NorSMB - I Corinthians - 11

11:1  Vert mine etterfylgjarar, liksom eg fylgjer etter Kristus!

11:2  Eg rosar dykk, brør, at de minnest meg i alle ting, og at de held fast på mine fyreskrifter, so som eg gav dykk deim.

11:3  Men eg vil de skal vita, at hovudet for kvar mann er Kristus, og hovudet for kvinna er mannen, og hovudet for Kristus er Gud.

11:4  Kvar mann som bed eller talar profetord og då hev noko på hovudet, han vanærar hovudet sitt.

11:5  Men kvar kvinna som bed eller talar profetord utan hovudbunad, ho vanærar hovudet sitt; for det er eitt og det same som ho var raka.

11:6  For dersom ei kvinna ikkje brukar hovudbunad, so lat henne og klyppa av seg håret; men er det usømelegt for ei kvinna å klyppa eller raka av seg håret, so lat henne bruka hovudbunad!

11:7  For ein mann skal ikkje hava noko på hovudet, då han er Guds bilæte og æra; men kvinna er mannsens æra.

11:8  For mannen er ikkje av kvinna, men kvinna av mannen.

11:9  For mannen vart ikkje heller skapt for kvinna skuld, men kvinna for mannen skuld.

11:10  Difor skal kvinna hava lydskyldnads-merke på hovudet for englarne skuld.

11:11  Men i Herren er korkje kvinna noko framfor mannen eller mannen noko framfor kvinna.

11:12  For liksom kvinna er av mannen, so er og mannen ved kvinna; og alt er av Gud.

11:13  Døm hjå dykk sjølve! Er det sømelegt at ei kvinna bed til Gud utan hovudbunad?

11:14  Lærer ikkje sjølve naturi dykk, at um ein mann let håret veksa langt, er det honom til vanæra,

11:15  men um ei kvinna let håret veksa langt, er det henne til æra? for det lange håret er gjeve henne til sveip.

11:16  Men dersom nokon vil vera trættekjær, so hev ikkje me den sedvane, og ikkje Guds kyrkjelydar heller.

11:17  Men når eg fyreskriv dette, rosar eg ikkje at de kjem saman, ikkje til det betre, men til det verre.

11:18  For fyrst so høyrer eg, at når de kjem saman i kyrkjelyden, so er der usamnad hjå dykk, og eg trur det for ein deil.

11:19  For det lyt vera serflokkar hjå dykk, so dei velrøynde kann verta openberre millom dykk.

11:20  Når de so kjem saman, vert det ikkje Herrens nattverd det et.

11:21  For når de et, so tek kvar fyrst sin eigen mat, og den eine hungrar, men den andre fyller seg.

11:22  Hev de ikkje hus til å eta og drikka i? Eller vanvyrder de Guds kyrkja og vanærar deim som ingen ting hev? Kva skal eg segja dykk? Skal eg rosa dykk? I dette rosar eg dykk ikkje.

11:23  For eg hev fenge frå Herren det som eg og hev yvergjeve dykk, at Herren Jesus, den natti han vart sviken, tok han eit brød,

11:24  og takka og braut det og sagde: «Dette er min likam som er for dykk. Gjer dette til minne um meg!»

11:25  Like eins tok han og kalken etter kveldverden og sagde: «Denne kalk er den nye pakt i mitt blod. So ofte som de drikk av han, so gjer dette til minne um meg!»

11:26  For so ofte som de et dette brødet og drikk denne kalken, so forkynner de Herrens daude, til dess han kjem.

11:27  Difor, den som et brødet og drikk Herrens kalk uverdigt, han vert skuldig i Herrens likam og blod.

11:28  Men kvart menneskje prøve seg sjølv, og so ete han av brødet og drikke av kalken!

11:29  For den som et og drikk, han et og drikk seg sjølv til dom, når han ikkje gjer skil på Herrens likam.

11:30  Difor er det mange veike og sjuke hjå dykk, og mange sovnar av.

11:31  Men dersom me dømde oss sjølve, vart me ikkje dømde.

11:32  Men når me vert dømde, vert me refste av Herren, so me ikkje skal verta fordømde saman med verdi.

11:33  Difor, mine brør, når de kjem saman til å eta, so skift med kvarandre!

11:34  Men dersom nokon hungrar, so ete han heime, so de ikkje skal koma saman til dom. Det andre skal eg fyreskriva når eg kjem.