VulgHetzenauer - Luke - 22

22:1  Appropinquabat autem dies festus Azymorum, qui dicitur Pascha:

22:2  et quærebant principes sacerdotum, et Scribæ, quomodo Iesum interficerent: timebant vero plebem.

22:3  Intravit autem satanas in Iudam, qui cognominabatur Iscariotes, unum de duodecim.

22:4  et abiit, et locutus est cum principibus sacerdotum, et magistratibus, quemadmodum illum traderet eis.

22:5  Et gavisi sunt, et pacti sunt pecuniam illi dare.

22:6  Et spopondit. Et quærebat opportunitatem ut traderet illum sine turbis.

22:7  Venit autem dies Azymorum, in qua necesse erat occidi pascha.

22:8  Et misit Petrum, et Ioannem, dicens: Euntes parate nobis pascha, ut manducemus.

22:9  At illi dixerunt: Ubi vis paremus?

22:10  Et dixit ad eos: Ecce introeuntibus vobis in civitatem, occurret vobis homo quidam amphoram aquæ portans: sequimini eum in domum, in quam intrat,

22:11  et dicetis patrifamilias domus: Dicit tibi Magister: Ubi est diversorium, ubi pascha cum discipulis meis manducem?

22:12  Et ipse ostendet vobis cœnaculum magnum stratum, et ibi parate.

22:13  Euntes autem invenerunt sicut dixit illis, et paraverunt pascha.

22:14  Et cum facta esset hora, discubuit, et duodecim Apostoli cum eo.

22:15  et ait illis: Desiderio desideravi hoc pascha manducare vobiscum, antequam patiar.

22:16  Dico enim vobis, quia ex hoc non manducabo illud, donec impleatur in regno Dei.

22:17  Et accepto calice gratias egit, et dixit: Accipite, et dividite inter vos.

22:18  dico enim vobis quod non bibam de generatione vitis, donec regnum Dei veniat.

22:19  Et accepto pane gratias egit, et fregit, et dedit eis, dicens: Hoc est corpus meum, quod pro vobis datur: hoc facite in meam commemorationem.

22:20  Similiter et calicem, postquam cœnavit, dicens: Hic est calix novum testamentum in sanguine meo, qui pro vobis fundetur.

22:21  Verumtamen ecce manus tradentis me, mecum est in mensa.

22:22  Et quidem Filius hominis, secundum quod definitum est, vadit: verumtamen væ homini illi, per quem tradetur.

22:23  Et ipsi cœperunt quærere inter se, quis esset ex eis, qui hoc facturus esset.

22:24  Facta est autem et contentio inter eos, quis eorum videretur esse maior.

22:25  Dixit autem eis: Reges Gentium dominantur eorum: et qui potestatem habent super eos, benefici vocantur.

22:26  Vos autem non sic: sed qui maior est in vobis, fiat sicut minor: et qui præcessor est, sicut ministrator.

22:27  Nam quis maior est, qui recumbit, an qui ministrat? nonne qui recumbit? Ego autem in medio vestrum sum, sicut qui ministrat:

22:28  vos autem estis, qui permansistis mecum in tentationibus meis:

22:29  Et ego dispono vobis sicut disposuit mihi Pater meus regnum,

22:30  ut edatis, et bibatis super mensam meam in regno meo: et sedeatis super thronos iudicantes duodecim tribus Israel.

22:31  Ait autem Dominus: Simon, Simon, ecce satanas expetivit vos ut cribraret sicut triticum:

22:32  ego autem rogavi pro te ut non deficiat fides tua: et tu aliquando conversus confirma fratres tuos.

22:33  Qui dixit ei: Domine, tecum paratus sum et in carcerem, et in mortem ire.

22:34  At ille dixit: Dico tibi Petre, non cantabit hodie gallus, donec ter abneges nosse me. Et dixit eis:

22:35  Quando misi vos sine sacculo, et pera, et calceamentis, numquid aliquid defuit vobis?

22:36  At illi dixerunt: Nihil. Dixit ergo eis: Sed nunc qui habet sacculum, tollat similiter et peram: et qui non habet, vendat tunicam suam, et emat gladium.

