FarTPV - Psalms - 78

78:1  ای قوم من، تعالیم مرا بشنوید و به آنچه به شما می‌گویم، توجّه نمایید.

78:2  می‌‌‌‌خواهم با شما با مَثَلها صحبت کنم و شما را از اسرار گذشته،

78:3  چیزهایی را که از نیاکان خود شنیده و یاد گرفته‌ایم، آگاه نمایم.

78:4  ما اینها را از فرزندان خود مخفی نمی‌کنیم، بلکه آنها را برای نسلهای آینده بازگو می‌کنیم تا آنها نیز بدانند که، خداوند چه کارهای عجیب و شگفت‌انگیزی انجام داده است.

78:5  خدا احکام و قوانینی را به قوم اسرائیل و به فرزندان یعقوب داد. او به نیاکان ما دستور داد که آنها را به فرزندان خود بیاموزند،

78:6  تا نسلهای بعدی هم این احکام را یاد بگیرند و به نوبهٔ خود به نسلهای آینده بیاموزند.

78:7  به این ترتیب آنها یاد می‌گیرند که به خداوند توکّل نمایند و آنچه را که او انجام داده است فراموش نخواهند کرد، بلکه پیوسته اوامر او را اطاعت خواهند نمود.

78:8  آنها مانند اجداد خود، مردمی سرکش و فتنه‌انگیز نخواهند بود، زیرا آنها کسانی بودند که به خدا وفادار نبودند و در ایمانشان استوار نماندند.

78:9  طایفهٔ افرایم با وجودی که با تیر و کمان مسلّح بودند، در روز جنگ فرار کردند.

78:10  آنها به پیمان خود با خدا وفا نکردند و احکام او را بجا نیاوردند.

78:11  آنها معجزات و کارهای خدا را فراموش کردند.

78:12  كارهایی را که خدا در برابر چشمان نیاکانشان در سرزمین مصر و دیار صوعن انجام داد.

78:13  خدا دریا را شکافت و آبها را مانند دیوار نگه ‌داشت و آنها را از میان آن گذرانید.

78:14  هنگام روز آنها را به وسیلهٔ ابر، و تمام شب با نور آتش هدایت می‌کرد.

78:15  در بیابان، صخره‌ها را شکافت و از اعماق زمین، به آنها آب فراوان داد.

78:16  او از صخره، چشمه به وجود آورد و آب را مانند رودخانه جاری ساخت.

78:17  ولی ایشان باز نسبت به خدای متعال، گناه ورزیدند و در بیابان از او سرپیچی کردند.

78:18  در دلهای خود، خدا را امتحان کردند و از او غذایی مطابق میل خودشان خواستند.

78:19  علیه خدا حرف می‌زدند و می‌گفتند: «آیا خدا می‌تواند در این بیابان برای ما خوراک تهیّه کند؟

78:20  درست است که او توانست صخره را بزند و رود جاری شود، آیا می‌تواند برای ما نان و گوشت نیز فراهم کند؟»

78:21  وقتی خداوند شکایت آنها را شنید، بسیار خشمگین شد و آتش غضب او بر بنی‌اسرائیل شعله‌ور گردید،

78:22  زیرا آنها به خدا ایمان نداشتند و باور نمی‌کردند که او آنها را نجات خواهد داد.

78:23  ولی خداوند به آسمان فرمان داد و درهای آسمان گشوده شدند

78:24  و غلّهٔ آسمانی یعنی مَنّا را بر ایشان بارانید تا بخورند.

78:25  بنابراین آنها غذای فرشتگان را خوردند و خدا آذوقهٔ فراوان به آنان عطا فرمود.

78:26  به باد شرقی امر فرمود که بوزد و با قدرت خود، باد جنوبی را به وزش آورد.

78:27  گوشت را مانند باران و پرندگان را مانند ریگ کنار دریا از آسمان

78:28  در بین اردو‌ها و اطراف اقامتگاه آنها فروریخت.

78:29  پس همگی خوردند و سیر شدند و خدا، آنچه را که می‌خواستند به آنها داد.

78:30  درحالی که لقمه در دهان ایشان بود و هنوز مشتاق خوردن بودند،

78:31  آتش خشم خداوند بر آنها شعله‌ور گردید و نیرومندترین و بهترین جوانانشان را هلاک کرد.

78:32  با وجود همهٔ اینها، آنها دست از گناه نکشیدند و با آن که آن‌همه معجزات را دیدند، اعتماد نکردند.

78:33  بنابراین خداوند عمرشان را کوتاه، و روزگارشان را با ترس و لرز همراه نمود.

78:34  هرگاه تعدادی از آنها را می‌کشت، بقیّه به سوی او بازگشت می‌نمودند و از صمیم دل توبه می‌کردند.

78:35  آنها به یاد می‌آوردند که خدا پشت و پناه آنهاست و پروردگار متعال، رهانندهٔ ایشان است.

