NlCanisius1939 - Job - 10

10:1  Ik walg nu toch van het leven, En laat dus de vrije loop aan mijn klagen; Ik spreek in de bitterheid van mijn ziel,

10:2  En zeg tot God: Behandel mij niet als een schuldige; Laat mij weten, waarom Gij tegen mij strijdt!

10:3  Brengt het U voordeel, dat Gij verdrukt, Dat Gij het werk uwer handen verwerpt, Maar de plannen der bozen begunstigt?

10:4  Hebt Gij ogen van vlees, Ziet Gij, zoals mensen dat doen;

10:5  Zijn uw dagen als die van een sterveling, Uw jaren als de levensduur van een mens:

10:6  Dat Gij op zoek zijt naar mijn schuld, En naar mijn zonden blijft vorsen,

10:7  Ofschoon Gij weet, dat ik niet schuldig ben, En niemand mij uit uw hand kan redden?

10:8  Uw eigen handen hebben mij gevormd en gewrocht, En nu zoudt Gij me weer gaan vernielen?

10:9  Bedenk toch, dat Gij mij als leem hebt gekneed: En Gij voert mij terug naar het stof?

10:10  Hebt Gij me niet als melk laten vloeien, En als kaas laten stremmen;

10:11  Mij niet bekleed met huid en met vlees, Met beenderen en spieren samengeweven?

10:12  In uw goedheid hebt Gij mij het leven geschonken Uw zorg heeft mijn adem bewaakt,

10:13  Maar dit was uw heimelijke toeleg daarbij, Ik weet, dat Gij dit hadt besloten:

10:14  Als ik zondigde, mij in het oog te houden, En mij mijn misdaad niet te vergeven;

10:15  Was ik schuldig: Wee mij! En was ik onschuldig, Toch zou ik mijn hoofd niet mogen verheffen, Zat van smaad en gedrenkt met ellende!

10:16  Hief ik het op, Gij zoudt jacht op mij maken, als een luipaard, Mij telkens uw wondere macht laten voelen,

10:17  Uw vijandschap jegens mij weer vernieuwen; Gij zoudt uw toorn op mij nog verdubbelen, Gij riept troepen en legers tegen mij op!

10:18  Waarom hebt Gij mij dan uit de schoot laten komen, Gaf ik de geest niet, eer een oog mij aanschouwde?

10:19  Dan was ik nu, als had ik nimmer bestaan, En was van de schoot naar het graf gedragen.

10:20  Ach, mijn levensdagen zijn maar gering, Laat mij met rust, dat ik een weinig vreugde beleef,

10:21  Eer ik heenga, vanwaar ik niet terugkom, Naar het land van duisternis en schaduw des doods;

10:22  Naar het sombere land, waar wanorde heerst, De dag als een stikdonkere nacht!