22:37  Dico enim vobis, quoniam adhuc hoc, quod scriptum est, oportet impleri in me: Et cum iniquis deputatus est. Etenim ea, quæ sunt de me, finem habent.

22:38  At illi dixerunt: Domine, ecce duo gladii hic. At ille dixit eis: Satis est.

22:39  Et egressus ibat secundum consuetudinem in Monte olivarum. Secuti sunt autem illum et discipuli.

22:40  Et cum pervenisset ad locum, dixit illis: Orate ne intretis in tentationem.

22:41  Et ipse avulsus est ab eis quantum iactus est lapidis: et positis genibus orabat,

22:42  dicens: Pater si vis, transfer calicem istum a me: Verumtamen non mea voluntas, sed tua fiat.

22:43  Apparuit autem illi Angelus de cælo, confortans eum. Et factus in agonia, prolixius orabat.

22:44  Et factus est sudor eius, sicut guttæ sanguinis decurrentis in terram.

22:45  Et cum surrexisset ab oratione, et venisset ad discipulos suos, invenit eos dormientes præ tristitia.

22:46  Et ait illis: Quid dormitis? surgite, orate, ne intretis in tentationem.

22:47  Adhuc eo loquente ecce turba: et qui vocabatur Iudas, unus de duodecim, antecedebat eos: et appropinquavit Iesu ut oscularetur eum.

22:48  Iesus autem dixit illi: Iuda, osculo Filium hominis tradis?

22:49  Videntes autem hi, qui circa ipsum erant, quod futurum erat, dixerunt ei: Domine, si percutimus in gladio?

22:50  Et percussit unus ex illis servum principis sacerdotum, et amputavit auriculam eius dexteram.

22:51  Respondens autem Iesus, ait: Sinite usque huc. Et cum tetigisset auriculam eius, sanavit eum.

22:52  Dixit autem Iesus ad eos, qui venerant ad se, principes sacerdotum, et magistratus templi, et seniores: Quasi ad latronem existis cum gladiis, et fustibus?

22:53  Cum quotidie vobiscum fuerim in templo, non extendistis manus in me: sed hæc est hora vestra, et potestas tenebrarum.

22:54  Comprehendentes autem eum, duxerunt ad domum principis sacerdotum: Petrus vero sequebatur a longe.

22:55  Accenso autem igne in medio atrii, et circumsedentibus illis, erat Petrus in medio eorum.

22:56  Quem cum vidisset ancilla quædam sedentem ad lumen, et eum fuisset intuita, dixit: Et hic cum illo erat.

22:57  At ille negavit eum, dicens: Mulier, non novi illum.

22:58  Et post pusillum alius videns eum, dixit: Et tu de illis es. Petrus vero ait: O homo, non sum.

22:59  Et intervallo facto quasi horæ unius, alius quidam affirmabat, dicens: Vere et hic cum illo erat: nam et Galilæus est.

22:60  Et ait Petrus: Homo, nescio quid dicis. Et continuo adhuc illo loquente cantavit gallus.

22:61  Et conversus Dominus respexit Petrum. Et recordatus est Petrus verbi Domini, sicut dixerat: Quia prius quam gallus cantet, ter me negabis.

22:62  Et egressus foras Petrus flevit amare.

22:63  Et viri, qui tenebant illum, illudebant ei, cædentes.

22:64  Et velaverunt eum, et percutiebant faciem eius: et interrogabant eum, dicentes: Prophetiza, quis est, qui te percussit?

22:65  Et alia multa blasphemantes dicebant in eum.

22:66  Et ut factus est dies, convenerunt seniores plebis, et principes sacerdotum, et Scribæ, et duxerunt illum in concilium suum, dicentes: Si tu es Christus, dic nobis.

22:67  Et ait illis: Si vobis dixero, non credetis mihi:

22:68  si autem et interrogavero, non respondebitis mihi, neque dimittetis.

22:69  Ex hoc autem erit Filius hominis sedens a dextris virtutis Dei.

22:70  Dixerunt autem omnes: Tu ergo es Filius Dei? Qui ait: Vos dicitis, quia ego sum.

22:71  At illi dixerunt: Quid adhuc desideramus testimonium? ipsi enim audivimus de ore eius.