NlCanisius1939 - Job - 18

18:1  Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:

18:2  Wanneer maakt gij eindelijk eens een eind aan uw praten, Wordt gij verstandig, en laat ons aan het woord;

18:3  Waarom worden wij als vee beschouwd, En zijn wij zo dom in uw ogen?

18:4  Gij, die in uw woede uzelf verscheurt: Zou om uwentwil de aarde worden ontvolkt, Een rots van haar plaats verwijderd, Een berg van zijn grondslag gerukt?

18:5  Waarachtig, het licht van den boze dooft uit, De vlam van zijn vuur blijft niet schijnen;

18:6  Het licht wordt donker in zijn tent, De lamp gaat boven hem uit.

18:7  Zijn krachtige tred wordt verlamd, Zijn eigen beleid doet hem struikelen;

18:8  Want door zijn eigen voeten wordt hij in het net gedreven, En wandelt hij over de mazen.

18:9  Een klem grijpt zijn hiel, een net houdt hem vast.

18:10  Zijn strik ligt in de grond verborgen, een val op zijn pad;

18:11  Verschrikkingen beangstigen hem van alle kant, En vervolgen hem, stap voor stap.

18:12  Het onheil hongert naar hem, De rampspoed staat aan zijn zijde gereed;

18:13  Zijn huid wordt door ziekte verteerd, De eersteling van de dood slokt zijn leden op.

18:14  Hij wordt uit zijn tent gerukt, waar hij zich veilig waande, En zij sleept hem naar den vorst der verschrikking

18:15  Zij woont in zijn tent, die hem niet langer behoort, En over zijn woning wordt zwavel gestrooid.

18:16  Van onderen verdorren zijn wortels, Van boven verwelken zijn twijgen;

18:17  Zijn gedachtenis verdwijnt uit het land, Zelfs in de steppe heeft hij geen naam.

18:18  Men stoot hem uit het licht de duisternis in, Men jaagt hem uit de wereld weg;

18:19  Hij heeft onder zijn volk geen kroost, geen geslacht, In zijn woonplaats geen, die hem rest.

18:20  Over zijn lot staat het Westen ontsteld, En het Oosten siddert er van:

18:21  Waarachtig, zo gaat het met het verblijf van den boze, Met de woonplaats van hem, die God miskent!