Bela - Proverbs - 26

26:1  Як сьнег летам і дождж у жніво, так гонар не пасуе неразумнаму.

26:2  Як верабей пырхне, калі ластаўка паляціць, так незаслужаны праклён ня збудзецца.

26:3  Плётка каню, аброць аслу, а кій немыслю.

26:4  Не адказвай неразумнаму паводле неразумнасьці ягонай, каб і ты не прыпа­добніўся яму;

26:5  а адказвай неразумнаму паводле неразумнасьці ягонай, каб ён не зрабіўся мудрацом у вачах сваіх.

26:6  Падцінае сабе ногі, робіць шкоду сабе той, хто пасылае наказ празь не­мысьля.

26:7  Як віхляюцца ногі ў кульгавага, так і выслоўе на вуснах у неразумнага.

26:8  Што ўкладваць каштоўны камень у прашчу, так і аддаваць пашану дурному.

26:9  Што калючы бадзяк у руцэ ў п’янага, тое і выслоўе на вуснах у нера­зумнага.

26:10  Дужы робіць усё адвольна: і нера­зумнага ўзнагароджвае, і кожнага пра­ходжага ўзнагароджвае.

26:11  Як сабака вяртаецца да ванітаў сваіх, так дурны паўтарае глупствы свае.

26:12  Калі ты бачыш чалавека, які сам сябе мудрым лічыць, — дык на дурнога болей надзеі, чым на яго.

26:13  Гультай кажа: "леў на дарозе! леў на дварэ!"

26:14  Дзьверы паварочваюцца на заве­сах сваіх, а гультай на ложку сваім.

26:15  Гультай апускае руку сваю да міскі, ды яму цяжка падняць яе да рота свайго.

26:16  Гультай у вачах сваіх мудрэйшы за семярых, што адказваюць разумна.

26:17  Хапае сабаку за вушы той, хто, праходзячы міма, лезе ў чужую спрэчку.

26:18  Як той, хто прыкідваецца вар’ятам, кідае агонь, стрэлы і сьмерць,

26:19  так — чалавек, які падступна шкодзіць сябру свайму і потым кажа: "я толькі пажартаваў".

26:20  Дзе няма болей дроў, агонь пату­хае; і дзе няма нагаворшчыка, разлад аціхае.

26:21  Вугаль — на жар, дровы — на распал свары.

26:22  Словы нагаворшчыка — як прыс­макі, і яны ўваходзяць у нутро жывата.

26:23  Як нячыстым срэбрам абкладзены гліняны посуд, так і палымяныя вусны і сэрца ліхое.

26:24  Вуснамі сваімі прыкідваецца во­раг, а ў сэрцы сваім намышляе ліхое.

26:25  Калі ён гаворыць і пяшчотным го­ласам, ня вер яму; бо сем мярзотаў у сэрцы ў яго.

26:26  Хто нянавісьць прыкрывае на са­моце, злосьць таго адкрыецца ў народным сходзе.

26:27  Хто капае яму, той упадзе ў яе; і хто пакоціць угору камень, да таго ён вер­нецца.

26:28  Хлусьлівы язык ненавідзіць тых, каго ён параніў, і лісьлівыя вусны рыхту­юць падзеньне.