FarHezareNoh - Luke - 11

11:1  روزی عیسی در مکانی دعا می‌کرد. چون دعایش به‌پایان رسید، یکی از شاگردان به او گفت: «ای سرور ما، دعا کردن را به ما بیاموز، همان‌گونه که یحیی به شاگردان خود آموخت.»

11:2  به ایشان گفت: «چون دعا می‌کنید، بگویید: ‹ای پدر ما که در آسمانی، نام تو مقدس باد، پادشاهی تو بیاید.

11:3  نان روزانة ما را هر روز به ما عطا فرما.

11:4  گناهان ما را ببخش، زیرا ما نیز همة کسانی را که به ما گناه می‌کنند، می‌بخشیم. و ما را در آزمایش میاور.› »

11:5  سپس به ایشان گفت: «کیست از شما که دوستی داشته باشد، و نیمه‌شب نزد وی برود و بگوید: ‹ای دوست، سه نان به من قرض بده،

11:6  زیرا یکی از دوستانم از سفر رسیده، و چیزی ندارم تا پیش او بگذارم،›

11:7  و او از درون خانه جواب دهد: ‹زحمتم مده. در قفل است، و فرزندانم با من در بسترند. نمی‌توانم از جای برخیزم و چیزی به تو بدهم.›

11:8  به شما می‌گویم، هرچند به‌خاطر دوستی برنخیزد و به او نان ندهد، به سبب سماجتِ او برخواهد‌خاست و هرآنچه نیاز دارد به او خواهد داد.

11:9  «پس به شما می‌گویم: بخواهید که به شما داده خواهد شد؛ بجویید که خواهید یافت؛ بکوبید که در به‌رویتان گشوده خواهد شد.

11:10  زیرا هرکه بخواهد، به‌دست آورد؛ و هرکه بجوید، یابد؛ و هرکه بکوبد، در به‌رویش گشوده شود.

11:11  کدام یک از شما پدران، اگر پسرش از او ماهی بخواهد، ماری به او می‌دهد؟

11:12  یا اگر تخم‌مرغ بخواهد، عقربی به او می‌بخشد؟

11:13  حال اگر شما با همة بد‌سیرتی‌تان می‌دانید که باید به فرزندان خود هدایای نیکو بدهید، چقدر بیشتر پدر آسمانی شما روح‌القدس را به هرکه از او بخواهد، عطا خواهد فرمود.»

11:14  عیسی دیوی لال را از کسی بیرون می‌کرد. چون دیو بیرون رفت، مردِ لال توانست سخن بگوید و مردم در شگفت شدند.

11:15  اما برخی گفتند: «او دیوها را به‌یاری بَعلزَبول، رئیس دیوها، بیرون می‌کند.»

11:16  دیگران به‌قصد آزمودن او، خواستار آیتی آسمانی شدند.

11:17  او افکار آنان را درک کرد و به ایشان گفت: «هر حکومتی که بر ضد خود تجزیه شود، نابود خواهد شد، و هر خانه‌ای که بر ضد خود تجزیه شود، فرو‌خواهد‌ریخت.

11:18  اگر شیطان نیز بر ضد خود تجزیه شود، چگونه حکومتش پابرجا مانَد؟ این را از آن سبب می‌گویم که ادعا می‌کنید دیوها را به‌یاری بعلزبول بیرون می‌رانم.

11:19  اگر من به‌یاری بعلزبول دیوها را بیرون می‌رانم، شاگردان شما به‌یاری که آنها را بیرون می‌کنند؟ پس ایشان، خودْ شما را محکوم خواهند کرد.

11:20  و اما اگر من به‌قدرت خدا دیوها را بیرون می‌رانم، یقین بدانید که پادشاهی خدا به شما رسیده است.

11:21  هرگاه مردی نیرومند و مسلّح از خانة خود پاسداری کند، اموالش در امان خواهد بود.

11:22  اما چون کسی نیرومندتر از او بر وی یورش بَرَد و چیره شود، سلاحی را که آن مرد بدان توکل دارد از او گرفته، غنیمت را تقسیم خواهد کرد.

11:23  هرکه با من نیست، بر ضد من است، و هرکه با من جمع نکند، پراکنده سازد.

11:24  «هنگامی که روح پلید از کسی بیرون می‌آید، به‌مکانهای خشک و بایر می‌رود تا جایی برای استراحت بیابد، اما چون نمی‌یابد با خود می‌گوید: ‹به خانه‌ای که از آن آمدم، بازمی‌گردم.›

11:25  اما چون به آنجا می‌رسد و خانه را رُفته و آراسته می‌بیند،

11:26  می‌رود و هفت روح بدتر از خود را نیز می‌آورد، و همگی داخل می‌شوند و در آنجا سکونت می‌گزینند. در نتیجه، سرانجام آن شخص بدتر از حالت نخست او می‌شود.»

11:27  هنگامی که عیسی این سخنان را می‌گفت، زنی از میان جمعیت به بانگ بلند گفت: «خوشا‌به‌حال زنی که تو را به‌دنیا آورد و به تو شیر داد.»

