VulgConte - Deuteronomy - 32

32:1  Audite cæli quæ loquor, audiat terra verba oris mei.

32:2  Concrescat ut pluvia doctrina mea, fluat ut ros eloquium meum, quasi imber super herbam, et quasi stillæ super gramina.

32:3  Quia nomen Domini invocabo: date magnificentiam Deo nostro.

32:4  Dei perfecta sunt opera, et omnes viæ eius iudicia: Deus fidelis, et absque ulla iniquitate, iustus et rectus.

32:5  Peccaverunt ei, et non filii eius in sordibus: generatio prava atque perversa.

32:6  Hæccine reddis Domino popule stulte et insipiens? Numquid non ipse est Pater tuus, qui possedit te, et fecit, et creavit te?

32:7  Memento dierum antiquorum, cogita generationes singulas: interroga patrem tuum, et annunciabit tibi: maiores tuos, et dicent tibi.

32:8  Quando dividebat Altissimus gentes: quando separabat filios Adam, constituit terminos populorum iuxta numerum filiorum Israel.

32:9  Pars autem Domini, populus eius: Iacob funiculus hereditatis eius.

32:10  Invenit eum in terra deserta, in loco horroris, et vastæ solitudinis: circumduxit eum, et docuit: et custodivit quasi pupillam oculi sui.

32:11  Sicut aquila provocans ad volandum pullos suos, et super eos volitans, expandit alas suas, et assumpsit eum, atque portavit in humeris suis.

32:12  Dominus solus dux eius fuit: et non erat cum eo deus alienus.

32:13  Constituit eum super excelsam terram: ut comederet fructus agrorum, ut sugeret mel de petra, oleumque de saxo durissimo.

32:14  Butyrum de armento, et lac de ovibus cum adipe agnorum, et arietum filiorum Basan, et hircos cum medulla tritici, et sanguinem uvæ biberet meracissimum.

32:15  Incrassatus est dilectus, et recalcitravit: incrassatus, impinguatus, dilatatus, dereliquit Deum Factorem suum, et recessit a Deo salutari suo.

32:16  Provocaverunt eum in diis alienis, et in abominationibus ad iracundiam concitaverunt.

32:17  Immolaverunt dæmoniis et non Deo, diis, quos ignorabant: novi recentesque venerunt, quos non coluerunt patres eorum.

32:18  Deum, qui te genuit dereliquisti, et oblitus es Domini creatoris tui.

32:19  Vidit Dominus, et ad iracundiam concitatus est: quia provocaverunt eum filii sui et filiæ.

32:20  Et ait: Abscondam faciem meam ab eis, et considerabo novissima eorum: generatio enim perversa est, et infideles filii.

32:21  Ipsi me provocaverunt in eo, qui non erat Deus, et irritaverunt in vanitatibus suis: et ego provocabo eos in eo, qui non est populus, et in gente stulta irritabo illos.

32:22  Ignis succensus est in furore meo, et ardebit usque ad inferni novissima: devorabitque terram cum germine suo, et montium fundamenta comburet.

32:23  Congregabo super eos mala, et sagittas meas complebo in eis.

32:24  Consumentur fame, et devorabunt eos aves morsu amarissimo: dentes bestiarum immittam in eos, cum furore trahentium super terram, atque serpentium.

32:25  Foris vastabit eos gladius, et intus pavor, iuvenem simul ac virginem, lactentem cum homine sene.

32:26  Dixi: Ubinam sunt? Cessare faciam ex hominibus memoriam eorum.

32:27  Sed propter iram inimicorum distuli: ne forte superbirent hostes eorum, et dicerent: Manus nostra excelsa, et non Dominus, fecit hæc omnia.

32:28  Gens absque consilio est, et sine prudentia.

32:29  Utinam saperent, et intelligerent, ac novissima providerent.

32:30  Quo modo persequatur unus mille, et duo fugent decem millia? Nonne ideo, quia Deus suus vendidit eos, et Dominus conclusit illos?

32:31  Non enim est Deus noster ut dii eorum: et inimici nostri sunt iudices.

32:32  De vinea Sodomorum, vinea eorum, et de suburbanis Gomorrhæ: uva eorum uva fellis, et botri amarissimi.

32:33  Fel draconum vinum eorum, et venenum aspidum insanabile.

32:34  Nonne hæc condita sunt apud me, et signata in thesauris meis?

32:35  Mea est ultio, et ego retribuam in tempore, ut labatur pes eorum: iuxta est dies perditionis, et adesse festinant tempora.

32:36  Iudicabit Dominus populum suum, et in servis suis miserebitur: videbit quod infirmata sit manus, et clausi quoque defecerunt, residuique consumpti sunt.

32:37  Et dicet: Ubi sunt dii eorum, in quibus habebant fiduciam?

32:38  De quorum victimis comedebant adipes, et bibebant vinum libaminum: surgant, et opitulentur vobis, et in necessitate vos protegant.

32:39  Videte quod ego sim solus, et non sit alius deus præter me: ego occidam, et ego vivere faciam: percutiam, et ego sanabo, et non est qui de manu mea possit eruere.

32:40  Levabo ad cælum manum meam, et dicam: Vivo ego in æternum.

32:41  Si acuero ut fulgur gladium meum, et arripuerit iudicium manus mea: reddam ultionem hostibus meis, et his qui oderunt me retribuam.

32:42  Inebriabo sagittas meas sanguine, et gladius meus devorabit carnes, de cruore occisorum, et de captivitate, nudati inimicorum capitis.

32:43  Laudate gentes populum eius, quia sanguinem servorum suorum ulciscetur: et vindictam retribuet in hostes eorum, et propitius erit terræ populi sui.

32:44  Venit ergo Moyses, et locutus est omnia verba cantici huius in auribus populi, ipse et Iosue filius Nun.

32:45  Complevitque omnes sermones istos, loquens ad universum Israel.

32:46  Et dixit ad eos: Ponite corda vestra in omnia verba, quæ ego testificor vobis hodie: ut mandetis ea filiis vestris custodire et facere, et implere universa quæ scripta sunt legis huius:

32:47  quia non incassum præcepta sunt vobis, sed ut singuli in eis viverent: quæ facientes longo perseveretis tempore in Terra, ad quam, Iordane transmisso, ingredimini possidendam.

32:48  Locutusque est Dominus ad Moysen in eadem die, dicens:

32:49  Ascende in montem istum Abarim, id est, transitum, in montem Nebo, qui est in Terra Moab contra Iericho: et vide Terram Chanaan, quam ego tradam filiis Israel obtinendam, et morere in monte.

32:50  Quem conscendens iungeris populis tuis, sicut mortuus est Aaron frater tuus in monte Hor, et appositus populis suis:

32:51  quia prævaricati estis contra me in medio filiorum Israel ad Aquas contradictionis in Cades deserti Sin: et non sanctificastis me inter filios Israel.

32:52  Econtra videbis terram, et non ingredieris in eam, quam ego dabo filiis Israel.