FarTPV - Psalms - 104

104:1  ای خداوند، خدای من، تو چقدر بزرگ هستی! تو با عظمت و جلال آراسته‌ای.

104:2  خود را با نور پوشانیده و آسمان را مانند خیمه‌ای گسترانیده‌ای.

104:3  خانه‌ات را بر فراز آبها بنا نموده‌ای. ابرها را ارابهٔ خود ساخته‌ای و بر بالهای باد سوار شده‌ای.

104:4  بادها پیام‌آوران تو و شعله‌های آتش خادمان تو هستند.

104:5  اساس زمین را چنان استوار کردی که هرگز تکان نمی‌خورد.

104:6  دریاها آن را مانند ردا دربر گرفت و آب، کوهها را پوشانید.

104:7  از توبیخ تو، آبها خروشیدند و از شنیدن صدای فرمان تو، آنها گریختند.

104:8  از روی کوهها به‌ دشتها جاری شدند و دشتها را پُر کردند، به جاهایی که برای آنها تعیین نموده بودی.

104:9  برای آنها حدودی را معیّن کردی تا از آن نگذرند و بار دیگر تمام روی زمین را نپوشانند.

104:10  چشمه‏ها را در وادیها و رودخانه‏ها را بین کوهها جاری ساختی.

104:11  تا حیوانات وحشی از آنها بنوشند و الاغهای وحشی، تشنگی خود را فرونشانند.

104:12  پرندگان، بر شاخه‏های درختانِ نزدیک آنها آشیانه می‌سازند و نغمه‏سرایی می‌کنند.

104:13  از آسمان بر کوهها باران می‌بارانی و زمین را از نعماتت پُر می‌سازی.

104:14  برای مصرف حیوانات علف را می‌رویانی و برای انسانها نباتات را آفریدی تا غذای خود را از آنها به دست آورند.

104:15  تا برای شادی دل خود شراب، و برای شادابی چهرهٔ‌شان روغن، و جهت تقویت جسمانی خود، نان تهیّه کنند.

104:16  سروهای لبنان که درختان خداوند هستند، سیراب می‌شوند.

104:17  پرندگان بر درختان سرو، و لک‌لکها روی درختان صنوبر، آشیانه می‌سازند.

104:18  کوهها پناهگاه بُزهای کوهی و صخره‏ها لانهٔ گورکن‏هاست.

104:19  مهتاب را جهت تعیین فصلها آفریدی و آفتاب وقت غروب خود را می‌داند.

104:20  شب را به وجود آوردی تا در تاریکی آن حیوانات وحشی از لانه‌های خود بیرون آیند.

104:21  شیرهای جوان برای طعمه‏ای که خدا برایشان فراهم کرده است، غرّش می‌کنند.

104:22  در وقت طلوع آفتاب، دوباره به بیشهٔ خود می‌روند و استراحت می‌کنند.

104:23  انسانها برای کسب و کار از خانه‏های خود بیرون می‌روند و تا هنگام شب تلاش می‌کنند.

104:24  خداوندا، کارهای تو چه بسیار است، همهٔ آنها را با حکمت انجام داده‌ای، زمین از مخلوقات تو پُر است.

104:25  اقیانوسها بزرگ و وسیع هستند و حیوانات بی‌شمار، کوچک و بزرگ در آنها زندگی می‌کنند.

104:26  کشتی‌ها بر روی آنها حركت می‌کنند و هیولای دریایی در آنها بازی می‌کند.

104:27  همهٔ آنها محتاج تو هستند، تا روزیِ آنها را بدهی.

104:28  هر آنچه تو به آنها می‌دهی، آنها جمع می‌نمایند. تو برایشان غذا آماده می‌کنی و آنها را سیر می‌سازی.

104:29  وقتی از آنها روی برمی‌گردانی، به وحشت می‌افتند و هنگامی‌که جانشان را می‌گیری، می‌میرند و به خاک برمی‌گردند زیرا که از آن ساخته شده‌اند.

104:30  چون روح خود را می‌فرستی زنده می‌شوند و زمین، زندگی تازه پیدا می‌کند.

104:31  جلال خداوند جاودان باد. خداوند از کارهای خود خشنود باشد.

104:32  او به زمین می‌نگرد و زمین به لرزه می‌آید و چون کوهها را لمس می‌کند، چون آتشفشان فَوَران می‌کنند.

104:33  تا زنده‌ام سرود حمد خواهم سرایید، و تا آخر عمر خود، خداوند را ستایش خواهم كرد.

104:34  امیدوارم که دعا و مناجات من او را خشنود سازد، زیرا او سرچشمهٔ سرور و شادی من است.

104:35  گناهکاران از روی زمین محو شوند و اثری از مردمان بدکار باقی نماند. ای جان من خداوند را ستایش کن. خداوند را سپاس باد.