Esperanto - Job - 29

29:1  Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

29:2  Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;

29:3  Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;

29:4  Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;

29:5  Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;

29:6  Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!

29:7  Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,

29:8  Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;

29:9  Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;

29:10  La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.

29:11  Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;

29:12  Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.

29:13  Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.

29:14  Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.

29:15  Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;

29:16  Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;

29:17  Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.

29:18  Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;

29:19  Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.

29:20  Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.

29:21  Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.

29:22  Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.

29:23  Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.

29:24  Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.

29:25  Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.