Bela - Matthew - 14

14:1  У той час Ірад тэтрарх пачуў погалас пра Ісуса

14:2  і сказаў служкам сваім: гэта Ян Хрысьціцель; ён паўстаў зь мёртвых, і таму цуды ўчыняюцца ім.

14:3  Бо Ірад, узяўшы Яна, зьвязаў яго і пасадзіў у цямніцу празь Ірадыяду, жонку Піліпа, брата свайго;

14:4  таму што Ян казаў яму: нельга табе мець яе.

14:5  І хацеў яго забіць, але пабаяўся народу, бо яго ўважалі за прарока.

14:6  А ў дзень народзін Ірада, скакала дачка Ірадыяды перад усімі і дагадзіла Іраду;

14:7  таму ён пад прысягаю абяцаў ёй даць, чаго толькі яна ні папросіць.

14:8  А яна, падбухтораная маці сваёю, сказала: дай мне тут у місе галаву Яна Хрысьціцеля.

14:9  І засмуціўся цар; але дзеля прысягі і тых, што ляжалі зь ім, загадаў даць ёй,

14:10  і паслаў адцяць Яну галаву ў цямніцы.

14:11  І прынесьлі галаву яго ў місе, і далі дзяўчыне; а яна занесла маці сваёй.

14:12  А вучні яго, прыйшоўшы, узялі яго цела і пахавалі яго;

14:13  І пачуўшы, адплыў Ісус адтуль на лодцы ў пустэльнае месца адзін; а люд, пачуўшы пра тое , пайшоў за Ім з гарадоў пяшком.

14:14  І выйшаўшы, Ісус убачыў мноства людзей і пашкадаваў іх, і ацаліў хворых іх.

14:15  Калі ж зьвечарэла, прыступілі да Яго вучні Ягоныя і сказалі: пустэльная тут мясьціна, і час ужо позьні; адпусьці людзей, каб яны пайшлі ў селішчы і купілі ежы сабе.

14:16  Але Ісус сказаў ім: ня трэба ім ісьці, вы дайце ім есьці.

14:17  Яны ж кажуць Яму: у нас тут толькі пяць хлябоў і дзьве рыбіны.

14:18  Ён сказаў: прынясеце іх Мне сюды.

14:19  І загадаў народу легчы на траву і, узяўшы пяць хлябоў і дзьве рыбіны, узьвёў вочы ў неба, дабраславіў, разламаў і даў хлябы вучням, а вучні — народу.

14:20  І елі ўсе, і наеліся; і набралі рэшты кавалкаў дванаццаць кашоў поўных;

14:21  а тых, што елі, было каля пяці тысяч чалавек, апроч жанчын і дзяцей.

14:22  І адразу прымусіў Ісус вучняў Сваіх увайсьці ў лодку і выправіцца раней за Яго на той бок, пакуль Ён адпусьціць людзей.

14:23  І адпусьціўшы людзей, Ён узышоў на гару сам-насам памаліцца; і калі зьвечарэла, застаўся там адзін.

14:24  А лодка была ўжо на сярэдзіне мора, і яе біла хвалямі, бо вецер быў супраціўны.

14:25  А ў чацьвёртую варту ночы пайшоў да іх Ісус, ідучы па моры.

14:26  І вучні, убачыўшы Яго, што ішоў Ён па моры, сумеліся і казалі: гэта прывід; і ад страху закрычалі.

14:27  Але Ісус адразу загаварыў зь імі і сказаў: падбадзёрцеся; гэта Я, ня бойцеся.

14:28  Пётр сказаў Яму ў адказ: Госпадзе! калі гэта Ты, загадай мне прыйсьці да Цябе па вадзе.

14:29  А Ён сказаў: ідзі. І выйшаўшы з лодкі, Пётр пайшоў па вадзе, каб падысьці да Ісуса.

14:30  але, бачачы моцны вецер, спалохаўся і, пачаўшы тануць, закрычаў: Госпадзе! уратуй мяне.

14:31  Ісус адразу, працягнуўшы руку, падтрымаў яго і кажа яму: малаверны! навошта ты засумняваўся?

14:32  І калі ўвайшлі яны ў лодку, вецер аціх.

14:33  А тыя, што ў лодцы былі, падышлі, пакланіліся Яму і сказалі: сапраўды, Ты Сын Божы.

14:34  І пераправіўшыся, прыбылі ў зямлю Генісарэцкую.

14:35  І, пазнаўшы Яго, жыхары той мясьціны паслалі ва ўсё навакольле тое і прынесьлі да Яго ўсіх хворых,

14:36  і прасілі Яго, каб толькі дакрануцца да краю адзеньня Ягонага; і каторыя дакраналіся, ацаляліся.