FarHezareNoh - Luke - 2

2:1  در آن روزها، آگوستوسِ قیصر فرمانی صادر کرد تا مردمان جهان همگی سرشماری شوند.

2:2  این که نخستین سرشماری بود، در ایام فرمانداری کرینیوس بر سوریه انجام می‌شد.

2:3  پس، هرکس روانة شهر خود شد تا نام‌نویسی شود.

2:4  یوسف نیز از شهر ناصرة جلیل رهسپار بیت‌لحم، زادگاه داود شد، زیرا از نسل و خاندان داود بود.

2:5  او با نامزدش مریم که زایمانش نزدیک بود، روانه آنجا شد تا نام‌نویسی شوند.

2:6  در آنجا که بودند، هنگام زایمان مریم فرا‌رسید

2:7  و نخستین فرزندش را که پسر بود به‌دنیا آورد. او را در قنداقی پیچید و در آخوری خوابانید، زیرا در مهمانسرا جایی برایشان نبود.

2:8  در آن نواحی، شبانانی در صحرا بودند که شب هنگام از گلة خود پاسداری می‌کردند.

2:9  ناگاه فرشتة خداوند بر آنها ظاهر شد، و نور جلال خداوند بر گردشان تابید. شبانان سخت وحشت کردند،

2:10  اما فرشته به آنان گفت: «مترسید، زیرا بشارتی برایتان دارم، خبری بس شادی‌بخش که برای تمامی قوم است:

2:11  امروز در شهر داود، نجات دهنده‌ای برای شما به‌دنیا آمد. او خداوندْ مسیح است.

2:12  نشانه برای شما این است که نوزادی را در قنداقی پیچیده و در آخوری خوابیده خواهید یافت.»

2:13  ناگاه گروهی عظیم از لشکریان آسمان ظاهر شدند که همراه آن فرشته در ستایش خدا می‌گفتند:

2:14  «جلال بر خدا در عرش برین، و آرامش بر مردمانی که بر زمین مورد لطف اویند.»

2:15  و چون فرشتگان از نزد ایشان به آسمان فرا‌رفتند، شبانان به یکدیگر گفتند: «بیایید به بیت‌لَحِم رویم و آنچه را روی داده و خداوند ما را از آن آگاه کرده است، ببینیم.»

2:16  پس به‌شتاب رفتند و مریم و یوسف و نوزاد خفته در آخور را یافتند.

2:17  چون نوزاد را دیدند، سخنی را که دربارة او به ایشان گفته شده بود، پخش کردند.

2:18  و هرکه می‌شنید، از سخن شبانان در شگفت می‌شد.

2:19  اما مریم، این همه را به خاطر می‌سپرد و دربارة آنها می‌اندیشید.

2:20  شبانان که هر آنچه به ایشان گفته شده بود، بی کم و کاست دیده و شنیده بودند، در حالی که خدا را به سبب آنها جلال می‌دادند و حمد می‌گفتند، بازگشتند.

2:21  در روز هشتم، چون زمان ختنة نوزاد فرارسید، او را عیسی نام نهادند. این همان نامی بود که فرشته، پیش از قرار گرفتن او در رَحِم مریم، بر وی نهاده بود.

2:22  چون ایام تطهیر ایشان مطابق شریعت موسی به‌پایان رسید، یوسف و مریم عیسای نوزاد را به اورشلیم بردند تا او را به خداوند تقدیم کنند.

2:23  این به پیروی از آن حکم شریعت خداوند بود که «هر پسری که نخستزاده باشد، باید به خداوند وقف شود».

2:24  آنان همچنین می‌خواستند طبق شریعت، یک جفت قمری یا جوجه کبوتر قربانی کنند.

2:25  در آن زمان، مردی پارسا و دیندار، شمعون نام، در اورشلیم می‌زیست که در انتظار تسلی اسرائیل بود و روح‌القدس بر او قرار داشت.

2:26  روح‌القدس بر او آشکار کرده بود که تا مسیحِ خداوند را نبیند، نخواهد مرد.

