WelBeiblNet - Job - 20

20:1  Yna dyma Soffar o Naamâ yn ymateb:

20:2  “Dw i ddim yn hapus o gwbl! Dw i'n teimlo fod rhaid i mi ateb.

20:3  Dw i wedi gwrando arnat ti'n ceryddu a sarhau, ac mae pob rheswm yn fy nghymell i ateb:

20:4  Wyt ti ddim yn sylweddoli? Ers cyn cof, pan gafodd pobl eu gosod ar y ddaear gyntaf –

20:5  dydy pobl ddrwg ddim yn cael dathlu'n hir. Fydd yr annuwiol ddim ond yn hapus dros dro.

20:6  Er i'w falchder dyfu'n dal, nes i'w ben gyffwrdd y cymylau,

20:7  bydd yn pydru fel ei garthion, ac yn diflannu am byth! Bydd y rhai oedd yn ei nabod yn gofyn, ‘Ble'r aeth e?’

20:8  Bydd wedi hedfan i ffwrdd fel breuddwyd wedi'i hanghofio; fel gweledigaeth ddaeth yn y nos ac yna diflannu.

20:9  Fydd y bobl oedd yn sylwi arno ddim yn ei weld eto; fydd e ddim yno, lle roedd yn amlwg o'r blaen.

20:10  Bydd rhaid i'w feibion dalu'n ôl i'r tlodion; bydd ei blant yn gollwng gafael ar ei gyfoeth.

20:11  Yn ifanc, a'i esgyrn yn llawn egni, bydd yn gorwedd yn y llwch heb ddim.

20:12  Er bod drygioni'n blasu'n felys iddo, a'i fod yn ei gadw o'r golwg dan ei dafod,

20:13  i gadw'r blas yn ei geg, a cheisio ei rwystro rhag darfod;

20:14  bydd yn suro yn ei stumog, ac fel gwenwyn gwiber yn ei fol.

20:15  Bydd yn chwydu'r holl gyfoeth a lyncodd; bydd Duw yn gwneud iddo gyfogi.

20:16  Roedd wedi sugno gwenwyn y wiber; ac mae neidr arall yn ei frathu a'i ladd.

20:17  Fydd e ddim yn cael mwynhau'r nentydd, yr afonydd a'r ffrydiau diddiwedd o fêl a chaws colfran.

20:18  Fydd e ddim yn gallu cadw'r holl elw a lyncodd; fydd e ddim yn cael mwynhau ffrwyth ei fasnachu.

20:19  Pam? Am ei fod wedi sathru'r tlodion a'u gadael i ddioddef, ac wedi dwyn tai wnaeth e ddim eu hadeiladu.

20:20  Ond dydy e byth yn cael ei fodloni, a dydy ei chwant am fwy byth yn ei adael.

20:21  Does dim byd ar ôl iddo ei lowcio, felly fydd ei lwyddiant ddim yn gallu para.

20:22  Pan fydd ar ben ei ddigon, mae argyfwng yn dod, a phob math o helyntion yn dod ar ei draws.

20:23  Tra mae'n stwffio'i fol bydd Duw yn anfon tân ei ddigofaint yn ei erbyn, ac yn tywallt ei saethau i lawr arno.

20:24  Wrth iddo ddianc rhag yr arfau haearn bydd saeth bres yn ei drywanu.

20:25  Wrth geisio ei thynnu allan o'i gefn, a blaen y saeth o'i iau, mae dychryn yn dod drosto.

20:26  Mae tywyllwch dudew yn disgwyl am ei drysorau, a bydd tân heb ei gynnau gan berson dynol yn ei losgi'n ulw, ac yn difa popeth sydd ar ôl yn ei babell.

20:27  Bydd y nefoedd yn dod â'i ddrygioni i'r golwg; bydd y ddaear yn codi i'w gyhuddo.

20:28  Bydd ei gartref yn cael ei ysgubo i ffwrdd gan lifogydd, gan y llifeiriant ar ddydd digofaint Duw.

20:29  Dyma dynged pobl ddrwg; dyma'r etifeddiaeth fydd Duw yn ei rhoi iddyn nhw.”