Bela - Mark - 5

5:1  Прыйшлі на другі бераг мора, у краіну Гадарынскую.

5:2  І калі выйшаў Ён з лодкі, ад-разу сустрэў Яго чалавек, які выйшаў з магілаў, апантаны нячыстым духам;

5:3  у яго было жытло ў магілах, і ніхто ня мог зьвязаць яго нават ланцугамі;

5:4  бо колькі разоў яго ні кавалі ў ланцугі і путы, але разрываў ланцугі і разьбіваў путы, і ніхто ня меў сілы ўтаймаваць яго;

5:5  заўсёды, уночы і ўдзень, у горах і магілах, крычаў ён і біўся аб каменьне.

5:6  А ўбачыўшы Ісуса здалёк, прыбег і пакланіўся Яму,

5:7  і, закрычаўшы моцным голасам, сказаў: што Табе да мяне? Ісусе, Сыне Бога Усявышняга! заклінаю Цябе Богам, ня муч мяне!

5:8  Бо Ісус сказаў яму: выйдзі, дух нячысты, з гэтага чалавека.

5:9  І спытаўся ў яго: як тваё імя? І той сказаў у адказ: легіён імя мне, бо нас многа.

5:10  І вельмі прасілі Яго, каб ня высылаў іх прэч з краіны той.

5:11  А пасьвіўся там пад гарою вялікі гурт сьвіней.

5:12  І прасіліся ў Яго ўсе дэманы, кажучы: пашлі нас у сьвіней, каб нам увайсьці ў іх.

5:13  Ісус адразу дазволіў ім. І нячыстыя духі, выйшаўшы, увайшлі ў сьвіней; і памкнуўся гурт з урвішча ў мора, а іх было каля дзьвюх тысяч; і патанулі ў моры.

5:14  А сьвінапасы паўцякалі і расказалі ў горадзе і ў вёсках. І жыхары выйшлі паглядзець, што сталася.

5:15  Прыходзяць да Ісуса і бачаць, што апантаны, у якім быў легіён, сядзіць і апрануты, і ў здаровым розуме; і спалохаліся.

5:16  А тыя, што бачылі, расказалі ім пра тое, як гэта здарылася з апантаным, і пра сьвіней.

5:17  І пачалі прасіць Яго, каб адышоў ад межаў іхніх.

5:18  І калі Ён увайшоў у лодку, апантаны прасіў Яго, каб быць зь Ім.

5:19  Але Ісус не дазволіў яму, а сказаў: ідзі дамоў да сваіх і раскажы ім, што ўчыніў з табою Гасподзь і як зь цябе ўмілажаліўся.

5:20  І пайшоў і пачаў зьвеставаць у Дзесяцігародзьдзі, што ўчыніў зь ім Ісус. І ўсе дзіваваліся.

5:21  Калі Ісус зноў пераправіўся ў лодцы на другі бераг, сабралася да Яго мноства людзей. Ён быў каля мора.

5:22  І вось, прыходзіць адзін з начальнікаў сынагогі, якога звалі Яір, і, убачыўшы Яго, падае ў ногі Яму

5:23  і ўмольна просіць Яго, кажучы: дачка мая пры сьмерці; прыйдзі і ўскладзі на яе рукі, каб яна ачуняла і засталася жывая.

5:24  Ісус пайшоў зь ім. За Ім сьледам ішло мноства людзей, і націскалі на Яго.

5:25  Адна жанчына, якая пакутавала ад крывацечы дванаццаць гадоў,

5:26  шмат нацярпелася ад многіх лекараў, патраціла ўсё, што было ў яе, і ня зыскала ніякай палёгкі, а самой толькі пагоршала,

5:27  дачуўшыся пра Ісуса, падышла ззаду ў натоўпе і кранулася вопраткі Ягонай;

5:28  бо казала: калі хоць да вопраткі Ягонай дакрануся, дык выздаравею.

5:29  І перастала адразу ў яе крывацеча, і яна адчула ў целе, што ачуняла ад хваробы.

5:30  А ў той самы час Ісус, адчуўшы Сам у Сабе, што выйшла зь Яго сіла, абярнуўся ў народзе і сказаў: хто крануўся Маёй вопраткі?

5:31  Вучні сказалі Яму: Ты бачыш, што людзі націскаюць на Цябе, і кажаш: "хто крануўся Мяне?".

5:32  Але Ён глядзеў навокал, каб убачыць тую, якая зрабіла гэта.

5:33  Жанчына ў страху і трымценьні, ведаючы, што зь ёю сталася, падышла, упала перад Ім і сказала Яму ўсю праўду.

5:34  А Ён сказаў ёй: дачка! вера твая ўратавала цябе; ідзі ў міры і будзь здаровая ад хваробы тваёй.

5:35  Калі Ён яшчэ гаварыў гэта, прыходзяць ад начальніка сынагогі і кажуць: дачка твая памерла; чаго яшчэ дакучаеш Настаўніку?

5:36  Але Ісус, пачуўшы гэтыя словы, адразу кажа начальніку сынагогі; ня бойся, толькі веруй.

5:37  І не дазволіў нікому ісьці сьледам за Ім, акрамя як Пятру, Якаву і Яну, брату Якава.

5:38  Прыходзяць у дом начальніка сынагогі і бачаць перапалох, і плачуць і голасам галосяць.

5:39  І ўвайшоўшы, кажа ім: чаго сумеліся і плачаце? дзяўчына не памерла, а сьпіць.

5:40  І сьмяяліся зь Яго. Але Ён, выслаўшы ўсіх, бярэ з Сабою бацьку і маці дзяўчыны і тых, што былі зь Ім, і ўваходзіць туды, дзе дзяўчына ляжала.

5:41  І ўзяўшы дзяўчыну за руку, кажа ёй: таліфа-кумі, што азначае: "Дзяўчына, табе кажу, устань".

5:42  І дзяўчына адразу ўстала і пачала хадзіць, бо была гадоў дванаццаці. І вялікаму дзіву даліся.

5:43  І Ён строга загадаў ім, каб ніхто пра гэта ня ведаў, і сказаў, каб ёй далі есьці.