FarTPV - Psalms - 107

107:1  خداوند را سپاس بگویید، زیرا که نیكوست و محبّت او پایدار و ابدی است.

107:2  آنانی که به وسیلهٔ خداوند نجات یافته‌اند بگویند، که خداوند آنان را از دست دشمنانشان رهایی داده است

107:3  و آنان را از شرق و غرب، از شمال و جنوب، از سرزمینهای بیگانه بازگردانیده است.

107:4  بعضی‌ها در بیابان آواره و سرگردان بودند و شهری نداشتند تا در آن سکونت نمایند.

107:5  گرسنه و تشنه بودند و جانشان به لبشان رسیده بود.

107:6  در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردند، و او آنها را از پریشانی نجات داد.

107:7  سپس آنها را از راهی مستقیم به شهری هدایت کرد که بتوانند در آن ساکن گردند.

107:8  آنها باید از خداوند به‌خاطر محبّت پایدار و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داد شکرگزار باشند.

107:9  او تشنگان را سیراب می‌کند و گرسنگان را با خوراکهای نیکو سیر می‌گرداند.

107:10  برخی در تاریکی و ظلمت، در زندان، در غُل و زنجیر به سر می‌برند.

107:11  زیرا از کلام خدا سرپیچی کردند و احکام خدای قادر متعال را بجا نیاوردند.

107:12  زیر بار کار و زحمت، پشت آنها خم شده، از پای افتاده بودند و کسی به کمكشان نرسید.

107:13  در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردند و او آنها را از پریشانی نجات داد.

107:14  آنان را از تاریکی و ظلمت بیرون آورد و از غُل و زنجیر اسارت آزاد کرد.

107:15  آنها باید از خداوند به‌خاطر محبّت پایدار و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داد شکرگزار باشند.

107:16  زیرا او دروازه‌های برنزی و میله‏های آهنین را درهم شکسته است.

107:17  بعضی به‌خاطر روش گناه‌آلود خود رنج می‌کشیدند و به سبب شرارتهای خویش در عذاب بودند.

107:18  اشتهای خود را از دست داده و پایشان به لب گور رسیده بود.

107:19  در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردند و او آنها را از پریشانی نجات داد.

107:20  او با کلامش آنها را شفا داده از مرگ رهانید.

107:21  پس آنها باید خداوند را به‌خاطر محبّت پایدارش و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داده شکر کنند.

107:22  برایش قربانی تشکّر تقدیم کنند و با سرودهای شاد، کارهای او را بیان نمایند!

107:23  بعضی با کشتی به دریا رفته، به تجارت مشغول شدند.

107:24  آنها کارهای خداوند و کارهای عجیب او را در عمق دریاها مشاهده کردند.

107:25  به فرمان او بادی شدید برخاست و امواج دریا را متلاطم ساخت.

107:26  کشتی‌ها گاهی به هوا پرتاب می‌شدند و گاهی به اعماق آب فرو می‌رفتند و سرنشینان آنها از ترس، نیمه‌جان شده بودند.

107:27  مانند مستان تلو‌تلو می‌خوردند و عقل خود را از دست داده بودند.

107:28  در آن تنگنا، نزد خداوند فریاد کردند و او آنها را از پریشانی نجات داد.

107:29  توفان را آرام کرد و امواج دریا ساکت شد.

107:30  آنها از آرامی خوشحال شدند و خداوند آنها را به بندر مقصود رسانید.

107:31  آنها باید خداوند را به‌خاطر محبّت پایدار و کارهای فوق‌العاده‌ای که برای انسان انجام داده، شکر کنند.

107:32  عظمت و جلال او را در میان مردم بیان کنند و او را در حضور رهبران ستایش نمایند.

107:33  خداوند رودخانه‌ها را به بیابان تبدیل می‌کند و چشمه‌های آب را خشک می‌سازد.

107:34  زمینهای حاصلخیز را به‌خاطر ساکنان شریر آن به شوره‌زار مبدّل می‌نماید.

107:35  بیابانها را به برکه‌های آب، و زمینهای خشک را به چشمه‌سار تبدیل می‌کند.

107:36  مردمان گرسنه را در آنجا ساکن می‌سازد تا برای خود شهری بسازند.

107:37  در آنجا به زراعت می‌پردازند و تاکستان غرس می‌کنند و حاصل آن را برمی‌چینند.

107:38  قوم خود را برکت داد و فرزندان آنان را بسیار ساخت و نگذاشت که گلّه‏ها و رمه‏های ایشان کم شوند.

107:39  چون قوم خدا، توسط ظلم و ستم دشمنان شکست می‌خوردند و به آنها توهین می‌شد،

107:40  خداوند رهبران ظالم را خوار و ذلیل و در ویرانه‏ها آواره ساخت.

107:41  امّا نیازمندان را از رنج رهانید و تعداد خانواده‌هایشان را مانند گلّه‏ها زیاد کرد.

107:42  مردمان نیك، اینها را می‌بینند و خوشحال می‌شوند، امّا شریران خاموش می‌گردند.

107:43  خردمندان به اینها دقّت کنند و محبّت پایدار خداوند را به یاد داشته باشند.