NorSMB - Proverbs - 27

27:1  Rosa deg ikkje av morgondagen, for du veit ikkje kva ein dag ber i fang.

27:2  Lat ein annan rosa deg; ikkje din eigen munn, ein framand og ei dine eigne lippor!

27:3  Stein er tung, og sand veg mykje, men tyngre enn båe er dåreharm.

27:4  Sinne er fælslegt, og vreide ein flaum, men kven kann standa seg mot åbryskap?

27:5  Betre er openberrleg refsing enn kjærleik som held seg duld.

27:6  Trugne er slag av venehand, og mange er uvens kyssar.

27:7  Den mette trakkar på honning, men den svoltne tykkjer alt beiskt er søtt.

27:8  Som ein fugl som rømer frå reiret sitt, er ein mann som rømer frå heimen sin.

27:9  Olje og røykjelse hjarta gled, og søte venar-ord frå rådvis sjæl.

27:10  Slepp ikkje frå deg venen din og far din’s ven, so du lyt heim til bror din når du er i naud! Ein granne nær attmed er betre enn ein bror langt burte.

27:11  Vert vis, min son, og gled mitt hjarta, so eg kann svara den som spottar meg!

27:12  Den kloke ser fåren, gøymer seg; fåmingar renner fram og lyt bøta for det.

27:13  Tak klædi hans, for han hev borga for ein annan, og panta honom for ei framand kvinna!

27:14  Den som høgmælt signar sin ven um morgonen tidleg, han skal få det tilrekna som ei forbanning.

27:15  Si-drop frå taket ein regndag og ei trættekjær kvinna likjest kvarandre.

27:16  Den som held på henne, held på vind, og handi hans triv i olje.

27:17  Jarn sliper jarn, og den eine mannen sliper den andre.

27:18  Den som agtar fiketreet sitt, fær eta frukti av det, den som tek vare på sin herre, skal få æra.

27:19  Som andlit seg speglar mot andlit i vatnet, so menneskjehjarta mot menneskje.

27:20  Helheim og avgrunn vert ikkje mette, og menneskjeaugo vert ikkje mette.

27:21  Diglen røyner sylvet og omnen gullet, og ein mann vert røynd av sin ros.

27:22  Um du støyte uvitingen i mortelen med støytaren i hop med gryn, so vilde ikkje vitløysa vika ifrå han.

27:23  God greide lyt du hava på koss sauerne dine ser ut, og agta vel på buskapen din!

27:24  For velstand varer ikkje æveleg, og ikkje ei kruna frå ætt til ætt.

27:25  Men er høyet burte og håi kjem att, og fjellgras vert sanka i hop,

27:26  då hev du lamb til klæde, og bukkar til å kjøpa deg åker for,

27:27  og geitemjølk nok til mat for deg, til mat for huset ditt og til livsupphald for gjentorne dine.