NlCanisius1939 - Job - 20

20:1  Daarop nam Sofar van Naäma het woord en sprak:

20:2  Mijn inzicht dwingt mij tot antwoord, Omdat het in mij stormt,

20:3  Nu ik een grievend verwijt moet horen, En domme bluf mij antwoord geeft.

20:4  Weet ge dan niet, dat van de vroegste tijd af, Sinds de mens op de aarde werd geplaatst,

20:5  Het gejuich van den boze slechts korte tijd duurt, De vreugde van den goddeloze een ogenblik?

20:6  Al verheft zijn gestalte zich hemelhoog, En reikt zijn hoofd tot de wolken:

20:7  Als zijn eigen drek verdwijnt hij voor immer, Die hem zagen, roepen: Waar is hij?

20:8  Spoorloos vervluchtigt hij als een droom, Wordt weggevaagd als een nachtgezicht;

20:9  Het oog, dat hem zag, bespeurt hem niet langer, De plaats, waar hij woonde, aanschouwt hem niet meer.

20:10  Zijn zonen bedelen bij armen, Zijn kinderen geven zijn rijkdom af;

20:11  En al is zijn gebeente vol jeugdige kracht, Het legt zich neer bij hem in het graf.

20:12  Hoe zoet het slechte in zijn mond mag smaken, Hoe hij het onder zijn tong ook verbergt,

20:13  Hoe hij het smekt en niet doorslikt, En het tegen zijn gehemelte houdt:

20:14  Toch verschaalt zijn spijs in zijn ingewanden, Wordt in zijn binnenste adderengif;

20:15  Hij slokt schatten in, maar braakt ze uit, God drijft ze weer uit zijn buik.

20:16  Adderengif moet hij drinken, Een slangentong zal hem doden;

20:17  Hij zal geen beken van olie genieten, Geen stromen van honing en boter.

20:18  Zijn winst geeft hij terug, en slokt ze niet door, Verheugt zich niet in de vrucht van zijn handel;

20:19  Want hij heeft de armen verdrukt en verlaten, Hun huis geroofd, niet gebouwd.

20:20  Omdat hij voor zijn buik geen verzadiging vond, Niets aan zijn eetlust ontsnapte,

20:21  En niets aan zijn vraatzucht ontging: Daarom houdt zijn voorspoed geen stand!

20:22  Op het toppunt van zijn geluk wordt het hem bang, Wordt hij door al de slagen van rampspoed getroffen;

20:23  Terwijl hij zijn buik vult, laat God zijn ziedende toorn op hem los, Laat schichten regenen op zijn ingewanden.

20:24  Als hij vlucht voor de ijzeren wapenrusting, Doorboort hem de koperen boog,

20:25  Puilt de schicht uit zijn rug, De bliksemende pijl uit zijn gal. Dan overvalt hem de doodschrik,

20:26  De diepste duisternis houdt hem omvangen; Een vuur verslindt hem, dat niet is ontstoken, Vreet weg wat nog leeft in zijn tent.

20:27  De hemelen openbaren zijn schuld, En de aarde staat tegen hem op;

20:28  Een stortvloed spoelt zijn woning weg, Een vloedgolf op de dag van zijn toorn!

20:29  Dit is het lot van den boze, door God hem bedeeld, Het erfdeel, dat de Godheid hem toewijst!