11:28  اما عیسی در پاسخ گفت: «خوشا‌به‌حال آنان که کلام خدا را می‌شنوند و آن را به‌جای می‌آورند.»

11:29  چون بر جمعیت افزوده می‌شد، عیسی گفت: «این نسل، نسلی بس شرارت‌پیشه است. خواستار آیتی هستند! اما هیچ آیتی به ایشان داده نخواهد شد جز آیت یونس.

11:30  زیرا همان‌گونه که یونس آیتی بود برای مردم نینوا، پسر انسان نیز برای این نسل آیتی خواهد بود.

11:31  در روز جزا، ملکة جنوب با این نسل بر‌خواهد‌خاست و محکومشان خواهد کرد، زیرا از آن سوی دنیا آمد تا حکمت سلیمان را بشنود، و حال آنکه کسی بزرگتر از سلیمان اینجاست.

11:32  مردم نینوا در روز جزا با این نسل بر‌خواهند‌خاست و محکومشان خواهند کرد، زیرا آنان در اثر موعظة یونس توبه کردند، و حال آنکه کسی بزرگتر از یونس اینجاست.

11:33  «هیچکس چراغ را بر نمی‌افروزد تا آن را پنهان کند یا زیر کاسه‌ای بنهد، بلکه چراغ را بر چراغدان می‌گذارند تا هر که داخل شود نورش را ببیند.

11:34  چشم تو، چراغ بدن توست. اگر چشمت سالم باشد، تمام وجودت روشن خواهد بود. اما اگر چشمت فاسد باشد، تمام وجودت را تاریکی فراخواهدگرفت.

11:35  پس بهوش باش نوری که در توست، تاریکی نباشد.

11:36  چه اگر تمام وجودت روشن باشد و هیچ جزئی از آن تاریک نباشد، آنگاه همچون زمانی که نورِ چراغ بر تو می‌تابد، به‌تمامی در روشنایی خواهی بود.»

11:37  چون عیسی سخنان خود را به‌پایان رسانید، یکی از فریسیان او را به صرف غذا دعوت کرد. پس به خانة او رفت و بنشست.

11:38  اما فریسی چون دید که عیسی دستهایش را پیش از غذا نشست، سخت تعجب کرد.

11:39  آنگاه خداوند خطاب به او گفت: «شما فریسیان بیرون پیاله و بشقاب را پاک می‌کنید، اما از درون آکنده از آزید و خباثت!

11:40  ای نادانان، آیا آن که برون را آفرید، درون را نیز نیافرید؟

11:41  از آنچه در درون (ظرف) است به فقیران بدهید تا همه چیز برایتان پاک باشد.

11:42  «وای بر شما ای فریسیان! شما از نعناع و سُداب و هرگونه سبزی ده یک می‌دهید، اما عدالت را نادیده می‌گیرید و از محبت خدا غافلید. می‌بایست اینها را به‌جای می‌آوردید و آنها را نیز فراموش نمی‌کردید.

11:43  وای بر شما ای فریسیان! زیرا دوست می‌دارید در بهترین جای کنیسه‌ها بنشینید و مردم در کوچه و بازار شما را سلام گویند.

11:44  وای بر شما! زیرا چون قبرهایی بی‌نام و نشان‌اید که مردم ندانسته بر آنها راه می‌روند.»

11:45  یکی از فقیهان در پاسخ گفت: «استاد، تو با این سخنان به ما نیز اهانت می‌کنی.»

11:46  عیسی فرمود: «وای بر شما نیز، ای فقیهان، که بارهایی توان‌فرسا بر دوش مردم می‌نهید، اما خود حاضر نیستید حتی انگشتی برای کمک بجنبانید.

11:47  وای بر شما که برای پیامبرانی که به‌دست نیاکانتان کشته شدند، مقبره می‌سازید!

11:48  براستی که این گونه بر کار آنها مهر تأیید می‌زنید. آنها پیامبران را کشتند و شما آرامگاهشان را می‌سازید.

11:49  از این رو حکمت خدا می‌فرماید که ‹من برای آنها پیامبران و رسولان خواهم فرستاد. اما بعضی را خواهند کشت و بعضی را آزار خواهند رسانید.›

11:50  پس، خون همة پیامبرانی که خونشان از آغاز خلقت تا کنون ریخته شده است، بر گردن این نسل خواهد بود–

11:51  از خون هابیل تا خون زکریا که بین قربانگاه و محراب.معبد کشته شد. آری، به شما می‌گویم که این نسل برای این همه حساب پس خواهد داد.

11:52  وای بر شما ای فقیهان! زیرا کلید معرفت را غصب کرده‌اید. خود داخل نمی‌شوید و داخل‌شوندگان را نیز مانع می‌گردید.»

11:53  چون عیسی بیرون رفت، علمای دین و فریسیان سخت با او به مخالفت برخاستند و با سؤالات بسیار بر او تاختند

11:54  و در کمین بودند تا سخنی از زبانش بیرون کشند و گرفتارش سازند.