78:36  امّا حرفهای آنها همه دروغ بود و از روی راستی و صفا حرف نمی‌زدند.

78:37  دلهایشان با خدا راست نبود و به پیمان خود با خدا وفا نکردند.

78:38  امّا خدا با رحمت خود گناهانشان را بخشید و آنها را نابود نکرد. او بارها خشمگین شد امّا خشم خود را فرو نشانید.

78:39  او به یاد آورد که آنها انسان فانی هستند و مانند بادی هستند که فقط لحظه‌ای می‌وزد و دیگر بر نمی‌گردد.

78:40  آنها بارها در بیابان در مقابل او سرکشی کردند و او را رنجاندند.

78:41  آنها بارها او را آزمایش کردند و خدای مقدّس اسرائیل را آزردند.

78:42  قدرت عظیم او را فراموش کردند، و روزی که او آنها را از دست دشمنانشان آزاد کرد، به یاد نیاوردند،

78:43  زمانی که او قدرت عظیم خود را با معجزات و عجایب، بر منطقهٔ صوعن در سرزمین مصر آشکار کرد.

78:44  آب رود‏ها را به خون تبدیل کرد، طوری که مصریان آب برای خوردن نداشتند.

78:45  و انواع پشه‌ها را فرستاد تا آنها را بگزند و قورباغه‏‌هایی که آنها را هلاک می‌کردند.

78:46  کِشت و زراعتشان را و محصول زحماتشان را خوراک ملخها ساخت.

78:47  تاکستانهای ایشان را به وسیلهٔ تگرگ و درختان انجیرشان را با سرما از بین برد.

78:48  رمه‏‌ها و گلّه‏‌هایشان را با تگرگ و رعد و برق نابود کرد.

78:49  او خشم هولناک و غضب خود را مانند فرشتگان مرگ فرستاد. تا ایشان را به اضطرابی عظیم گرفتار سازد.

78:50  او از خشم خود دست نکشید، بلکه بلایی فرستاد و آنان را هلاک نمود.

78:51  تمام پسران نخستزادهٔ مصریان را هلاک کرد.

78:52  آنگاه قوم خود را مانند یک شبان راهنمایی کرد و آنان را در بیابان هدایت نمود.

78:53  او آنان را در امنیّت رهبری کرد و آنها هیچ ترسی نداشتند. امّا دریا، دشمنان ایشان را غرق نمود.

78:54  او آنها را به سرزمین مقدّس خود، بر کوهی که خود آن را تسخیر نموده بود، آورد.

78:55  ساکنان آنجا را در مقابل چشمان آنان بیرون راند و سرزمینشان را بین طایفه‌های اسرائیل تقسیم کرد و به عنوان مِلکیّت به آنها بخشید.

78:56  امّا آنها بار دیگر طغیان کردند و خدای متعال را امتحان نمودند و دستورات او را اطاعت نکردند.

78:57  مانند نیاکان خود به راه کج رفتند، و همچون کمان کج غیر قابل اعتماد شدند.

78:58  با ساختن پرستشگاهها و پرستش بُتها و خدایان غیر، آتش خشم او را برافروختند.

78:59  چون خدا آن وضع را دید به خشم آمد و قوم اسرائیل را از حضور خود راند.

78:60  خیمهٔ شیلوه را -‌که جای سکونت او با آدمیان بود- ترک کرد.

78:61  به دشمنان فرصت داد تا صندوق پیمان را که نشانهٔ قدرت و جلال او بود، به یغما ببرند.

78:62  او از قوم خود خشمگین شد و آنان را به شمشیر دشمنانشان سپرد.

78:63  جوانانشان در آتش جنگ سوختند و دختران جوان بی‌شوهر ماندند.

78:64  کاهنانشان با شمشیر به قتل رسیدند و بیوه‌های ایشان اجازهٔ ماتم و عزاداری نداشتند.

78:65  سرانجام، خداوند مانند کسی‌که از خواب بیدار شود و مانند پهلوانی سرخوش از شراب، برخاست.

78:66  دشمنان خود را به عقب راند و برای همیشه خجل و رسوا ساخت.

78:67  خانوادهٔ یوسف را رد کرد و طایفهٔ افرایم را نپذیرفت،

78:68  بلکه طایفهٔ یهودا را، و کوه صهیون را که دوست می‌داشت، برگزید.

78:69  در آنجا معبد بزرگ خود را که چون آسمان و زمین استوار و پایدار است، برپا نمود.

78:70  بندهٔ خود داوود را برگزید، او را از چراگاه گوسفندان بیرون آورد،

78:71  جایی که گوسفندان پدرش را شبانی می‌کرد، تا شبان قوم او، یعنی بنی‌اسرائیل باشد.

78:72  داوود نیز از صمیم دل و با کاردانی، پیشوایی آنها را به عهده گرفت.