

17:6  Bijtë e bijve janë kurora e pleqve, dhe lavdia e bijve janë etërit e tyre.

17:7  Budallait nuk i shkon një e folur e bukur, aq më pak princit nuk i shkojnë buzë gënjeshtare,

17:8  Një dhuratë është një gur i çmuar në sytë e atij që e ka; ngado që kthehet, ai ia del.

17:9  Kush mbulon një faj fiton dashuri, por kush i rikthehet përsëri ndan miqtë më të mirë.

17:10  Një qortim depërton më thellë te njeriu me mend se sa njëqind goditje te budallai.

17:11  Njeriu i keq nuk kërkon gjë tjetër veç të ngrerë krye, prandaj do të dërgohet kundër tij një lajmëtar mizor.

17:12  Éshtë më mirë të takosh një harushë se cilës i kanë vjedhur këlyshët e vet se sa një budalla në marrëzinë e tij.

17:13  E keqja nuk do të largohet nga shtëpia e atij që së mirës i përgjigjet me të keqen.

17:14  Të fillosh një grindje është sikur t'u çelësh rrugë ujërave; prandaj ndërprite grindjen përpara se të acarohet.

17:15  Ai që nxjerr të pafajshëm fajtorin dhe ai që dënon të drejtin janë që të dy të neveritshëm për Zotin.

17:16  Ç'duhet paraja në duart e budallait? Mos vallë për të blerë dituri, kur ai nuk ka mend fare?

17:17  Miku të do në çdo kohë, por vëllai lind për ditë të vështira.

17:18  Njeriu që nuk ka mend jep dorën si garanci dhe merr zotime për të afërmin e tij.

17:19  Ai që do mëkatin i do grindjet, dhe ai që ngre portën e tij kërkon rrënim.

17:20  Njeriu zemërshthurur nuk gjen asnjë të mirë, dhe ai që ka gjuhën e çoroditur bie në telashe.

17:21  Atij që i lind një budalla do t'i vijnë hidhërime dhe ati i një budallai nuk mund të ketë gëzim.

17:22  Një zemër e gëzuar është një ilaç i mirë, por një frymë e dërrmuar i than kockat.

17:23  I pabesi pranon dhurata fshehurazi për të prishur rrugët e drejtësisë.

17:24  Dituria qëndron para atij që ka mend, por sytë e budallait enden deri në cepat më të largëta të dheut.

17:25  Biri budalla është një burim vuajtjesh për atin e tij dhe hidhërim për atë që e ka lindur.

17:26  Nuk është mirë të dënosh të drejtin, as të godasësh princat për ndershmërinë e tyre.

17:27  Kush i mat fjalët e veta ka dije, dhe kush ka një shpirt të qetë është njeri i matur.

17:28  Budallai, edhe kur hesht, konsiderohet i urtë dhe, kur i mban të mbyllura buzët e tij, konsiderohet i zgjuar.