Bela - Job - 32

32:1  Калі тыя трое мужоў перасталі адказваць Ёву, бо ён быў слушны ў вачах сваіх,

32:2  тады загарэўся гнеў Эліуя, сына Варахіілавага, Вузіцяніна з племя Рамавага: загарэўся гнеў ягоны на Ёва за тое, што ён апраўдваў сябе больш, чым Бога,

32:3  а на трох сяброў ягоных загарэўся гнеў ягоны за тое, што яны не знайшлі што адказаць, а тым часам вінавацілі Ёва.

32:4  Эліуй чакаў, пакуль Ёў гаварыў, бо яны гадамі былі старэйшыя за яго.

32:5  Калі ж Эліуй убачыў, што няма адказу ў вуснах тых трох мужоў, тады загарэўся гнеў ягоны.

32:6  І адказваў Эліуй, сын Варахіілаў, Вузіцянін, і сказаў: я малады гадамі, а вы — старцы; таму я нясьмеліўся і баяўся казаць вам, што думаю.

32:7  Я гаварыў сам сабе: няхай гавораць дні, і мнагалецьце навучае мудрасьці.

32:8  Але дух у чалавеку і дыханьне Ўсеўладнага дае яму разуменьне.

32:9  Не шматгадовыя толькі мудрыя, і не старыя разумеюць праўду.

32:10  Таму я кажу: выслухайце мяне, абвяшчу вам сваю думку і я.

32:11  Вось, я чакаў слоў вашых, услухоўваўся ў меркаваньні вашыя, пакуль вы прыдумлялі, што сказаць.

32:12  Я пільна глядзеў на вас, ніхто з вас не выкрывае Ёва і не адказвае на словы яго.

32:13  скажэце: мы знайшлі мудрасьць: Бог абвергне яго, а не чалавек.

32:14  Калі б ён зьвяртаў словы да мяне, дык я ня вашымі словамі адказваў бы яму.

32:15  Спалохаліся, не адказваюць болей: перасталі гаварыць.

32:16  І як я чакаў, а яны ня кажуць, спыніліся і не адказваюць болей,

32:17  дык і я адкажу ад сябе, абвяшчу сваю думку і я.

32:18  Бо я поўны словамі, і дух ува мне цісьне мяне.

32:19  Вось, нутрына мая, як віно неадчыненае: яна гатовая прарвацца, нібы новыя мяхі.

32:20  Пагавару, і палегчае мне; адкрыю вусны мае і адкажу.

32:21  На твар чалавека глядзець ня буду і ніякаму чалавеку лісьлівіць ня буду,

32:22  бо я ня ўмею ліслівіць: цяпер забі мяне, Творца мой.