PolUGdanska - Luke - 20

20:1  A pewnego dnia, gdy nauczał ludzi w świątyni i głosił ewangelię, nadeszli naczelni kapłani i uczeni w Piśmie wraz ze starszymi;

20:2  I zapytali go: Powiedz nam, jakim prawem to czynisz? Albo kim jest ten, kto dał ci tę władzę?

20:3  A on im odpowiedział: I ja was spytam o jedną rzecz. Powiedzcie mi:

20:4  Chrzest Jana pochodził z nieba czy od ludzi?

20:5  A oni zastanawiali się między sobą i mówili: Jeśli powiemy, że z nieba, zapyta: Czemu więc mu nie uwierzyliście?

20:6  Jeśli zaś powiemy, że od ludzi, wszyscy nas ukamienują, bo są przekonani, że Jan był prorokiem.

20:7  I odpowiedzieli, że nie wiedzą, skąd pochodził.

20:8  Wtedy Jezus im powiedział: To i ja wam nie powiem, jakim prawem to czynię.

20:9  I zaczął mówić do ludzi taką przypowieść: Pewien człowiek założył winnicę, wydzierżawił ją rolnikom i wyjechał na dłuższy czas.

20:10  A we właściwym czasie posłał sługę do rolników, aby mu dali część plonów winnicy. Lecz oni go pobili i odesłali z niczym.

20:11  Ponownie posłał innego sługę, ale oni i tego pobili, znieważyli i odesłali z niczym.

20:12  Posłał jeszcze trzeciego, a oni również jego poranili i wyrzucili.

20:13  Wtedy pan winnicy powiedział: Co mam zrobić? Poślę mego umiłowanego syna, może go uszanują, gdy go zobaczą.

20:14  Lecz gdy rolnicy go zobaczyli, naradzali się między sobą i mówili: To jest dziedzic. Chodźmy, zabijmy go, a dziedzictwo będzie nasze.

20:15  I wyrzuciwszy go z winnicy, zabili. Cóż więc zrobi z nimi pan winnicy?

20:16  Przyjdzie i wytraci tych rolników, a winnicę odda innym. Gdy oni to usłyszeli, powiedzieli: Nie daj Boże!

20:17  Lecz on spojrzał na nich i zapytał: Cóż więc znaczy to, co jest napisane: Kamień, który odrzucili budujący, stał się kamieniem węgielnym?

20:18  Każdy, kto upadnie na ten kamień, roztrzaska się, a na kogo on upadnie, zmiażdży go.

20:19  W tej właśnie godzinie naczelni kapłani i uczeni w Piśmie starali się dostać go w swoje ręce, ale bali się ludu. Zrozumieli bowiem, że przeciwko nim powiedział tę przypowieść.

20:20  Obserwowali go więc i posłali szpiegów, którzy udawali sprawiedliwych, aby go złapać za słowo, a potem wydać władzy i mocy namiestnika.

20:21  I zapytali go: Nauczycielu, wiemy, że dobrze mówisz i uczysz, i nie masz względu na osobę, lecz drogi Bożej w prawdzie nauczasz.

20:22  Czy wolno nam płacić podatek cesarzowi, czy nie?

20:23  Ale on, przejrzawszy ich podstęp, powiedział do nich: Czemu wystawiacie mnie na próbę?

20:24  Pokażcie mi grosz. Czyj nosi wizerunek i napis? I odpowiedzieli: Cesarza.

20:25  Wtedy on im powiedział: Oddajcie więc cesarzowi to, co należy do cesarza, a Bogu to, co należy do Boga.

20:26  I nie mogli go złapać za słowo w obecności ludu. Zdziwieni jego odpowiedzią, zamilkli.

20:27  Wówczas przyszli niektórzy z saduceuszy, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i pytali go:

20:28  Nauczycielu, Mojżesz nam napisał: Jeśli czyjś brat umrze, mając żonę, a umrze bezdzietnie, to jego brat ma pojąć jego żonę i wzbudzić potomstwo swemu bratu.

20:29  Było więc siedmiu braci, z których pierwszy ożenił się i umarł bezdzietnie.

20:30  I ożenił się z nią drugi, lecz i ten umarł bezdzietnie.

20:31  Potem ożenił się z nią także trzeci, podobnie aż do siódmego, a nie zostawiwszy dzieci, poumierali.

20:32  W końcu umarła też ta kobieta.

20:33  Żoną którego z nich będzie więc przy zmartwychwstaniu? Siedmiu bowiem miało ją za żonę.

20:34  Wtedy Jezus im odpowiedział: Dzieci tego świata żenią się i za mąż wychodzą.

20:35  Lecz ci, którzy są uznani za godnych dostąpienia tamtego świata i powstania z martwych, ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić.

20:36  Nie mogą bowiem więcej umrzeć, bo są równi aniołom i będąc dziećmi zmartwychwstania, są dziećmi Bożymi.

20:37  A że umarli zmartwychwstaną, to i Mojżesz pokazał przy krzaku, gdy nazywa Pana Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba.

20:38  Bóg przecież nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych, bo dla niego wszyscy żyją.

20:39  Wtedy niektórzy z uczonych w Piśmie odezwali się: Nauczycielu, dobrze powiedziałeś.

20:40  I nie śmieli go już o nic pytać.

20:41  On zaś powiedział do nich: Jak to jest, że mówią, iż Chrystus jest synem Dawida?

20:42  A sam Dawid mówi w Księdze Psalmów: Powiedział Pan memu Panu: Siądź po mojej prawicy;

20:43  Aż położę twoich nieprzyjaciół jako podnóżek pod twoje stopy.

20:44  Jeśli więc Dawid nazywa go Panem, to jakże może być jego synem?

20:45  A gdy wszyscy ludzie słuchali, powiedział do swoich uczniów:

20:46  Strzeżcie się uczonych w Piśmie, którzy lubią chodzić w długich szatach, kochają pozdrowienia na rynkach, pierwsze krzesła w synagogach i pierwsze miejsca na ucztach.

20:47  Pożerają oni domy wdów i dla pozoru odprawiają długie modlitwy. Ci otrzymają surowszy wyrok.