NlCanisius1939 - Job - 6

6:1  Job antwoordde, en sprak:

6:2  Ach, mocht mijn wrevel worden gewogen, Maar tegelijk met mijn leed op de weegschaal gelegd:

6:3  Want omdat het zwaarder is dan het zand aan de zee, Daarom gingen ook mijn woorden de perken te buiten.

6:4  Ja, de pijlen van den Almachtige blijven in mij steken, Mijn geest zuigt er het gif van op; De verschrikkingen Gods Stellen zich tegen mij in slagorde op!

6:5  Balkt soms de woudezel bij het gras Of loeit het rund bij zijn kribbe?

6:6  Kan het laffe zonder zout worden gegeten, Of is er smaak aan het wit van een ei?

6:7  Neen, ik weiger, het aan te raken, Ze zijn voor mij een walgelijke spijs!

6:8  Ach, dat mijn bede werd verhoord, En dat God mijn wens mocht vervullen;

6:9  Dat het God behaagde, mij te verpletteren, Zijn hand zich bewoog, om mij weg te maaien.

6:10  Dat zou een troost voor mij zijn, En ik danste ondanks mijn leed: "Hij spaart mij niet, Omdat ik den Heilige mijn wens niet verzweeg!".

6:11  Want wat is mijn kracht, dat ik nu nog zou wachten, Wat mijn uitzicht, dat ik langer zou leven?

6:12  Is mijn kracht soms als die van een steen, Is mijn vlees soms van brons?

6:13  Ben ik niet geheel van redding verstoken, Is iedere hulp mij niet ontzegd?

6:14  Maar wie zijn vriend barmhartigheid weigert, Verzaakt de vrees voor den Almachtige!

6:15  Toch zijn mijn broeders als een beek onbetrouwbaar, Als een stortbeek, die wegstroomt:

6:16  Die bedekt zijn met ijs, Of bedolven onder sneeuw;

6:17  Zodra de hitte komt, drogen zij uit, Zodra het warm wordt, zijn ze verdwenen.

6:18  Ze buigen af van de weg, die ze gaan, En verliezen zich in de woestijn;

6:19  De karavanen van Tema zien er naar uit, De convooien van Sjeba hebben er hun hoop op gevestigd:

6:20  Maar ze worden in hun verwachting beschaamd, Staan bij hun aankomst te schande.

6:21  Zo zijt gij voor mij nu geworden: Gij aanschouwt mijn ellende, en beangst deinst gij terug!

6:22  Heb ik gevraagd: Geeft mij iets ten geschenke, Of staat mij van uw vermogen iets af;

6:23  Of redt mij uit de hand van den vijand, Bevrijdt mij uit de greep der tyrannen?

6:24  Neen, onderricht mij, en dan zal ik zwijgen; Laat mij inzien, waarin ik heb gedwaald!

6:25  Hoe zoet zijn woorden, die oprecht zijn gemeend, Maar hoe grievend de berisping van u!

6:26  Meent gij, mijn woorden te moeten berispen: Woorden van een wanhopige, die in de wind zijn gesproken?

6:27  Wilt gij het lot over een onschuldige werpen, En de staf breken over uw vriend?

6:28  Welnu dan, wilt mij aanhoren:Ik lieg u toch niet in het gezicht.

6:29  Bezint u, en laat er geen onrecht geschieden; Bezint u, mijn onschuld zal blijken!

6:30  Is er soms onrecht op mijn tong, Of kan mijn gehemelte de rampen niet proeven;