PolUGdanska - Psalms - 102

102:1  Panie, wysłuchaj mojej modlitwy i niech przyjdzie do ciebie moje wołanie.

102:2  Nie ukrywaj przede mną swego oblicza, w dniu mego ucisku nakłoń ku mnie swego ucha; w dniu, w którym cię wzywam, szybko mnie wysłuchaj.

102:3  Moje dni bowiem nikną jak dym, a moje kości są rozpalone jak ognisko.

102:4  Moje serce jest porażone i usycha jak trawa, tak że zapomniałem jeść chleb.

102:5  Od głosu mego wołania moje kości przylgnęły mi do ciała.

102:6  Jestem podobny do pelikana na pustyni, jestem jak sowa na pustkowiu.

102:7  Czuwam i jestem jak samotny wróbel na dachu.

102:8  Przez cały dzień znieważają mnie moi wrogowie i przeklinają mnie ci, którzy szaleją przeciwko mnie.

102:9  Jadam bowiem popiół jak chleb, a mój napój mieszam ze łzami;

102:10  Z powodu twego gniewu i zapalczywości, bo podniosłeś mnie i strąciłeś.

102:11  Moje dni są jak chylący się cień, a ja usycham jak trawa.

102:12  Ale ty, Panie, trwasz na wieki, a twoja pamięć z pokolenia na pokolenie.

102:13  Powstaniesz i zmiłujesz się nad Syjonem, bo czas, byś się nad nim zlitował, gdyż nadszedł czas wyznaczony.

102:14  Twoi słudzy bowiem miłują jego kamienie i litują się nad jego prochem;

102:15  A poganie będą się bać imienia Pana i wszyscy królowie ziemi – twojej chwały;

102:16  Gdy Pan odbuduje Syjon i ukaże się w swojej chwale;

102:17  Przychyli się do modlitwy opuszczonych i nie pogardzi ich modlitwą.

102:18  Zapiszą to dla przyszłego pokolenia, a lud, który ma być stworzony, będzie chwalić Pana.

102:19  Spojrzał bowiem z wysokości swojej świątyni; Pan popatrzył z nieba na ziemię;

102:20  Aby wysłuchać jęku więźniów i uwolnić skazanych na śmierć;

102:21  Aby głosili na Syjonie imię Pana i jego chwałę w Jeruzalem;

102:22  Gdy się zgromadzą razem narody i królestwa, aby służyć Panu.

102:23  Osłabił w drodze moją siłę, skrócił moje dni.

102:24  Powiedziałem: Mój Boże, nie zabieraj mnie w połowie moich dni; twoje lata bowiem trwają z pokolenia na pokolenie.

102:25  Ty dawno założyłeś fundamenty ziemi i niebiosa są dziełem twoich rąk.

102:26  One przeminą, ale ty pozostajesz; wszystkie jak szata się zestarzeją, zmienisz je jak płaszcz i będą odmienione.

102:27  Ale ty zawsze jesteś ten sam, a twoje lata nigdy się nie skończą.

102:28  Synowie twoich sług będą trwać u ciebie, a ich potomstwo zostanie przed tobą utwierdzone.