PolGdanska - Matthew - 22

22:1  A odpowiadając Jezus, zasię im rzekł w podobieństwach, mówiąc:

22:2  Podobne jest królestwo niebieskie człowiekowi królowi, który sprawił wesele synowi swemu;

22:3  I posłał sługi swe, aby wezwali zaproszonych na wesele; ale nie chcieli przyjść.

22:4  Znowu posłał insze sługi, mówiąc: Powiedzcie zaproszonym: Otom obiad mój nagotował, woły moje i co było karmnego, pobito, i wszystko gotowe, pójdźcież na wesele.

22:5  Ale oni zaniedbawszy odeszli, jeden do roli swojej, a drugi do kupiectwa swego;

22:6  A drudzy pojmawszy sługi jego, zelżyli i pobili je.

22:7  Co gdy król usłyszał, rozgniewał się, a posławszy wojska swoje, wytracił one morderce, i miasto ich zapalił.

22:8  Tedy rzekł sługom swoim: Weseleć wprawdzie jest gotowe; lecz zaproszeni nie byli godni.

22:9  Przetoż idźcie na rozstania dróg, kogokolwiek znajdziecie, wezwijcie na wesele.

22:10  Tedy wyszedłszy oni słudzy na drogi, zgromadzili wszystkie, którekolwiek znaleźli, złe i dobre, i napełnione jest wesele gośćmi.

22:11  A wszedłszy król, aby oglądał goście, obaczył tam człowieka nie odzianego szatą weselną;

22:12  I rzekł mu: Przyjacielu! jakoś tu wszedł, nie mając szaty weselnej? A on zamilknął.

22:13  Tedy rzekł król sługom: Związawszy nogi i ręce jego, weźmijcie go, a wrzućcie do ciemności zewnętrznych, tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

22:14  Albowiem wiele jest wezwanych, ale mało wybranych.

22:15  Tedy odszedłszy Faryzeuszowie uczynili radę, jako by go usidlili w mowie.

22:16  I posłali do niego ucznie swoje z Herodyjany, mówiąc: Nauczycielu! wiemy, żeś jest prawdziwy, i drogi Bożej w prawdzie uczysz, a nie dbasz na nikogo; albowiem nie patrzysz na osobę ludzką.

22:17  Przetoż powiedz nam, co ci się zda? Godzili się dać czynsz cesarzowi, czyli nie?

22:18  Ale Jezus poznawszy złość ich, rzekł im: Czemuż mię kusicie, obłudnicy?

22:19  Pokażcie mi monetę czynszową; a oni mu podali grosz.

22:20  I rzekł im: Czyjże to obraz i napis?

22:21  Rzekli mu: Cesarski. Tedy im rzekł: Oddawajcież tedy, co jest cesarskiego, cesarzowi, a co jest Bożego, Bogu.

22:22  To usłyszawszy, zadziwili się, a opuściwszy go, odeszli.

22:23  Dnia onego przyszli do niego Saduceuszowie, którzy mówią, iż nie masz zmartwychwstania, i pytali go,

22:24  Mówiąc: Nauczycielu! Mojżesz powiedział: Jeźliby kto umarł, nie mając dzieci, aby brat jego prawem powinowactwa pojął żonę jego, i wzbudził nasienie bratu swemu.

22:25  Było tedy u nas siedm braci; a pierwszy pojąwszy żonę, umarł, a nie mając nasienia, zostawił żonę swoję bratu swemu.

22:26  Także też wtóry i trzeci, aż do siódmego.

22:27  A na ostatek po wszystkich umarła i ona niewiasta.

22:28  Przetoż przy zmartwychwstaniu, któregoż z tych siedmiu będzie żoną, gdyż ją wszyscy mieli?

22:29  A odpowiadając Jezus rzekł im: Błądzicie, nie będąc powiadomieni Pisma, ani mocy Bożej.

22:30  Albowiem przy zmartwychwstaniu ani się żenić, ani za mąż chodzić nie będą, ale będą jako Aniołowie Boży w niebie.

22:31  A o powstaniu umarłych nie czytaliście, co wam powiedziano od Boga mówiącego:

22:32  Jam jest Bóg Abrahama, i Bóg Izaaka, i Bóg Jakóba? Bóg nie jestci Bogiem umarłych, ale żywych.

22:33  A usłyszawszy to lud, zdumiał się nad nauką jego.

22:34  Lecz gdy usłyszeli Faryzeuszowie, że zawarł usta Saduceuszom, zeszli się wespół.

22:35  I spytał go jeden z nich, zakonnik, kusząc go i mówiąc:

22:36  Nauczycielu! które jest największe przykazanie w zakonie?

22:37  A Jezus mu rzekł: Będziesz miłował Pana, Boga twego, ze wszystkiego serca twego, i ze wszystkiej duszy twojej i ze wszystkiej myśli twojej.

22:38  To jest pierwsze i największe przykazanie.

22:39  A wtóre podobne jest temuż: Będziesz miłował bliźniego twego, jako samego siebie.

22:40  Na tych dwóch przykazaniach wszystek zakon i prorocy zawisnęli.

22:41  A gdy się Faryzeuszowie zebrali, spytał ich Jezus,

22:42  Mówiąc: Co się wam zda o Chrystusie? Czyim jest synem? Rzekli mu: Dawidowym.

22:43  I rzekł im: Jakoż tedy Dawid w duchu nazywa go Panem? mówiąc:

22:44  Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjacioły twoje podnóżkiem nóg twoich.

22:45  Ponieważ go tedy Dawid nazywa Panem, jakoż jest synem jego?

22:46  A żaden mu nie mógł odpowiedzieć i słowa, i nie śmiał go nikt więcej od onego dnia pytać.