VulgHetzenauer - Job - 30

30:1  Nunc autem derident me iuniores tempore, quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei:

30:2  Quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo, et vita ipsa putabantur indigni.

30:3  Egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine, squallentes calamitate, et miseria.

30:4  Et mandebant herbas, et arborum cortices, et radix iuniperorum erat cibus eorum.

30:5  Qui de convallibus ista rapientes, cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant.

30:6  In desertis habitabant torrentium, et in cavernis terræ, vel super glaream.

30:7  Qui inter huiuscemodi lætabantur, et esse sub sentibus delicias computabant.

30:8  Filii stultorum et ignobilium, et in terra penitus non parentes.

30:9  Nunc in eorum canticum versus sum, et factus sum eis in proverbium.

30:10  Abominantur me, et longe fugiunt a me, et faciem meam conspuere non verentur.

30:11  Pharetram enim suam aperuit, et afflixit me, et frenum posuit in os meum.

30:12  Ad dexteram orientis calamitates meæ illico surrexerunt: pedes meos subverterunt, et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis.

30:13  Dissipaverunt itinera mea, insidiati sunt mihi, et prævaluerunt, et non fuit qui ferret auxilium.

30:14  Quasi rupto muro, et aperta ianua, irruerunt super me, et ad meas miserias devoluti sunt.

30:15  Redactus sum in nihilum: abstulisti quasi ventus desiderium meum: et velut nubes pertransiit salus mea.

30:16  Nunc autem in memetipso marcescit anima mea, et possident me dies afflictionis.

30:17  Nocte os meum perforatur doloribus: et qui me comedunt, non dormiunt.

30:18  In multitudine eorum consumitur vestimentum meum, et quasi capito tunicæ succinxerunt me.

30:19  Comparatus sum luto, et assimilatus sum favillæ et cineri.

30:20  Clamo ad te, et non exaudis me: sto, et non respicis me.

30:21  Mutatus es mihi in crudelem, et in duritia manus tuæ adversaris mihi.

30:22  Elevasti me, et quasi super ventum ponens elisisti me valide.

30:23  Scio quia morti trades me, ubi constituta est domus omni viventi.

30:24  Verumtamen non ad consumptionem eorum emittis manum tuam: et si corruerint, ipse salvabis.

30:25  Flebam quondam super eo, qui afflictus erat, et compatiebatur anima mea pauperi.

30:26  Expectabam bona, et venerunt mihi mala: præstolabar lucem, et eruperunt tenebræ.

30:27  Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie, prævenerunt me dies afflictionis.

30:28  Mœrens incedebam, sine furore, consurgens, in turba clamabam.

30:29  Frater fui draconum, et socius struthionum.

30:30  Cutis mea denigrata est super me, et ossa mea aruerunt præ caumate.

30:31  Versa est in luctum cithara mea, et organum meum in vocem flentium.