FarHezareNoh - Luke - 6

6:1  در یکی از روزهای شبات، عیسی از میان مزارع گندم می‌گذشت وشاگردانش خوشه‌های گندم را می‌چیدند و به‌دست ساییده، می‌خوردند.

6:2  اما تنی چند از فریسیان گفتند: «چرا کاری می‌کنید که انجامش در روز شبات جایز نیست؟»

6:3  عیسی پاسخ داد: «مگر نخوانده‌اید که داود چه کرد، آنگاه که خود و یارانش گرسنه بودند؟

6:4  او به خانة خدا درآمد و نان تقدیمی را برگرفت و خورد و به یارانش نیز داد، هرچند خوردن آن نان تنها برای کاهنان جایز بود.»

6:5  و در ادامه فرمود: «پسر انسان صاحب شبات است.»

6:6  در شباتی دیگر، به کنیسه درآمد و به تعلیم پرداخت. مردی در آنجا بود که دست راستش خشک شده بود.

6:7  علمای دین و فریسیان، عیسی را زیر نظر داشتند تا ببینند آیا در روز شبات کسی را شفا می‌دهد یا نه؛ زیرا در پی دستاویزی بودند تا به او اتهام بندند.

6:8  اما عیسی که از افکارشان آگاه بود، مرد دست خشک را گفت: «برخیز و در برابر همه بایست.» او نیز برخاست و ایستاد.

6:9  عیسی به آنان گفت: «از شما می‌پرسم، کدام یک در روز شبات رواست: نیکویی یا بدی، نجات جان انسان یا نابود کردن آن؟»

6:10  پس چشم به جانب یکایک ایشان گرداند و سپس خطاب به آن مرد گفت: «دستت را دراز کن!» چنین کرد، و دستش سالم شد.

6:11  اما آنان سخت خشمگین شدند و با یکدیگر به مشورت نشستند که با عیسی چه کنند.

6:12  در یکی از آن روزها، عیسی برای دعا به کوهی رفت و شب را در عبادت خدا به صبح رساند.

6:13  بامدادان شاگردانش را فرا‌خواند، و از میان آنان دوازده تن را برگزید و ایشان را رسول خواند.

6:14  شمعون (که او را پطرس نامید)، اندریاس (برادر پطرس)، یعقوب، یوحنا، فیلیپ، برتولما،

6:15  متی، توما، یعقوب پسر حلفی، شمعون معروف به غیور،

6:16  یهودا پسر یعقوب، و یهودای اِسخریوطی که به وی خیانت کرد.

6:17  عیسی همراه ایشان از کوه فرود آمد و در جایی هموار ایستاد. بسیاری از شاگردانش و انبوهی از مردم از سرتاسر یهودیه، اورشلیم، و از شهرهای ساحلی صور و صیدون آنجا حاضر بودند.

6:18  آنها آمده بودند تا سخنان او را بشنوند و از بیماریهای خود شفا یابند؛ و کسانی که ارواح پلید آزارشان می‌داد، شفا می‌یافتند.

6:19  مردم همه می‌کوشیدند او را لمس کنند، زیرا نیرویی از او صادر می‌شد که همگان را شفا می‌بخشید.

6:20  آنگاه عیسی بر شاگردانش نظر افکند و گفت: «خوشا‌به‌حال شما که فقیرید، زیرا پادشاهی خدا از آن شماست.

6:21  خوشا‌به‌حال شما که اکنون گرسنه‌اید، زیرا سیر خواهید شد. خوشا‌به‌حال شما که اکنون گریانید، زیرا خواهید خندید.

6:22  «خوشا‌به‌حال شما آنگاه که مردم به‌خاطر پسر انسان، بر شما نفرت گیرند و شما را از جمع خود برانند و دشنام دهند و بدنام سازند.

6:23  در آن روز، شادی و پایکوبی کنید، زیرا پاداشتان در آسمان عظیم است. چرا که نیاکان آنها نیز با پیامبران چنین کردند.

6:24  «اما وای بر شما که ثروتمندید، زیرا تسلی خود را یافته‌اید.

6:25  وای بر شما که اکنون سیرید، زیرا گرسنه خواهید شد. وای بر شما که اکنون خندانید، زیرا ماتم خواهید کرد و زاری خواهید نمود.

6:26  وای بر شما آنگاه که همگان زبان به ستایشتان بُگشایند، زیرا نیاکان آنها نیز با انبیای دروغین چنین کردند.

