VulgHetzenauer - Luke - 6

6:1  Factum est autem in sabbato secundo, primo, cum transiret per sata, vellebant discipuli eius spicas, et manducabant confricantes manibus.

6:2  Quidam autem Pharisæorum, dicebant illis: Quid facitis quod non licet in sabbatis?

6:3  Et respondens Iesus ad eos, dixit: Nec hoc legistis quod fecit David, cum esurisset ipse, et qui cum illo erant?

6:4  quomodo intravit in domum Dei, et panes propositionis sumpsit, et manducavit, et dedit his, qui cum ipso erant: quos non licet manducare nisi tantum sacerdotibus?

6:5  Et dicebat illis: Quia Dominus est Filius hominis, etiam sabbati.

6:6  Factum est autem in alio sabbato, ut intraret in synagogam, et doceret. Et erat ibi homo, et manus eius dextra erat arida.

6:7  Observabant autem Scribæ, et Pharisæi si in sabbato curaret: ut invenirent unde accusarent eum.

6:8  Ipse vero sciebat cogitationes eorum: et ait homini, qui habebat manum aridam: Surge, et sta in medium. Et surgens stetit.

6:9  Ait autem ad illos Iesus: Interrogo vos si licet sabbatis benefacere, an male: animam salvam facere, an perdere?

6:10  Et circumspectis omnibus dixit homini: Extende manum tuam. Et extendit: et restituta est manus eius.

6:11  Ipsi autem repleti sunt insipientia, et colloquebantur ad invicem, quidnam facerent Iesu.

6:12  Factum est autem in illis diebus, exiit in montem orare, et erat pernoctans in oratione Dei.

6:13  Et cum dies factus esset, vocavit discipulos suos: et elegit duodecim ex ipsis (quos et Apostolos nominavit)

6:14  Simonem, quem cognominavit Petrum, et Andream fratrem eius, Iacobum, et Ioannem, Philippum, et Bartholomæum,

6:15  Matthæum, et Thomam, Iacobum Alphæi, et Simonem, qui vocatur zelotes,

6:16  et Iudam Iacobi, et Iudam Iscariotem, qui fuit proditor.

6:17  Et descendens cum illis, stetit in loco campestri, et turba discipulorum eius, et multitudo copiosa plebis ab omni Iudæa, et Ierusalem, et maritima, et Tyri, et Sidonis,

6:18  qui venerant ut audirent eum, et sanarentur a languoribus suis. Et qui vexabantur a spiritibus immundis, curabantur.

6:19  Et omnis turba quærebat eum tangere: quia virtus de illo exibat, et sanabat omnes.

6:20  Et ipse elevatis oculis in discipulis suis, dicebat: Beati pauperes: quia vestrum est regnum Dei.

6:21  Beati, qui nunc esuritis: quia saturabimini. Beati, qui nunc fletis: quia ridebitis.

6:22  Beati eritis cum vos oderint homines, et cum separaverint vos, et exprobraverint, et eiicerint nomen vestrum tamquam malum propter Filium hominis.

6:23  Gaudete in illa die, et exultate: ecce enim merces vestra multa est in cælo: secundum hæc enim faciebant Prophetis patres eorum.

6:24  Verumtamen væ vobis divitibus, quia habetis consolationem vestram.

6:25  Væ vobis, qui saturati estis: quia esurietis. Væ vobis, qui ridetis nunc: quia lugebitis et flebitis.

6:26  Væ cum benedixerint vobis homines: secundum hæc enim faciebant pseudoprophetis patres eorum.

6:27  Sed vobis dico, qui auditis: Diligite inimicos vestros, benefacite his, qui oderunt vos.

6:28  Benedicite maledicentibus vobis, et orate pro calumniantibus vos.

6:29  Et qui te percutit in maxillam, præbe et alteram. Et ab eo, qui aufert tibi vestimentum, etiam tunicam noli prohibere.

6:30  Omni autem petenti te, tribue: et qui aufert quæ tua sunt, ne repetas.

6:31  Et prout vultis ut faciant vobis homines, et vos facite illis similiter.

6:32  Et si diligitis eos, qui vos diligunt, quæ vobis est gratia? nam et peccatores diligentes se diligunt.

6:33  Et si benefeceritis his, qui vobis benefaciunt; quæ vobis est gratia? siquidem et peccatores hoc faciunt.

6:34  Et si mutuum dederitis his, a quibus speratis recipere; quæ gratia est vobis? nam et peccatores peccatoribus fœnerantur, ut recipiant æqualia.

6:35  Verumtamen diligite inimicos vestros: benefacite, et mutuum date, nihil inde sperantes: et erit merces vestra multa, et eritis filii Altissimi, quia ipse benignus est super ingratos et malos.

6:36  Estote ergo misericordes sicut et Pater vester misericors est.

6:37  Nolite iudicare, et non iudicabimini: nolite condemnare, et non condemnabimini. Dimitte, et dimittemini.

6:38  Date, et dabitur vobis: mensuram bonam, et confertam, et coagitatam, et supereffluentem dabunt in sinum vestrum. Eadem quippe mensura, qua mensi fueritis, remetietur vobis.

6:39  Dicebat autem illis et similitudinem: Numquid potest cæcus cæcum ducere? nonne ambo in foveam cadunt?

6:40  Non est discipulus super magistrum: perfectus autem omnis erit, si sit sicut magister eius.

6:41  Quid autem vides festucam in oculo fratris tui, trabem autem, quæ in oculo tuo est, non consideras?

6:42  Aut quomodo potes dicere fratri tuo: Frater sine eiiciam festucam de oculo tuo: ipse in oculo tuo trabem non videns? Hypocrita eiice primum trabem de oculo tuo: et tunc perspicies ut educas festucam de oculo fratris tui.

6:43  Non est enim arbor bona, quæ facit fructus malos: neque arbor mala, faciens fructum bonum.

6:44  Unaquæque enim arbor de fructu suo cognoscitur. Neque enim de spinis colligunt ficus: neque de rubo vindemiant uvam.

6:45  Bonus homo de bono thesauro cordis sui profert bonum: et malus homo de malo thesauro profert malum. Ex abundantia enim cordis os loquitur.

6:46  Quid autem vocatis me Domine, Domine: et non facitis quæ dico?

6:47  Omnis, qui venit ad me, et audit sermones meos, et facit eos: ostendam vobis cui similis sit:

6:48  similis est homini ædificanti domum, qui fodit in altum, et posuit fundamentum super petram. inundatione autem facta, illisum est flumen domui illi, et non potuit eam movere: fundata enim erat super petram.

6:49  Qui autem audit, et non facit: similis est homini ædificanti domum suam super terram sine fundamento: in quam illisus est fluvius, et continuo cecidit: et facta est ruina domus illius magna.