Bela - Psalms - 103

103:1  Дабраславі, душа мая, Госпада! Госпадзе, Божа мой! Ты дзівосна вялікі. Ты ўбраны ў славу і ў веліч,

103:2  Ты ўбіраешся ў сьвятло, як у шаты, прасьціраеш нябёсы, як заслону,

103:3  ладзіш над водамі вышынныя харомы Твае, робіш хмары Твае калясьніцаю, крочыш на крылах ветру.

103:4  Ты творыш анёлаў Тваіх з духаў, слуг Тваіх — з вагню палымянага.

103:5  Ты паставіў зямлю на цьвёрдых асновах: не пахісьнецца яна векавечна.

103:6  Безданьню, як вопраткаю, накрыў Ты яе; на горах воды стаяць.

103:7  Ад пагрозы Тваёй уцякаюць яны, ад голасу грому Твайго пабеглі яны;

103:8  узыходзяць на горы, сыходзяць у даліны, на месца, якое Ты ім назначыў.

103:9  Ты паклаў мяжу, якой не пяройдуць, і ня вернуцца зямлю пакрыць.

103:10  Ты паслаў крыніцы ў даліны; паміж гор цякуць воды ,

103:11  пояць усіх зьвяроў польных; дзікія аслы спатольваюць смагу сваю.

103:12  Каля іх жывуць птушкі нябесныя, з гольля падаюць галасы.

103:13  Ты напойваеш горы з вышыняў Тваіх, плёнам дзеяў Тваіх зямля насычаецца.

103:14  Ты росьціш быдлу траву, і зеляніну на спажытак чалавеку, каб ежу зь зямлі здабываў,

103:15  і віно, якое вяселіць сэрца чалавеку, і алей, ад якога блішчыць твар ягоны, і хлеб, які мацуе сэрца чалавеку.

103:16  Насычаюцца дрэвы Госпада, кедры Ліванскія, якія Ён пасадзіў;

103:17  на іх гняздуюцца птушкі: яліны — пад гняздо буслам,

103:18  высокія горы — сарнам; каменныя скалы — сховы зайцам.

103:19  Ён стварыў месяц на азначэньне часу; сонца ведае свой захад.

103:20  Ты прасьціраеш цемру, і бывае ноч: уначы бадзяюцца ўсе лясныя зьвяры;

103:21  ільвы, якія рыкаюць па здабычы і просяць у Бога ежы сабе.

103:22  Устае сонца, і яны зьбіраюцца і кладуцца ў свае логвішчы;

103:23  выходзіць чалавек на дзеі свае і на працу сваю да вечара.

103:24  Як многа дзеяў Тваіх, Госпадзе! Усё стварыў Ты мудра; зямля поўная твораў Тваіх.

103:25  Гэта мора — вялікае і шырокае: там паўзуны, якім ліку няма, жывёлы малыя і вялікія;

103:26  там плаваюць караблі, там гэты левіяфан, якога Ты стварыў гуляць у ім.

103:27  Усе яны ад Цябе чакаюць, каб Ты даў ім ежу сваечасова.

103:28  Даеш ім — прымаюць; адкрываеш далоню Тваю — насычаюцца дабром;

103:29  схаваеш аблічча Тваё — палохаюцца; забіраеш у іх дух — паміраюць, і ў пыл свой вяртаюцца.

103:30  пашлеш дух Твой — ствараюцца, і Ты абнаўляеш улоньне зямлі.

103:31  Хай будзе Госпаду слава навечна; хай радуецца Гасподзь дзеямі Сваімі.

103:32  Паглядзіць на зямлю, і яна трасецца; дакранецца да гор, і дымяцца.

103:33  Буду сьпяваць Госпаду ўсё жыцьцё маё, буду сьпяваць Богу майму, пакуль я ёсьць.

103:34  Хай Яму паспрыяе песьня мая; буду радавацца ў Госпадзе.

103:35  Хай зьнікнуць грэшнікі зь зямлі, і бязбожных хай болей ня будзе. Дабраславі, душа мая, Госпада! Алілуя!