Bela - Proverbs - 20

20:1  Віно — глумлівае, сякера — шалё­ная; і кожны, хто захапляецца імі, нера­зумны.

20:2  Пагроза царовая — нібы рык ільва: хто дражніць яго, той грэшыць супроць самога сябе.

20:3  Гонар чалавеку — ухіліцца ад свары; а хто любіць сварыцца — нера­зумны.

20:4  Гультай зімою не арэ; жабруе летам — і няма нічога.

20:5  Помыслы ў сэрцы ў чалавека — глыбокія воды, але чалавек разумны вы­чэрпвае іх.

20:6  Многія хваляць чалавека за мілажальнасьць, а хто знойдзе чалавека надзейнага?

20:7  Праведнік ходзіць у сваёй бес­пахібнасьці: шчасныя дзеці ягоныя пасьля яго!

20:8  Цар, які сядзіць на троне правас­удзьдзя, разганяе вачыма сваімі ўсё ліхое.

20:9  Хто можа сказаць: "я ачысьціў сэрца сваё, я чысты ад грэху майго?"

20:10  Дваякія шалі, дваякая мера, і тое і другое — агідныя Госпаду.

20:11  Можна пазнаць нават падлетка па занятках ягоных: ці чыстыя і ці правільныя ўчынкі ягоныя?

20:12  Вуха, якое чуе, і вока, якое бачыць — і тое і другое стварыў Гасподзь.

20:13  Ня любі спаць, каб табе не зьбяд­нець; расплюшчы вочы твае, і будзеш удосыць есьці хлеб.

20:14  "Дрэнна, дрэнна", кажа пакупнік; а як адыдзе — хваліцца.

20:15  Ёсьць золата і шмат жэмчугу, але найкаштоўнейшы посуд — вусны разум­ныя.

20:16  Вазьмі вопратку ягоную, бо ён па­ручыўся за чужога; за незнаёмага вазьмі зь яго заклад.

20:17  Салодкі чалавеку хлеб, набыты няпраўдаю; але пасьля — рот ягоны пяс­ком напоўніцца.

20:18  Намеры набываюць пэўнасьць праз нараду, і пасьля нарады вядзі вайну.

20:19  Хто абгаворвае, той раскрывае та­ямніцы, і хто шырока разьзяўляе рот, з тым не вадзіся.

20:20  Хто ліхасловіць бацьку свайго і сваю маці, таго сьветач патухне сярод глыбокае цемры.

20:21  Спадчына, сьпешна захопленая напачатку, ня будзе дабраславёная пазь­ней.

20:22  Не кажы: "я адплачу табе за зло"; даверся Госпаду, і Ён ахавае цябе.

20:23  Агідныя Госпаду — дваякія гіры, і дваякія шалі — не дабро.

20:24  Ад Госпада кіруюцца крокі чала­века; а чалавеку як зьведаць дарогу сваю?

20:25  Сетка чалавеку — неадумна да­ваць зарок, і пасьля зароку — абдумваць.

20:26  Мудры цар расьцярушыць бязбож­ных і паверне на іх кола.

20:27  Сьветач Гасподні — дух чалавека, які вывярае ўсе глыбіні сэрца.

20:28  Ласка і праўда ахоўваюць цара, і на ласцы ён трымае свой трон.

20:29  Слава юнакоў — сіла іхняя, а ак­раса старых — сівізна.

20:30  Раны ад удараў — лечаць ад зла, і ўдары, якія пранікаюць усярэдзіну чэрава.