NorSMB - Proverbs - 7

7:1  Son min, tak vare på ordi mine, og gøym mine bodord hjå deg!

7:2  Tak vare på bodordi mine, so skal du liva, og på læra mi som din augnestein!

7:3  Bitt deim på fingrarne dine, skriv deim på hjartetavla!

7:4  Seg til visdomen: «Du er mi syster», og kalla vitet din ven,

7:5  so dei kann deg vara frå annanmanns kona, frå ei framand kvinna med sleipe ord.

7:6  For gjenom vindauga mitt, gjenom rimarne glytte eg ut.

7:7  Då såg eg millom dei fåkunnige, eg gådde ein uviting millom dei unge,

7:8  som smaug um hyrna på gata, tok vegen til hennar hus,

7:9  i skumings-stundi, mot kvelden, i kolmyrke svarte natti.

7:10  Då kom kvinna imot han i skjøkjebunad og innful i hjarta -

7:11  bråkande er ho og vill, heime hev ho ’kje ro.

7:12  Snart på gata, snart på torgi, med kvart hyrna stend ho på lur -

7:13  Ho tok fat på han og kysste han, og med ubljug uppsyn sagde ho til han:

7:14  «Eg hev på meg eit gilde-offer, og eg held min lovnad i dag.

7:15  Difor gjekk eg ut imot deg, vilde leita deg upp, og eg fann deg.

7:16  Mi seng hev eg reidt med tæpe, med egyptiske roselakan.

7:17  Eg hev skvett utyver mi lega myrra, aloe og kanel.

7:18  Kom til ein kjærleiks rus alt til morgons, lat oss hyggja oss saman i elskhug!

7:19  For mannen er ikkje heime, han er på ferd langt burte,

7:20  pengepungen tok han med seg, ved fullmånetid kjem han heim.»

7:21  Ho fekk lokka han med all si sterke fyreteljing, forførde han med sine sleipe lippor.

7:22  Han fylgjer henne straks, som ein ukse gjeng til slagt, som i fotjarn til tukt for dåren,

7:23  til dess pili kløyver hans livr, som fuglen skundar til snara og veit ikkje at det gjeld livet.

7:24  Og no, søner, høyr på meg, og lyd på det munnen min talar!

7:25  Ei vende du hjarta til hennar vegar, vimra ikkje på hennar stigar!

7:26  For mange med ulivssår hev ho felt, og stort er talet på deim ho hev drepe.

7:27  Hennar hus er vegar til helheim, dei gjeng ned til daudens kot.