WelBeiblNet - Job - 30

30:1  Ond bellach mae hogiau ifanc yn gwenu'n wawdlyd arna i, rhai y byddwn i'n rhoi mwy o sylw i'm cŵn defaid nag i'w tadau nhw!

30:2  Dynion rhy wan i fod o iws i mi – dynion wedi colli pob cryfder;

30:3  dynion sy'n denau o angen a newyn, yn crwydro'r tir sych, a'r diffeithwch anial yn y nos.

30:4  Maen nhw'n casglu planhigion gwyllt, a gwreiddiau'r banadl i gadw'n gynnes;

30:5  dynion wedi'u gyrru allan o gymdeithas, a phobl yn gweiddi arnyn nhw fel lladron.

30:6  Maen nhw'n byw ar waelod ceunentydd, mewn tyllau yn y ddaear ac ogofâu.

30:7  Maen nhw'n brefu fel anifeiliaid yng nghanol y chwyn, ac yn swatio gyda'i gilydd dan y llwyni.

30:8  Pobl ddwl a da i ddim, wedi'u gyrru i ffwrdd o gymdeithas.

30:9  Ond bellach dw i'n gocyn hitio iddyn nhw; ac yn ddim byd ond testun sbort.

30:10  Maen nhw'n fy ffieiddio i, ac yn cadw draw oddi wrtho i; ac yn poeri'n fy wyneb heb feddwl ddwywaith.

30:11  Am fod Duw wedi datod llinyn fy mwa a'm poenydio i, maen nhw'n ymosod arna i'n ddi-stop.

30:12  Fel gang o lanciau'n codi twrw ar un ochr, i'm bwrw oddi ar fy nhraed; maen nhw'n codi rampiau i warchae a dinistrio.

30:13  Maen nhw'n sefyll ar fy llwybr i'm rhwystro, ac yn llwyddo i'm llorio, heb angen unrhyw help.

30:14  Fel byddin yn llifo drwy fwlch llydan, yn rholio i mewn wrth i'r waliau syrthio.

30:15  Mae dychryn yn dod drosto i, fel gwynt yn ysgubo fy urddas i ffwrdd; mae'r gobaith o ddianc wedi diflannu fel cwmwl.

30:16  Bellach mae fy enaid yn drist, a dyddiau dioddef wedi gafael ynof fi.

30:17  Mae poenau yn fy esgyrn drwy'r nos, a gewynnau'r corff yn cnoi'n ddi-baid.

30:18  Mae Duw wedi gafael yn dynn yn fy nillad, a'm tagu gyda choler fy nghrys.

30:19  Mae e wedi fy nhaflu i'r mwd; dw i'n ddim byd ond llwch a lludw.

30:20  O Dduw, dw i'n gweiddi am dy help, ond does dim ateb; dw i'n sefyll o dy flaen, ond dwyt ti'n cymryd dim sylw.

30:21  Rwyt ti wedi troi mor greulon tuag ata i; a'm taro mor galed ag y medri.

30:22  Ti wedi fy nghodi ar y corwynt; a'm taflu o gwmpas yn y storm.

30:23  Dw i'n gwybod mod i'n mynd i farw, a mynd i'r lle sydd wedi'i bennu i bopeth byw.

30:24  Wnes i erioed godi fy llaw i daro rhywun oedd yn galw am help yn ei drybini!

30:25  Rôn i'n wylo dros y rhai oedd yn cael amser caled, ac yn torri fy nghalon dros y tlawd.

30:26  Ond wrth ddisgwyl y da, ddaeth dim ond drwg; wrth edrych am olau, daeth tywyllwch.

30:27  Dw i'n corddi y tu mewn i mi, wrth wynebu dydd ar ôl dydd o ddioddef.

30:28  Mae fy nghroen wedi duo, ond nid yn yr haul; dw i'n sefyll yn y sgwâr ac yn pledio am help.

30:29  Dw i'n swnio fel brawd i'r siacal, neu gymar i'r estrys.

30:30  Mae fy nghroen wedi tywyllu, a'm corff drwyddo yn llosgi gan wres.

30:31  Felly, mae fy nhelyn yn canu alaw drist, a'm ffliwt yn cyfeilio i'r rhai sy'n galaru.