ABPGRK - Job - 31

31:1  διαθήκην εθέμην τοις οφθαλμοίς μου και ου συνήσω επί παρθένω

31:2  και τι εμέρισεν ο θεός άνωθεν και κληρονομία ικανού εξ υψίστων

31:3  ουαί απώλεια τω αδίκω και απαλλοτρίωσις τοις ποιούσιν ανομίαν

31:4  ουχί αυτός όψεται οδόν μου και πάντα τα διαβήματά μου εξαριθμήσει

31:5  ει δε ήμην πεπορευμένος μετά γελοιαστών ει δε και εσπούδακεν ο πους μου εις δόλον

31:6  έσταμαι γαρ εν ζυγώ δικαίω ειδε δε ο κύριος την ακακίαν μου

31:7  ει εξέκλινεν ο πους μου εκ της οδού ει δε και τω οφθαλμώ επηκολούθησεν η καρδία μου ει δε και ταις χερσί μου ηψάμην δώρων

31:8  σπείραιμι άρα και άλλοι φάγοισαν άρριζος δε γενοίμην επί γης

31:9  ει εξηκολούθησεν η καρδία μου γυναικί ανδρός ετέρου ει και εγκάθετος εγενόμην επί θύραις αυτής

31:10  αρέσαι άρα και η γυνή μου ετέρω τα δε νήπιά μου ταπεινωθείη

31:11  θυμός γαρ οργής ακατάσχετος το μιάναι ανδρός γυναίκα

31:12  πυρ γαρ εστι καιόμενον επί πάντων των μερών ουδ΄ αν επέλθοι εκ ριζών απώλεσεν

31:13  ει δε και εφαύλισα κρίμα θεράποντός μου η θεραπαίνης κρινομένων αυτών προς με

31:14  τι γαρ ποιήσω εάν έτασίν μου ποιήσηται ο κύριος εάν δε και επισκοπήν τίνα απόκρισιν ποιήσομαι

31:15  πότερον ουκ ως και εγώ εγενόμην εν γαστρί και εκείνοι γεγόνασι γεγόναμεν δε εν τη αυτή κοιλία

31:16  αδύνατοι δε χρείαν ην ποτε είχον ουκ απέτυχον χήρας δε τον οφθαλμόν ουκ εξέτηξα

31:17  ει δε και τον ψωμόν μου έφαγον μόνος και ουχί ορφανώ μετέδωκα εξ αυτού

31:18  ότι εκ νεότητός μου εξέτρεφον ως πατήρ και εκ γαστρός μητρός μου ωδήγησα

31:19  ει δε και υπερείδον γυμνόν απολλύμενον και ουκ ημφίασα

31:20  αδύνατοι δε ει μη ευλόγησαν με από δε κουράς αμνών μου εθερμάνθησαν οι ώμοι αυτών

31:21  ει επήρα ορφανώ χείρα πεποιθώς ότι πολλή μοι βοήθεια περίεστιν

31:22  αποσταίη άρα ο ώμός μου από της κλειδός ο δε βραχίων μου από του αγκώνος συντριβείη

31:23  φόβος γαρ κυρίου συνέσχε με από του λήμματος αυτού ουχ υποίσω

31:24  ει έταξα χρυσίον εις ισχύν μου ει δε και λίθω πολυτελεί επεποίθησα

31:25  ει δε και ευφράνθην πολλού πλούτου μοι γενομένου ει δε και επ΄ αναριθμήτοις εθέμην χείρά μου

31:26  η ουχ ορώμεν ήλιον τον επιφαύσκοντα εκλείποντα σελήνην δε φθίνουσαν ου γαρ επ΄ αυτοίς εστι

31:27  και ει ηπατήθη λάθρα η καρδία μου ει δε χείρά μου επιθείς επί στόματι μου εφίλησα

31:28  και τούτό μοι άρα ανομία η μεγίστη λογισθείη ότι εψευσάμην έναντι κυρίου του υψίστου

31:29  ει δε και επιχαρής εγενόμην πτώματι εχθρών μου και είπεν η καρδία μου εύγε

31:30  ακούσαι άρα το ους μου την κατάραν μου θρυλληθείην δε άρα υπό λαού μου κακούμενος

31:31  ει δε και πολλάκις είπον αι θεράπαιναί μου τις αν δώη ημίν των σαρκών αυτού εμπλησθήναι λίαν μου χρηστού οντος

31:32  έξω δε ουκ ηυλίζετο ξένος η δε θύρα μου παντί ελθόντι ανέωκτο

31:33  ει δε και αμαρτών ακουσίως έκρυψα την αμαρτίαν μου

31:34  ου γαρ διετράπην πολυοχιλίαν πλήθους του μη εξαγορεύσαι ενώπιον αυτών ει δε και είασα αδύνατον εξελθείν την θύραν μου κόλπω κενώ

31:35  τις δώη ακούοντά μου χείρα δε κυρίου ει μη εδεδοίκειν συγγραφήν δε ην είχον κατά τινος

31:36  επ΄ ώμοις αν περιθέμενος στέφανον ανεγίνωσκον

31:37  και ει μη ρήξας αυτήν απέδωκα ουθέν λαβών παρά χρεωφειλέτου

31:38  ει επ΄ εμοί ποτέ η γη εστέναξεν ει δε και οι αύλακες αυτής έκλαυσαν ομοθυμαδόν

31:39  ει δε και την ισχύν αυτής έφαγον μόνος άνευ τιμής ει δε και ψυχήν κυρίου της γης εκλαβών ελύπησα

31:40  αντί πυρού άρα εξέλθοι μοι κνίδη αντί δε κριθής βάτος και επαύσατο Ιωβ ρήμασιν