Alb - Job - 3

3:1  Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

3:2  Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:

3:3  "Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: "U ngjiz një mashkull!".

3:4  Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

3:5  E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

3:6  Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

3:7  Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

3:8  E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

3:9  U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

3:10  sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

3:11  Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

3:12  Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

3:13  Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

3:14  bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

3:15  ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

3:16  Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

3:17  Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

3:18  Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

3:19  Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

3:20  Pse t'i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

3:21  të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

3:22  gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

3:23  Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

3:24  Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

3:25  Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

3:26  Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi".