Bela - Proverbs - 19

19:1  Лепш бедны, які ходзіць у сваёй нявіннасьці, чым зь ілжывымі вуснамі, і пры гэтым неразумны.

19:2  Нядобра душы бязь ведаў, і хто сьпяшаецца нагамі, спатыкаецца.

19:3  Неразумнасьць чалавека скрыўляе дарогу, а сэрца ягонае гневаецца на Го­спада.

19:4  Багацьце памнажае сяброў, а бед­нага пакідае і сябар ягоны.

19:5  Ілжывы сьведка не застаецца без пакараньня, і хто гаворыць няпраўду, не ўратуецца.

19:6  Многія дагаджаюць заможным; і кожны — сябар чалавеку, які не шкадуе гасьцінцаў.

19:7  Беднага ненавідзяць усе браты яго­ныя, тым болей прыяцелі ягоныя адпада­юць ад яго; гоніцца за словам парады, а іх і на гэта няма.

19:8  Хто набіраецца розуму, той любіць душу сваю; хто пільнуецца разумнасьці, знаходзіць дабро.

19:9  Ілжывы сьведка не застаецца без пакараньня; і хто гаворыць няпраўду, загіне.

19:10  Ня прыстоіць неразумнаму рас­коша, тым болей рабу панаваньне над князямі.

19:11  Здаровы розум робіць чалавека павольным на гнеў, а слава ягоная — паб­лажлівым да неразважлівых учынкаў.

19:12  Гнеў цара — як рык ільва, а ласка ягоная — як раса на траву.

19:13  Неразумны сын — пагібель бацьку ягонаму, а сварлівая жонка — сцёкавая рына.

19:14  Дом і маёмасьць — спадчына ад бацькоў, а разумная жонка — ад Госпада.

19:15  Гультайства наганяе дрымоту, і нядбайная душа будзе галадаць.

19:16  Захавальнік запаведзі захоўвае душу сваю, а хто ня дбае пра шяхі свае — загіне.

19:17  Міласэрны да беднага пазычае Го­спаду; і Ён аддасьць яму за дабрачы­нства ягонае.

19:18  Карай сына свайго, пакуль ёсьць надзея, і не абурайся крыкам ягоным.

19:19  Чалавек вялікага гневу нясе пака­раньне; бо, калі пашкадуеш яго, давяд­зецца табе яшчэ больш караць яго.

19:20  Слухайся рады і прымай кару, каб зрабіцца табе пасьля мудрым.

19:21  Шмат задумаў у сэрцы ў чалавека, але збудзецца толькі задуманае Госпадам.

19:22  Радасьць чалавеку — дабрачын­насьць ягоная, і бедны чалавек лепшы, чым хлусьлівы.

19:23  Страх Гасподні вядзе да жыцьця, і хто мае яго , заўсёды будзе задаволены, і ліха не спасьцігне яго.

19:24  Гультай апускае руку сваю ў чару, і ня хоча данесьці яе да вуснаў сваіх.

19:25  Калі ты пакараеш блюзьнера, дык і просты зробіцца разумным; і калі за­сьцеражэш разумнага, дык ён зразумее настаўленьне.

19:26  Хто бацьку руйнуе і выганяе маці — сын бессаромны і ганебны.

19:27  Перастань, сыне мой, слухаць уга­воры ўхіліцца ад голасу розуму.

19:28  Падступны сьведка зьдзекуецца з праўды, і вусны бязбожных глытаюць няпраўду.

19:29  На блюзьнераў гатовыя суды, і ўдары — на цела дурных.