NlCanisius1939 - Job - 33

33:1  Luister nu, Job, naar mijn rede, En leen het oor aan heel mijn betoog.

33:2  Zie, ik heb mijn mond geopend, Mijn tong in mijn gehemelte spreekt;

33:3  Mijn hart stort woorden van wijsheid uit, Mijn lippen verkonden duidelijke taal!

33:4  De geest van God heeft mij gemaakt, De adem van den Almachtige mij het leven geschonken;

33:5  Antwoord mij dus, zo ge kunt; Houd u gereed, stel u tegen mij op!

33:6  Ik ben dus voor God aan u gelijk, Ook ik ben gekneed uit leem:

33:7  Dus behoeft u geen vrees voor mij te verschrikken Mijn hand niet zwaar u te drukken.

33:8  Ge hebt voor mijn eigen oren verklaard, En ik heb uw woorden verstaan:

33:9  "Ik ben rein, zonder zonde, Ik ben zuiver, op mij rust geen schuld!"

33:10  "Toch vindt Hij klachten tegen mij, En behandelt mij als zijn vijand;

33:11  Hij steekt mijn voeten in het blok, Bespiedt al mijn gangen.

33:12  Zie, als ik roep, antwoordt Hij niet Want God is groter dan een mens!"

33:13  Hoe hebt ge Hem durven verwijten, Dat Hij op geen van uw woorden antwoord geeft?

33:14  Het is, omdat God slechts eenmaal spreekt, En het geen tweede keer herhaalt:

33:15  In een droom, in een nachtelijk visioen In de sluimering op de sponde.

33:16  Dan opent Hij het oor van de mensen, En verschrikt hen door zijn visioenen,

33:17  Om den mens van trots te weerhouden, Den man voor hoogmoed te behoeden;

33:18  Om zo zijn ziel voor de groeve te bewaren, Zijn leven voor de gang naar het graf.

33:19  Dan kastijdt Hij hem door smart op zijn sponde, Door een koorts in zijn beenderen zonder eind,

33:20  Zodat zijn leven van het brood gaat walgen, Zijn ziel van de begeerlijkste spijs;

33:21  Zijn vlees slinkt zienderogen weg, Zijn gebeente, eens onzichtbaar, ligt bloot.

33:22  Maar zelfs als zijn ziel het graf al nabij is, Zijn leven het oord van de doden: Zo hij besluit in zijn hart, zich tot God te keren En hij zijn dwaasheid erkent:

33:23  Dan treedt er voor hem een engel op, Een tolk, een uit de duizend. Dan wijst hij den mens op zijn plicht,

33:24  Ontfermt zich zijner, en spreekt: Laat hem toch niet in de groeve dalen, Ik heb zijn losprijs gevonden

33:25  Zijn vlees worde frisser dan in zijn jeugd, Hij kere tot zijn jonkheid terug!

33:26  Dan laat God Zich verbidden; genadig neemt Hij hem aan, Doet hem zijn aanschijn met jubel aanschouwen, En schenkt den mens zijn gerechtigheid terug.

33:27  Dan juicht hij het uit voor de mensen, en zegt: Ik heb gezondigd, het recht verdraaid, Maar Hij heeft het niet op mij gewroken!

33:28  Zo behoedt Hij zijn ziel voor de gang naar het graf, En verlustigt zijn leven zich in het licht!

33:29  Zie, dit alles doet God Tweemaal, driemaal met een mens:

33:30  Hij brengt zijn leven terug van het graf, En bestraalt hem met het levenslicht!

33:31  Luister dus, Job, en hoor naar mij; Zwijg stil, en laat het spreken aan mij.

33:32  Hebt ge dan iets te zeggen, antwoord mij; Spreek dan, want ik geef u gaarne gelijk.

33:33  Zo niet, luister naar mij, En zwijg, ik zal u wijsheid leren!