VulgClementine - Luke - 15

15:1  Erant autem appropinquantes ei publicani, et peccatores ut audirent illum.

15:2  Et murmurabant pharisæi, et scribæ, dicentes : Quia hic peccatores recipit, et manducat cum illis.

15:3  Et ait ad illos parabolam istam dicens :

15:4  Quis ex vobis homo, qui habet centum oves, et si perdiderit unam ex illis, nonne dimittit nonaginta novem in deserto, et vadit ad illam quæ perierat, donec inveniat eam ?

15:5  Et cum invenerit eam, imponit in humeros suos gaudens :

15:6  et veniens domum convocat amicos et vicinos, dicens illis : Congratulamini mihi, quia inveni ovem meam, quæ perierat.

15:7  Dico vobis quod ita gaudium erit in cælo super uno peccatore pœnitentiam agente, quam super nonaginta novem justis, qui non indigent pœnitentia.

15:8  Aut quæ mulier habens drachmas decem, si perdiderit drachmam unam, nonne accendit lucernam, et everrit domum, et quærit diligenter, donec inveniat ?

15:9  Et cum invenerit convocat amicas et vicinas, dicens : Congratulamini mihi, quia inveni drachmam quam perdideram.

15:10  Ita, dico vobis, gaudium erit coram angelis Dei super uno peccatore pœnitentiam agente.

15:11  Ait autem : Homo quidam habuit duos filios :

15:12  et dixit adolescentior ex illis patri : Pater, da mihi portionem substantiæ, quæ me contingit. Et divisit illis substantiam.

15:13  Et non post multos dies, congregatis omnibus, adolescentior filius peregre profectus est in regionem longinquam, et ibi dissipavit substantiam suam vivendo luxuriose.

15:14  Et postquam omnia consummasset, facta est fames valida in regione illa, et ipse cœpit egere.

15:15  Et abiit, et adhæsit uni civium regionis illius : et misit illum in villam suam ut pasceret porcos.

15:16  Et cupiebat implere ventrem suum de siliquis, quas porci manducabant : et nemo illi dabat.

15:17  In se autem reversus, dixit : Quanti mercenarii in domo patris mei abundant panibus, ego autem hic fame pereo !

15:18  surgam, et ibo ad patrem meum, et dicam ei : Pater, peccavi in cælum, et coram te :

15:19  jam non sum dignus vocari filius tuus : fac me sicut unum de mercenariis tuis.

15:20  Et surgens venit ad patrem suum. Cum autem adhuc longe esset, vidit illum pater ipsius, et misericordia motus est, et accurrens cecidit super collum ejus, et osculatus est eum.

15:21  Dixitque ei filius : Pater, peccavi in cælum, et coram te : jam non sum dignus vocari filius tuus.

15:22  Dixit autem pater ad servos suos : Cito proferte stolam primam, et induite illum, et date annulum in manum ejus, et calceamenta in pedes ejus :

15:23  et adducite vitulum saginatum, et occidite, et manducemus, et epulemur :

15:24  quia hic filius meus mortuus erat, et revixit : perierat, et inventus est. Et cœperunt epulari.

15:25  Erat autem filius ejus senior in agro : et cum veniret, et appropinquaret domui, audivit symphoniam et chorum :

15:26  et vocavit unum de servis, et interrogavit quid hæc essent.

15:27  Isque dixit illi : Frater tuus venit, et occidit pater tuus vitulum saginatum, quia salvum illum recepit.

15:28  Indignatus est autem, et nolebat introire. Pater ergo illius egressus, cœpit rogare illum.

15:29  At ille respondens, dixit patri suo : Ecce tot annis servio tibi, et numquam mandatum tuum præterivi : et numquam dedisti mihi hædum ut cum amicis meis epularer.

15:30  Sed postquam filius tuus hic, qui devoravit substantiam suam cum meretricibus, venit, occidisti illi vitulum saginatum.

15:31  At ipse dixit illi : Fili, tu semper mecum es, et omnia mea tua sunt :

15:32  epulari autem, et gaudere oportebat, quia frater tuus hic mortuus erat, et revixit ; perierat, et inventus est.