Bela - Proverbs - 10

10:1  Выслоўі Саламона. Сын мудры радуе бацьку, а сын бязг­лузды — засмучэньне маці ягонай.

10:2  Не даюць карысьці скарбы няпра­ведныя, а праўда ратуе ад сьмерці.

10:3  Не дапусьціць Гасподзь, каб гала­дала душа праведнага, а зьдзірства бяз­божных адкіне.

10:4  Лянівая рука робіць бедным, а рука руплівая ўзбагачае.

10:5  Хто зьбірае летам — сын разумны, а хто сьпіць у жніво — сын шалапутны.

10:6  Дабраславеньні — на галаву пра­веднага, а вусны бязбожным затуліць насільле.

10:7  Памяць пра праведнага дабраславё­ная будзе, а імя бязбожных спаганьбіцца.

10:8  Мудры сэрцам прымае запаведзі, а бязглузды вуснамі спатыкнецца.

10:9  Хто ходзіць у беззаганнасьці, той ходзіць бясьпечна; а хто скрыўляе шляхі свае, той будзе выкрыты.

10:10  Хто міргае вачыма, той чыніць прыкрасьць, а бязглузды вуснамі спатык­нецца.

10:11  Вусны праведніка — крыніца жыцьця, а вусны бязбожным затуліць насільле.

10:12  Нянавісьць будзіць разлад, любоў акупае ўсе грахі.

10:13  На вуснах у разумнага мудрасьць, а на целе ў дурнога — дубец.

10:14  Мудрыя зьберагаюць веды, а ву­сны немысьля — блізкая пагібель.

10:15  Маёмасьць багатага — моцны го­рад яго, бяда бедным — іхняе ўбоства.

10:16  Праца праведнага — на жыцьцё, прыбытак бязбожнага — на грэх.

10:17  Хто захоўвае настаўленьне, той на дарозе да жыцьця; а хто пагарджае за­сьцярогай — блукае.

10:18  Хто хавае нянавісьць, у таго вусны ілжывыя; і хто пашырае паклёпы — нера­зумны.

10:19  Пры шматслоўі ня ўнікнуць грэху, а хто стрымлівае вусны свае — разумны.

10:20  Чыстае срэбра — язык праведнага, а сэрца бязбожных — нікчэма.

10:21  Вусны праведнага пасьвяць многіх, а неразумныя мруць ад нястачы глузду.

10:22  Дабраславеньне Гасподняе — яно ўзбагачае і смутку з сабой ня прыносіць.

10:23  Радуе немысьля — учынак га­небны, а чалавека разумнага — муд­расьць.

10:24  Чаго баіцца бязбожнік, тое спасьцігне яго, а жаданьне праведнікаў збудзецца.

10:25  Як падымецца бура, так і няма бязбожнага; а ў праведніка — аснова веч­ная.

10:26  Што воцат зубам і дым вачам, тое гультай тым, хто пасылае яго.

10:27  Страх Гасподні дадае дзён, а гады бязбожных скароцяцца.

10:28  Спадзяваньне праведнікам — ра­дасьць, а надзея бязбожных загіне.

10:29  Шлях Гасподні — цьвярдыня нявінным і пагібель бязбожным.

10:30  Праведнік вавек не пахісьнецца, а бязбожныя не пажывуць на зямлі.

10:31  З вуснаў праведніка крынічыць мудрасьць, а язык шкодлівы будзе вы­рваны.

10:32  Вусны праведніка любяць богас­падобнае, а вусны бязбожных — разбэш­чанае. .