NlCanisius1939 - Job - 11

11:1  Daarop nam Sofar van Naäma het woord, en sprak:

11:2  Zo’n praatvaar zou onbeantwoord blijven, Zo’n held met de lippen in het gelijk gesteld;

11:3  Uw zwetsen zou anderen tot zwijgen brengen, Uw onzinnig gebrabbel door niemand worden beschaamd?

11:4  Gij zegt tot God: Mijn wandel is rein, Ik ben onberispelijk in uw oog!

11:5  Wilde God maar eens spreken, Zijn lippen tegen u openen,

11:6  U de geheimen der Wijsheid ontvouwen, Die zo moeilijk zijn te verstaan: Dan zoudt ge erkennen, dat God van u eist, Wat uw misdaad verdient.

11:7  Zoudt ge de diepten Gods kunnen peilen, De alwetendheid van den Almachtige doorgronden?

11:8  Zij is hoger nog dan de hemelen: Wat kunt ge beginnen; Dieper nog dan de onderwereld: Wat kunt ge begrijpen;

11:9  Haar meetsnoer is langer dan de aarde, En breder nog dan de zee!

11:10  Als hij iets laat passeren, het verborgen houdt, Of het ruchtbaar maakt: wie zal Hem weerhouden?

11:11  Want Hij doorschouwt de bedriegelijke mensen; Hij kent het kwaad, het ontgaat Hem niet!

11:12  Maar een leeghoofd zal dit eerst begrijpen, Als het jong van een ezel een mensenkind wordt!

11:13  Maar wanneer gij er acht op wilt slaan, En tot Hem uw handen verheft,

11:14  De misdaad uit uw hand verwijdert, En in uw tenten geen onrecht laat wonen:

11:15  Dan heft ge smetteloos het hoofd omhoog, Dan staat ge vast, en behoeft niet te vrezen.

11:16  Ja, dan zult ge de ellende vergeten, Er aan denken als aan water, dat voorbij is gestroomd;

11:17  Dan rijst uw leven klaarder nog dan de middag, En uw duisternis zal als de morgen zijn;

11:18  Dan zult ge vertrouwen, Want er is weer hoop! Dan gaat ge weer slapen onder veilige hoede,

11:19  Dan legt ge u neer, en schrikt niemand u op; Dan dingen velen naar uw gunst,

11:20  Terwijl de ogen der bozen versmachten: Want die blijven van iedere toevlucht verstoken, Hun enige hoop is hun laatste zucht!