PolUGdanska - Job - 9

9:1  A Hiob odpowiedział:

9:2  Doprawdy, wiem, że tak jest. Lecz jak człowiek miałby być usprawiedliwiony przed Bogiem?

9:3  Gdyby chciał się z nim spierać, nie odpowie mu ani raz na tysiąc.

9:4  Ma on mądre serce i potężną siłę. Kto mu się sprzeciwił i powodziło mu się?

9:5  On przenosi góry, a ludzie nie zauważają, przewraca je w swoim gniewie.

9:6  On wstrząsa ziemią z jej miejsca i trzęsą się jej filary.

9:7  On rozkaże słońcu i ono nie wschodzi, zamyka też gwiazdy pieczęcią.

9:8  On sam rozciąga niebiosa i kroczy po falach morza.

9:9  On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i gwiazdozbiory południa.

9:10  On czyni rzeczy wielkie i niezbadane, cuda, których zliczyć nie można.

9:11  Oto przechodzi obok mnie, a nie widzę go; mija mnie, a ja go nie dostrzegam.

9:12  Oto gdy zabiera, któż go powstrzyma? Któż mu powie: Co czynisz?

9:13  Gdyby Bóg nie odwrócił swego gniewu, zuchwali pomocnicy upadliby pod nim.

9:14  Jakże ja mu odpowiem? Jakie słowa wybiorę, aby się z nim spierać?

9:15  Choćbym był sprawiedliwy, nie odpowiedziałbym mu, lecz błagałbym swojego sędziego.

9:16  Choćbym go wzywał, a on by się odezwał, jeszcze nie uwierzyłbym, że mnie wysłuchał;

9:17  Kruszy mnie bowiem burzą i pomnaża moje rany bez powodu.

9:18  Nie pozwala mi odetchnąć, raczej napełnia mnie goryczą.

9:19  Jeśli chodzi o siłę, oto jest potężny, a jeśli chodzi o sąd, któż mnie przed nim przyprowadzi?

9:20  Jeśli się usprawiedliwię, moje usta mnie potępią. Jeśli powiem, że jestem doskonały, to one wykażą, że jestem przewrotny.

9:21  Choćbym był doskonały, przecież nie znałbym swojej duszy; gardziłbym swoim życiem.

9:22  Jedno jest pewne, dlatego powiedziałem: On niszczy zarówno doskonałego, jak i niegodziwego;

9:23  Jeśli bicz nagle zabija, śmieje się on z doświadczenia niewinnych.

9:24  Ziemia została wydana w ręce niegodziwego. On zakrywa oblicze sędziów. A jeśli nie on, któż to czyni?

9:25  Ale moje dni są szybsze niż goniec, uciekły i nie widziały nic dobrego.

9:26  Przeminęły jak szybkie łodzie, jak orzeł, który rzuca się na żer.

9:27  Jeśli powiem: Zapomnę o swojej skardze, zaniecham swego gniewu i pocieszę się;

9:28  Wtedy przerażają mnie wszystkie moje cierpienia, bo wiem, że nie uznasz mnie za niewinnego.

9:29  Jeśli jestem niegodziwy, to czemu trudzę się na próżno?

9:30  Choćbym się umył wodą ze śniegu i oczyścił mydłem swoje ręce;

9:31  Ty i tak zanurzysz mnie w dole i moje szaty będą się mną brzydzić.

9:32  On bowiem nie jest człowiekiem jak ja, abym śmiał mu odpowiedzieć i abyśmy razem stanęli przed sądem.

9:33  Nie ma między nami rozjemcy, który mógłby położyć rękę na nas obu.

9:34  Niech tylko zdejmie ze mnie swoją rózgę, a jego groza niech mnie już nie przeraża;

9:35  Wtedy będę mówił i nie będę się go bać; ale tak nie jest ze mną.