Vulgate - Job - 14

14:1  homo natus de muliere brevi vivens tempore repletus multis miseriis

14:2  quasi flos egreditur et conteritur et fugit velut umbra et numquam in eodem statu permanet

14:3  et dignum ducis super huiuscemodi aperire oculos tuos et adducere eum tecum in iudicium

14:4  quis potest facere mundum de inmundo conceptum semine nonne tu qui solus es

14:5  breves dies hominis sunt numerus mensuum eius apud te est constituisti terminos eius qui praeterire non poterunt

14:6  recede paululum ab eo ut quiescat donec optata veniat sicut mercennarii dies eius

14:7  lignum habet spem si praecisum fuerit rursum virescit et rami eius pullulant

14:8  si senuerit in terra radix eius et in pulvere emortuus fuerit truncus illius

14:9  ad odorem aquae germinabit et faciet comam quasi cum primum plantatum est

14:10  homo vero cum mortuus fuerit et nudatus atque consumptus ubi quaeso est

14:11  quomodo si recedant aquae de mari et fluvius vacuefactus arescat

14:12  sic homo cum dormierit non resurget donec adteratur caelum non evigilabit nec consurget de somno suo

14:13  quis mihi hoc tribuat ut in inferno protegas me ut abscondas me donec pertranseat furor tuus et constituas mihi tempus in quo recorderis mei

14:14  putasne mortuus homo rursum vivet cunctis diebus quibus nunc milito expecto donec veniat inmutatio mea

14:15  vocabis et ego respondebo tibi operi manuum tuarum porriges dexteram

14:16  tu quidem gressus meos dinumerasti sed parces peccatis meis

14:17  signasti quasi in sacculo delicta mea sed curasti iniquitatem meam

14:18  mons cadens defluet et saxum transfertur de loco suo

14:19  lapides excavant aquae et adluvione paulatim terra consumitur et homines ergo similiter perdes

14:20  roborasti eum paululum ut in perpetuum pertransiret inmutabis faciem eius et emittes eum

14:21  sive nobiles fuerint filii eius sive ignobiles non intelleget

14:22  attamen caro eius dum vivet dolebit et anima illius super semet ipso lugebit