2:27  پس شمعون به هدایت روح وارد صحن معبد شد و چون والدین عیسای نوزاد او را آوردند تا آیین شریعت را برایش به‌جای آورند،

2:28  شمعون او را در آغوش گرفت و خدا را ستایش‌کنان گفت:

2:29  «ای خداوند، حال بنا به وعدة خود، خادمت را به‌سلامت مرخص فرما.

2:30  زیرا چشمان من نجات تو را دیده است،

2:31  نجاتی که در برابر دیدگان همة قومها فراهم کرده‌ای،

2:32  نوری برای آشکار کردن حقیقت بر قومهای بیگانه و جلالی برای قوم تو اسرائیل.»

2:33  پدر و مادر عیسی از سخنانی که دربارة او گفته شد، در شگفت شدند.

2:34  سپس شمعون آنها را برکت داد و به مریم مادر او گفت: «مقدر است که این کودک موجب افتادن و برخاستن بسیاری از قوم اسرائیل شود. او آیت و نشانی خواهد بود که در برابرش خواهند ایستاد،

2:35  و بدین‌سان، اندیشة دلهای بسیاری آشکار خواهد شد و شمشیری نیز در قلب تو فرو خواهد رفت.»

2:36  در آنجا نبیه‌ای می‌زیست، آنّا نام، دختر فنوئیل از قبیلة اشیر، که بسیار سالخورده بود. آنّا پس از هفت سال زناشویی، شوهرش را از دست داده بود

2:37  و تا هشتاد و چهار سالگی بیوه مانده بود. او هیچگاه معبد را ترک نمی‌کرد، بلکه شبانه‌روز، با روزه و دعا به عبادت مشغول بود.

2:38  او نیز در همان هنگام پیش آمد و خدا را سپاس گفته، با همة کسانی که چشم انتظار رهایی اورشلیم بودند، دربارة عیسی سخن گفت.

2:39  چون یوسف و مریم آیین شریعت خداوند را به‌گمال انجام دادند، به شهر خود ناصره، واقع در جلیل، بازگشتند.

2:40  باری، آن کودک رشد می‌کرد و قوی می‌شد. او پر از حکمت بود و فیض خدا بر او قرار داشت.

2:41  والدین عیسی هر سال برای عید پِسَح به اورشلیم می‌رفتند.

2:42  چون عیسی دوازده ساله شد، به رسم عید به اورشلیم رفتند.

2:43  پس از پایان آیین عید، چون والدینش راه بازگشت را پیش گرفتند، عیسای نوجوان در اورشلیم ماند. اما آنها از این امر آگاه نبودند،

2:44  بلکه چون می‌پنداشتند در کاروان است، روزی تمام سفر کردند. سرانجام به جستجوی عیسی در میان خویشاوندان و دوستان برآمدند.

2:45  و چون او را نیافتند، در جستجویش به اورشلیم بازگشتند.

2:46  پس از سه روز، سرانجام او را در معبد یافتند. او در میان معلمان نشسته بود و به سخنان ایشان گوش فرا‌می‌داد و از آنها پرسشها می‌کرد.

2:47  هر که سخنان او را می‌شنید، از فهم او و پاسخهایی که می‌داد، در شگفت می‌شد.

2:48  چون والدینش او را در آنجا دیدند، شگفتزده شدند. مادرش به او گفت: «پسرم، چرا با ما چنین کردی؟ پدرت و من با نگرانی بسیار در جستجوی تو بودیم.»

2:49  اما او در پاسخ گفت: «چرا مرا می‌جستید؟ مگر نمی‌دانستید که می‌باید در خانة پدرم باشم؟ »

2:50  اما آنها معنای این سخن را درنیافتند.

2:51  پس با ایشان به‌راه افتاد و به ناصره رفت و مطیع ایشان بود. اما مادرش تمامی این امور را به خاطر می‌سپرد.

2:52  و عیسی در قامت و حکمت، و در محبوبیت نزد خدا و مردم، ترقی می‌کرد.