6:27  «اما ای شنوندگان، به شما می‌گویم که دشمنان خود را دوست بدارید و به آنان که از شما نفرت دارند، نیکی کنید

6:28  و برای هرکه نفرینتان کند برکت بطلبید، و هر کس را که آزارتان دهد دعای خیر کنید.

6:29  اگر کسی بر یک گونة تو سیلی زند، گونة دیگر را نیز به جانب او بگردان. اگر کسی ردایت را از تو بستاند، پیراهنت را نیز از او دریغ مکن.

6:30  اگر کسی چیزی از تو بخواهد به او بده، و اگر مال تو را غصب کند، از او باز مخواه.

6:31  با مردم همان‌گونه رفتار کنید که می‌خواهید با شما رفتار کنند.

6:32  «اگر فقط کسانی را دوست بدارید که شما را دوست می‌دارند، چه برتری دارید؟ حتی گناهکاران نیز دوستداران خود را دوست می‌دارند.

6:33  و اگر فقط به کسانی نیکی کنیدکه به شما نیکی می‌کنند، چه برتری دارید؟ حتی گناهکاران نیز چنین می‌کنند.

6:34  و اگر فقط به کسانی قرض دهید که امید عوض از آنان دارید، چه برتری خواهید داشت؟ حتی گناهکاران نیز به گناهکاران قرض می‌دهند تا روزی از ایشان عوض بگیرند.

6:35  اما شما، دشمنانتان را دوست بدارید و به آنها نیکی کنید، و بدون امید عوض، به ایشان قرض دهید، زیرا پاداشتان عظیم است، و فرزندان خدای متعال خواهید بود، چه او با ناسپاسان و بدکاران مهربان است.

6:36  پس رحیم باشید، چنان که پدر شما رحیم است.

6:37  «عیبجویی نکنید تا از شما عیبجویی نکنند. محکوم نکنید تا محکومتان نکنند. ببخشید تا بخشوده شوید.

6:38  بدهید تا به شما داده شود. پیمانه‌ای پُر، فشرده، تکانداده و لبریز در دامنتان ریخته خواهد شد! زیرا با هر پیمانه‌ای که بدهید، با همان پیمانه به شما داده خواهد شد.»

6:39  و این مَثَل را نیز برایشان آورد: «آیا کور می‌تواند راهنمای کور دیگر شود؟ آیا هر دو در چاه نخواهند افتاد؟

6:40  شاگرد، برتر از استاد خود نیست، اما هرکه تعلیم و تربیتش به کمال رسد، همچون استاد خود خواهد شد.

6:41  «چرا پر کاه را در چشم برادرت می‌بینی، اما از چوبی که در چشم خود داری غافلی؟

6:42  چگونه می‌توانی به برادرت بگویی: ‹برادر، بگذار خس را ازچشمت بیرون آورم›، ولی چوب را در چشم خود نمی‌بینی؟ ای ریاکار، نخست چوب را از چشم خود به‌در آر، آنگاه بهتر خواهی دید تا پر کاه را از چشم برادرت بیرون کنی.

6:43  «هیچ درخت نیکو، میوة بد به بار نمی‌آوَرَد و نه هیچ درخت بد، میوة نیکو.

6:44  هر درختی را از میوه‌اش می‌توان شناخت. نه از بوتة خار می‌توان انجیر چید، و نه از بوتة تمشک، انگور!

6:45  شخص نیک از خزانة نیکوی دل خود نیکویی بر‌می‌آورد، و شخص بد از خزانة بد دل خود، بدی. زیرا زبان از آنچه دل از آن لبریز است، سخن می‌گوید.

6:46  «چگونه است که مرا ‹سرورم، سرورم› می‌خوانید، اما به آنچه می‌گویم عمل نمی‌کنید؟

6:47  آن که نزد من می‌آید و سخنانم را می‌شنود و به آن عمل می‌کند، بنگرید که به چه کس می‌مانَد.

6:48  او کسی را مانَد که برای بنای خانه، زمین را گود کَند و پی خانه را بر صخره نهاد. چون سیل آمد و سیلاب بر آن خانه هجوم برد، نتوانست آن را بجنباند، زیرا که بر صخره بنا شده بود.

6:49  اما آن که سخنانم را می‌شنود ولی به آن عمل نمی‌کند، کسی را مانَد که خانه‌ای بدون پی بر زمین ساخت. چون سیلاب بر آن خانه هجوم برد، در دم فروریخت و ویرانی عظیم بر جای نهاد.»