NlCanisius1939 - Job - 39

39:1  Kent gij de tijd, waarop de gemzen springen, Neemt gij het jongen der hinden waar;

39:2  Telt gij de maanden van haar dracht, Bepaalt gij de dag, dat zij werpen?

39:3  Ze krommen zich, drijven haar jongen uit, En haar weeën zijn heen;

39:4  Haar jongen worden sterk, groeien op in de steppe, Lopen weg, en keren niet tot haar terug!

39:5  Wie heeft den woudezel in vrijheid gelaten, Wie dien wilde de boeien geslaakt,

39:6  Hem, wien Ik de woestijn tot woning gaf, De zilte steppe tot verblijf;

39:7  Die spot met het lawaai van de stad, Die zich niet stoort aan het razen der drijvers;

39:8  Die de bergen als zijn weide doorsnuffelt, En naar al wat groen is, neust.

39:9  Wil de woudos ù dienen, Aan ùw krib overnachten;

39:10  Slaat gij een touw om zijn nek, Egt hij de voren achter ú?

39:11  Vertrouwt ge op hem om zijn geweldige kracht, Laat ge aan hem uw arbeid over;

39:12  Rekent ge op hem, om uw oogst te gaan halen, En uw graan op uw dorsvloer te brengen?

39:13  Vrolijk klapwiekt de struis, De moeder van kostbare veren en pennen,

39:14  Maar die haar eieren stopt in de grond, En ze uitbroeien laat op het zand.

39:15  Ze vergeet, dat een voet ze vertrappen kan, Dat de wilde beesten ze kunnen verpletteren;

39:16  Ze is hard voor haar jongen, alsof het de hare niet zijn, Het deert haar niet, al is haar moeite vergeefs:

39:17  Want God heeft haar de wijsheid onthouden, Geen verstand haar geschonken.

39:18  Toch rent ze weg, zodra de boogschutters komen, En spot met het paard en zijn ruiter!

39:19  Geeft gij het paard zijn heldenmoed, Hebt gij zijn nek met kracht bekleed;

39:20  Laat gij als een sprinkhaan het springen, Laat gij het hinniken, geweldig en fier?

39:21  Het draaft door het dal, het juicht in zijn kracht, En stormt op de wapenen aan;

39:22  Het spot met angst, wordt nimmer vervaard, En deinst niet terug voor het zwaard.

39:23  Boven op zijn rug rammelt de koker met pijlen, Bliksemt de lans en de speer;

39:24  Ongeduldig, onstuimig verslindt het de bodem, Niet meer te temmen, als de bazuinen weerschallen.

39:25  Bij iedere trompetstoot roept het: Hoera! Van verre reeds snuift het de strijd, De donderende stem van de leiders, Het schreeuwen der krijgers!

39:26  Stijgt de sperwer op door uw beleid, En slaat hij zijn vleugels uit naar het zuiden?

39:27  Neemt op uw bevel de gier zijn vlucht, En bouwt hij zijn nest in de hoogte?

39:28  Hij woont en nestelt op rotsen, Op steile en ontoegankelijke klippen;

39:29  Van daar beloert hij zijn prooi, Uit de verte spieden zijn ogen.

39:30  Zijn jongen slurpen bloed, Waar lijken liggen, hij is er terstond!

39:31  Nu vervolgde Jahweh tot Job, en sprak:

39:32  Zal nu de bediller van den Almachtige zwijgen; Of weet de vitter op God hier nog antwoord op?

39:33  Maar Job antwoordde Jahweh, en sprak:

39:34  Ik ben lichtzinnig geweest: Wat zou ik hierop kunnen zeggen; Ik leg mijn hand op mijn mond.

39:35  Ik heb eens gesproken, maar doe het niet weer; Tweemaal, maar ik begin niet opnieuw!