PolGdanska - Job - 33

33:1  A przetoż, Ijobie! słuchaj proszę mów moich, a wszystkie słowa moje przyjmij w uszy.

33:2  Oto teraz otworzę usta moje, a język mój będzie mówił w podniebieniu mojem.

33:3  Szczerością serca mego będą słowa moje, a czyste zdania wargi moje mówić będą.

33:4  Duch Boży uczynił mię, a tchnienie Wszechmocnego ożywiło mię.

33:5  Możeszli, odpowiedz mi; sporządź się, a stań przeciwko mnie.

33:6  Oto ja według słów twoich odpowiem ci za Boga, chociażem ja też z błota utworzony.

33:7  Oto strach mój nie zatrwoży cię, a ręka moja nie obciąży cię.

33:8  A wszakżeś rzekł w uszy moje, i słyszałem głos słów moich.

33:9  Czystym ja bez przestępstwa; niewinnym ja, i nie masz we mnie nieprawości.

33:10  Oto znajduje Bóg przyczyny przeciwko mnie, a poczytuje mię za nieprzyjaciela swego.

33:11  Podaje w okowy nogi moje, a podstrzega wszystkich ścieżek moich.

33:12  Otości na to tak odpowiadam: W tem nie jesteś sprawiedliwy; bo większy jest Bóg, niż człowiek.

33:13  Przeczże się z nim spierasz, żeć wszystkich spraw swoich nie objawia?

33:14  Wszak Bóg mówi i raz i drugi, a człowiek tego nie uważa.

33:15  We śnie w widzeniu nocnem, gdy twardy sen przypada na ludzie gdy śpią na łożu:

33:16  Tedy otwiera ucho ludzkie, a to, czem ich ćwiczy, pieczętuje,

33:17  Aby człowieka odwiódł od złej sprawy jego, i pychę od męża aby odjął;

33:18  Aby zahamował duszę jego od dołu, a żywot jego aby na miecz nie trafił.

33:19  Każe go też boleścią na łożu jego, a we wszystkich kościach jego ciężką niemocą.

33:20  Tak, że sobie żywot jego chleb obrzydzi, a dusza jego pokarm wdzięczny.

33:21  Zniszczeje znacznie ciało jego, i wysadzą się kości jego, których nie widać było;

33:22  I przybliża się do grobu dusza jego a żywot jego do rzeczy śmierć przynoszących.

33:23  Jeźli będzie u niego jaki Anioł wymowny, jeden z tysiąca, aby opowiedział człowiekowi powinność jego:

33:24  Tedy się nad nim Bóg zmiłuje, a rzecze: Wybaw go, aby nie zstępował do grobu, bom znalazł ubłaganie.

33:25  I odmłodnieje ciało jego jako dziecięce, a nawróci się do dni młodości swojej.

33:26  Będzie się modlił Bogu, i przyjmie go łaskawie, i ogląda z weselem oblicze jego, i przywróci człowiekowi sprawiedliwość jego;

33:27  Który poglądając na ludzi, rzecze: Zgrzeszyłem był, i co było prawego, podwróciłem; ale mi to nie było pożyteczno.

33:28  Lecz Bóg wybawił duszę moję, aby nie zstąpiła do dołu, a żywot mój aby oglądał światłość.

33:29  Oto wszystko to czyni Bóg po dwakroć i po trzykroć z człowiekiem,

33:30  Aby odwrócił duszę jego od dołu, a żeby oświecon był światłością żyjących.

33:31  Uważaj to, Ijobie, słuchaj mię; milcz, a ja będę mówił.

33:32  Wszakże maszli co mówić, a odpowiedzże mi; mów, bobym cię rad usprawiedliwił.

33:33  A jeźli niemasz, słuchajże mię, a nauczę cię mądrości.